BELANIN ZAAFI (GAY)

{KESİLEN NEFES} -16

Wattpad bölümü yarıda kesip yayınlamış..Tekrar atmak zorunda kaldım.

Kusura bakmayın ❣️

-

"Burası neresi Karan?"

Yağmur dindikten sonra Karan ile dışarı çıkmıştık.
İstanbul'un hiç bir yerini bilmediğim için Karan nereye giderse bende peşinden gidiyordum.

Şuanda da büyük yolları olan bir yere gelmiştik.Etrafının bir kısmının deniz ile kaplı olduğu bu yerin ortasında kocaman bir alan vardı.Burada insanlar banklarda oturuyor,yemek yiyor veya fotoğraf çekiliyordu.

Etrafta bir sürü esnaf vardı.
Kimisi mısır,kimisi kestane, kimisi de balık ekmek satıyordu.

"Eminönü."

"Neden bu kadar fazla insan var?" diyip Karana döndüğümde gülerek bana döndü.

"Yavrum İstanbul'un göz bebeği gibi bir yer burası.İnsanlar genelde kafa dağıtmak için geliyor." dediğinde kafamı aşağı yukarı salladım ve etrafıma bakmaya devam ettim.

Biraz daha ilerlediğimizde gözlerim faltaşı gibi açıldı.Aşırı büyük bir camii vardı ve etrafı çok güzel süslenmişti.

"Karan bu çok güzel.."

Gülerek ellerini cebine soktu.
"Öyledir.1960'tan beri burada."

"Ne?" derken hala şokla camiiye bakıyordum.

"Evet.O yüzden çok iyi korunuyor."

Camiiye bakmaya devam ederken burnuma gelen balık kokusu ile bakışlarımı çevirdim.

"Birileri acıkmış herhalde."

Karanın sesini kulağımda hissettiğimde istemsizce kıkırdadım.

"Gel bakalım." diyip beni ilerlettiğinde peşinden ilerledim.

Küçük masa ve sandalyelerin olduğu bölüme gelip oturduğumda Karan balık ekmek yapan adamın yanına gidip sipariş verdi ve yanıma gelip oturdu.

"Ee güzel miymiş İstanbul?"

"Güzelmiş..Fazlasıyla."

"Senin kadar olamaz." dediğinde gözlerini gözlerime diktim.

Sıcak bir gülümseme ile bana bakarken yanaklarımın yandığını hissediyordum.

Çok güzel!
Utanmalarda başlamıştı!

Bakışlarımı kaçırıp etrafa bakarken balık ekmeklerimiz gelmişti.Karan getiren adama baş selamı verip ekmeğe gömülmüştü.

Bir kaç saniye ona bakıp ardından bende yemeğe başladım.

İkimizde konuşmadan ekmeğimizi yerken Karanın bakışları parmağıma kaydı.

"Noldu?"

"Yakışmış." dedi gülümseyerek.

"Ne yakış-" diyip parmağıma bakarken sabah sürdüğüm ojeyi farkettim..

Yüzümün kıpkırmızı olduğunu hissederken dudaklarımı birbirine bastırdım.

"Kurban olurum ben sana ya."

Evet anlaşıldı.
Karan bugün beni utandırmak için ant içmişti.

"Sussana." diyip önümdeki sudan bir yudum içtiğimde hala gülüyordu..

-

Yaklaşık 5 saatlik gezintinin ardından otele gelmiştik.Karan bana Eminönünü köşe bucak gezdirmişti.
Gezmediğimiz çarşı ve sokak kalmamıştı.O kadar huzurlu hissediyordum ki...

"Ayaklarım çok ağrıyor." diyip kendimi yatağa bırakırken Karanda montunu çıkarıyordu.

"Ağrır tabi.Kaç saattir geziyoruz." dediğinde derin bir nefes alarak yanıma oturdu.

Boş boş etrafa bakarken Karanın bakışlarının üzerimde olduğunu biliyordum.Bakmamaya direnirken dayanmayarak kafamı çevirdiğimde neredeyse burun buruna gelmiştik.

Bu kadar yakınımda mı duruyordu ya?

Gözlerimin içine öyle derin bakıyordu ki bütün hücrelerim harekete geçmişti.

Sertçe yutkunmamın ardından bir elini dudağının üzerine getirip parmaklarını gezdirdi.

Bakışlarım gözlerindeyken yavaşça boynuma eğilmesiyle titrek bir nefes aldım.

Boynuma iyice yaklaşıp elini belime koydu.Boynuma burnunu değdirip derin nefesler aldığına kokumu içine çektiğini anladım.

Kendini biraz daha bana yanaştırıp belimdeki elini sıklaştırdığında derin bir nefes aldım.

Bir süre sonra boynumda dudaklarını
hissettim.

Bu adamın dokunuşları bu kadar etkilememeliydi.

"Seni seviyorum.." dedi kulağıma doğru fısıldarken.

Keşke bende diyebilseydim..

Karan boynum ile ilgilenirken telefonun çalması ile transtan çıkmış gibi oldum.

Kendime gelmeye çalışarak cebimden telefonu çıkardığımda Karan da boynuma son bir öpücük kondurup geri çekildi.

Ekrandaki yazıyı gördüğümde tüm kanım çekilmişti.

Abim...

Bakışlarımı Karana çevirdiğimde kaşlarını çatmıştı.Çenesindeki kaslar gerilirken ısrarla çalan telefonu açıp kulağıma koydum.

"Alo.."

"LAN OROSPU ŞEREFSİZ!"

Ettiği küfürle başta yutkunsamda Karanın duymaması için ayağa kalktım.Oda ayağa kalkınca ondan biraz uzaklaştım.

"A-abi-"

"ABİNİ SİKTİRTME LAN!
BANA BAK HANGİ SOKTUĞUMUN YERİNDEYSEN YARIN SABAHA KADAR GELİYORSUN!
YOKSA GELİR BULUR ÖLDÜRÜRÜM!"

Anında kan ter içinde kalırken arkama dönüp Karana baktım.
Hala çatık kaşları ile beni izliyordu.

"Noluyor Gökhan?"

Vücudumdan ecel terleri damla damla akaraken,boğazım delinircesine yutkundum.
Nefes alışlarım hızlanmıştı.

Saniyeler sonra gözlerime inen karanlık perde ile dengemi kaybettim.
Duyduğum son ses ise Karanın bağırışıydı.

-

-

-

Ne kadar fazla korktuğunu buradan anlayabilirsiniz..

Öptüm hepinizi kocaman
Görüşürüz..❣️