"Ruhum öldü." iki kelime çektiği tüm acıları, tüm hayal kırıklıklarını anlatıyordu.
"Ruhum kapkaranlık, umut yok."
Gözlerinden yaşlar boşalırken aylar sonra ağlayabilmenin sevincini hissetti yüreğinde.
"Ruhun yeniden doğar, yeniden yeşerir, yenid...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Çevremizde ki diğer birkaç kişiyi daha farketmemle birlikte hafifçe gülümseyip elimi çektim.
Helena gördüklerinden mutluymuş gibi "Daha önce tanışmış mıydınız?" diyerek gülümsemesiyle bi bana bi Johnny'e dönüyordu.
Az önce tanışmadık dediğim Helena'naya hemen cevap verecekken Johnny benden önce davrandı.
"Evet, bu çocukla iki sene önceki gala da tanışmıştık."
Çocuk..
Sensin çocuk.
"Ah evet, tanışmıştık, hatırlamanıza şaşırdım." diyerek Helena'naya sadece birbirimizi gördüğümüzü, hatırlanmayacak bir şey olduğunu hissettirmeye çalışmıştım.
"Evet günaydınlar herkes buradaysa, sahne provalarına geçebiliriz sanırım." diyerek elini ovuşturan Tim Burton'la herkes ona döndü.
Herkes tek tek ayrılırken Johnny'le karşılıklı gözgöze kalmıştık. Bu kadar hızlı şekilde yalnız kalmak istemiyordum ki Helena'nın beni çağırmasıyla rahatladım.
"Marilyn'i önce ben alıyorum." diyerek elimden tuttu ve beni adeta sürükledi.
En son o Johnny'e el sallarken ben de cebimdeki telefonumu çıkarıyordum.
***
"... sen... sen bana yalan söyledin..."
Helena'nın üstümdeki korkutucu bakışları gittikçe ciddiyete bürünmeme yardımcı oluyordu.
Ne kadar olduğunu bilmediğim süredir onun karavanındaydık.
Ezberlediğim repliklere göz atarken Helena kafasını sallayarak," Tamam bu kadar yeter, başım ağrıyor." dedi ve karavandaki küçük koltuklardan birine kendini attı.
Gülümseyerek ellerimi teslim eder gibi yaptım ve elimdeki telefonun ekranını söndürdüm. Başımı avuçlarımın arasına alırken benim de Helena'dan farksız olduğumu farkettim.
Helena sessizce beklerken kafasını tavana dikmiş düşünüyor gibiydi. ".. peki... Johnny'le tanıştığını neden söylemedin?"
"Ne?" Afallayarak başımı kaldırdım ve ona döndüm. Gözleri hala tavana dikiliydi. "Ben... hatırlamıyorum bile unutmuşum... Aksine onun hatırlamasına şaşırdım. Bilirsin galadan birkaç ay sonra.. o ve-"
"Ah, o kadının adını anma lütfen. Bunun hakkında konuşmak istemiyorum."
"Tamam sen bilirsin ben konusu açıldı diye şey yap-"
"Ben ona en başında söyledim, biliyor musun?" Helena'nın sözümü kesip anlatmaya başlamasıyla seslice güldüm ve arkama yaslandım.
"O kadınla olmayacağını çünkü.. çünkü anlaşılıyordu. O arkasını dayayacak kariyerini ilerleyetek harika bir adam istiyordu. Bunu istediği ve başardığı için onu suçlayamam aksine bir yerde onun bu akılları kimden aldığını merak ettim. Çünkü aksine o kadar tehdit edici konuşurken o kadar altı boş laflar ederdi ki, inanamazsın. Ah... tam bir kabustu. "
