Chapter 24

11 2 0
                                    


I snuggled closer to Kio. Inaantok pa ako kaya naman ay natulog ulit ako habang nakayakap sa kaniya. It was pretyy cold but with his warmth, I feel comfortable.

Nagising ako bandang alas dose ng tanghali. I tried to remove his hands draped over me when he pulled me closer.

"Five more minutes," he sleepily said. I smiled and kissed the tip of his nose.

"Nagugutom na ako." Bulong ko sa kaniya. He sleepily opened his eyes and gave me a smile.

"Okay then," he groggily sat down and stretched his arms. Sinuklay ko naman yung buhok ko gamit ang daliri ko. I was wearing a very thick and comfy hoodie.

Nauna akong tumayo mula sa kama at binuksan iyong kurtina para makita iyong snow. Kio went to me and hugged me from behind. I felt him kiss the top of my head.

"What do you want for lunch?" He asked while he's hands were draped on my waist.

"Kahit ano. Gisingin mo na rin sila Aki." I replied. Sabay kaming lumabas ng kwarto at laking gulat ko nang makita si Jiri roon sa may sala, nakaupo at balot ng kumot hanggang sa kaniyang ulo.

Kio laughed upon seeing him. "Bro..." napailing nalang si Kio at dumiretso sa kusina.

Hindi ko rin tuloy mapigilang matawa sa itsura ni Jiri.

"Bakit ka nandito?" Tanong ko at umupo roon sa pang-isahang sofa.

"Aki kicked me out of the room." Jiri said and glaring at the door.

Sakto namang lumabas roon si Aki na balot na balot rin nang makita kami ay lumiko siya sa kitchen.

"Aish," Jiri was punching the air. "Was I really snoring that loud?" He murmured.

Naiiling nalang ako, tumayo ako nang lumapit sa amin si Aki at sinalubong ko siya.

"It's Christmas, mag-bati na kayo." Akira pouted while nodding before running to Jiri and attacking him with a hug as they both fell down the couch.

Pumunta ako sa kusina at tinulungan nalang si Kio sa lulutuin niya. He was planning to cook some Japchae. Ako naman ay nag-prito roon ng hamon. We ate around two in the afternoon, it was already a late lunch.

Ang bilis lumipas ng panahon kapag masaya ka. Hindi mo namamalayan ang takbo ng oras. Bakit kaya gano'n?

It was already Decemeber 31st. It again signifies the end of a year well spent. It also signifies a new start, a brand new year to hope for all the good things you want to achieve. As the year transitions into a new one, a lot might change and only few will remain.

Kausap ko kanina si Mama at hinahanap nanaman sa akin si Kio. He's currently in Jeju Island at mamaya pa ang balik dahil um-attend siya ng year end fashion show ng isang sikat na brand na ini-endorse niya.

Kaya ako lang ngayon ang nag-grocery. Hinihintay ko naman si Aki na bumisita sa isang member niya sa probinsya. Kumain lang ako ngayon sa KFC habang hinihintay siya. Kio will be boarding in an hour at mukhang nasa airport na siya.

While waiting for my order, Zairah was calling me. Agad ko itong sinagot at nakita na group vid call pala ito dahil naroon rin sila Chantal at Ali.

"Hi! Na-miss ko kayo!" I waved at them.

"Hello, Felize!" Chantal eagerly waved at me. Mukhang umuwi siya sa bahay nila habang si Zairah naman ay mukhang nasa isang set.

"Kamusta?" Ali asked. He was also outside and he was walking.

"Ayos lang nama. Ang lamig dito ngayon mga inaanak." Sabay kaming tumawa.

"Asaan na nga yung regalo namin, Ninang?" Zairah asked while chuckling.

Under His SpotlightWhere stories live. Discover now