Chapter 31

231 2 0
                                    

Itatago ko na rin sana ang aking cellphone ng may magpop-up na notification at ito na naman ang isang account na walang profile na nagheart react sa aking post. I tried to stalk the account that's weirdly turned into the one who's always reacting to my post for the past three years.

"Jury?" Nai-turn off ko kaagad ang aking cellphone ng marinig ang boses ni Mommy. Sumilip siya sa may pintuan ng aking kwatro at sumenyas kung pwede ba siya pumasok, kaagad naman akong tumango.

"You looked sad, what's really the matter?" Tumabi siya sa akin. Kinuha ko naman ang unan at ipinatong iyong sa aking binti.

"Mommy, palagi mo kwinekwento sa amin noon ni Kuya na ikaw iyong palaging naghahabol kay Daddy hindi ba? Kasi ganoon mo siya kagusto."

"Ahm, oo. And I'm proud of it!" Tumawa siya, pagkatapos ay marahan na hinaplos ang aking buhok at sinilip ang aking mukha.

"Why?" Napatitig ako sa kaniya. Mostly, I'm always running from Tita Juliana when it's all about love, but this time I want to know my mother's side.

"Mom, there's something I want to tell you." Hinawakan niya ang aking mga kamay at bahagya iyong pinisil.

"B-But I'm afraid that you'll get mad." Mahina siyang tumawa.

"Hulaan ko, tungkol sa love iyan?" Napahimas ako sa aking sintido at tumango.

"Alam mo anak, narealize ko rin naman na maling pagbawalan kita magmahal, kasi hindi nga naman iyon napipigilan. Kaya ipinangako ko sa sarili ko na susuportahan kita, pero sana kapag nagmahal ka doon sa hindi komplikado kasi hindi ko maitatanggi na mahirap iyong ganoon na sitwasyon." Bumagsak ang aking tingin sa aming mga kamay.

"I have this special someone I've been keeping in my heart for almost three years, I guess."

"He's that kind of man who can make you think, ‘you know, I'm gonna do this.’ whenever you think that you might fail."

"He can make you feel like you can accomplish anything. He gives you the courage to stand up for yourself. His words will always give you the reasons to keep going."

"But he's too hard to dream of, Mom, because it seems like he's always putting a limitation between us."

"It's Aldren Espinoza, you're talking about." Namilog ang aking mga mata dahil hindi ko inaasahan na malalaman niya kung sino iyon.

"H-How did you know, Mommy?"

"It's actually your Dad who'll come here and talk to you, Jury, but I told him that I can handle this, you know, girls talk."

"He noticed that there's something different from you. Nasa iisang Unibersidad lang kayo ng Daddy mo anak, hindi rin ganoon kalaki ang COED para may mapansin siya."

"And last week, we were about to check you on your apartment. Nakita namin kayo ni Aldren na magkasama, masayang nagu-usap." Hindi ako nakakibo, dahil nabigla talaga ako.

"Sa campus, madalas nahuhuli ka ng Daddy mo na ibang ang ngiti at tingin kapag kaharap mo iyong Professor mo." Napatakip ako sa aking mukha dahil nahihiya ako.

"Sorry, Mommy. I-I thought it'll fade eventually, but as years passed by? Hindi ko namamalayan na lumalalim na pala."

"Jury, I already said that I'll support you when it comes to that. Pwede ka magmahal pero…"

"Pero anak, huwag siya. Pwede naman, pero huwag muna ngayon, magiging komplikado lang. Kung talagang tunay iyong nararamdaman mo para sa kaniya, at kung alam mo na may pag-asa ka, na parehas iyong nararamdaman mo, sige maghintay."

"Tandaan mo na ang totoo na pagmamahal makakayang maghintay ng tamang panahon." Yinakap ako ni Mommy at yinakap ko rin naman siya pabalik.

That's what they said, and I made my heart believe by his Facebook, my day, back then, that he just wants to settle down when he's already thirty years of age, so I think that I'll just wait for the right time, baka kasi kami talaga.

Against The Boundaries (NEUST Series #4) (COMPLETED)Where stories live. Discover now