Geçmişin Tatlı Yüzü (TAMAMLANDI)

ÖZDİRENÇLER

Öncelikle bir sınır koyuyorum 30 OKUNMA . Kitap çok yavaş yükseliyor hatta salyangozları tahtlarından eder. Pazara kadar 30 okunma olursa yeni bölüm gelir. Yorum yeterince geliyor yapan tüm okuyucularıma çok teşekkür ederim bu yüzden yorum yorum diye ağlasam da ona sınır koymuyorum.

Bölümler her pazar gelecek! Sınır hemen aşılır bence çünkü zaten minimum okunmam o kadar. Tekrar düzenli yazmaya başladım (sınav haftasında bu kararı vermem de çok ironik) çünkü siz de unutuyorsunuz ben de 😁(Toprağı Meriçle nasıl karıştırdım ya😓 Toprağıma bunu nasıl yapabilirim?)

VE KİTABIN YAYILMASININA YARDIMCI OLABİLİR MİSİNİZ ?

Wattpad de kitaplar çok zor fark ediliyor ve benim çabam yetmiyor. Ah Wattpad ah saçlarımı ağırttın!

Yazarınız içini döktü sizinde demek istediğiniz bir şey var MI?

YORUM!!!!!

Hayal beni Özdirenç ailesinin konağının kapısına bıraktıktan sonra gitti Kenan dayım ile Eda teyzemin laf sokmalarıyla mücadele etmek hiç kolay değildi.

Odam şık ve konforluydu bir kızın ihtiyacı olabilecek her şey vardı oda da. İlgimi çeken ilk şey balkon oldu ,eski evimi andırdı bana evimi özlemiştim o harabeden bir sıcak yuva yapmıştım. Bana orayı o adam verse de orası benim evimdi; emeğim , sevgim vardı o evde annemi benden almıştı benden sevdiğim bir şeyi daha almasına izin vermeyecektim.

Belki iyileşince evime dönerim, odamın balkon kapısı gıcırtı yapıyordu geceleri, o sesi bile özlemiştim bu ev tamamen yabancıydı bana , bu evde tamamen yabancıydım.

Dayım belimden tutuyordu düşmemem için evde asansör yoktu beni taşımasını istemediğimden destek alarak odama kadar yavaş adımlarla gelmiştim.

Beni yatağa oturttular. Eşyalarım teyzemdeydi eşyaları yatağın bir ucuna indirdi.

Nenem girdi içeri , gözleri yaşlıydı heyecanlı gözüküyordu. Göz göze gelince donup kaldı. Benim de gözlerim doluyordu ardından hızlı adımlarla yanıma gelip bana sarıldı hıçkırıklar içinde ağlıyordu. Saçlarımı okşayıp beni öptü

"Kuzum benim nenen kurban olsun sana." Dedi ağlarken. Sizi seven kanınızdan biri olması çok güzeldi. Kokusu farklıydı sakinleştirici, huzur veren bir şeydi güvende hissetiriyordu. Belki de anne kokusu dedikleri buydu. Ben gözlerimi hastanede açtığımdan annemin kokusunu bir kere bile içime çekememiştim bu yüzden bilmiyordum.

"Nerdeydin kuzum sen nerdeydin bu güne kadar ,neler çektin tek başına?" Dedi benden ayrılıp .

"Bunlar önemli değil ,kendinizi bu yüzden de üzmeyin tansiyonunuz yükseliyormuş bu aralar öyle diyorlar." Dedim.

Teyzem yatağın ucuna oturmuştu, yengelerim odadaki kanepeye kuzenlerim ayaktaydı. Dayılarım sağım da duruyordu. Bir anda büyük bir ailem olmuştu hem heyecanlıydım hem korkuyordum ya beni sevmezlerse ,uyum gösteremezsem , huzurlarını kaçırsam bu düşünceler başımı döndürüyordu. Tüm gözler benim üstümde olduğu için de biraz mahcuptum.

Nenem gözyaşlarını silip kaşlarını çattı." Sen bunlara bakma ben hepsini gömer yine yaşarım." Dedi güldük.

Eda teyzem"Aşk olsun yani anne, hiç öyle denir mi?" Dedi.

Nenem"Annemiz hasta ara sıra beyaz ışığı görüyor hiç denir mi?!" Dedi bu sefer hem şaşırmış hem gülüyorlarduk. Teyzem homurdandı.

"Biz öyle bir şey söylemedik." Dedi.

Nenem"Sus Eda ben torunumla konuşacağım araya girme." Dedi ardından ellerimi tuttu.

"İyi misin kızım ağrın var mı?" Dedi bedenime hafif bir sancı yayılıyordu ama pek önemsemedim.