Time...life...death

°Chapter 4°

Ξαφνικά ακουγαμε απο εξω ομιλίες και ηταν οι....

Achilles's pov:

Μιας και ηταν καλυτερα το ποδι μου σηκώθηκα απο τον καναπέ να ψαξω και γω το σπίτι

Ανεβηκα τις σκαλες και συνάντησα στο διάδρομο τον Αρη

Τέλεια

Αρης: Μπα μπα περπατας βλεπω, σιδερένιος βρε σιδερένιος (με ειρωνεύτηκε)
Εγω: Ασε το γλυψιμο σε μενα και λεγε ξέρεις που είναι η Γεωργία;;
Αρης: Χμμ σου αρεσει ετσι;; (με ειρωνεύτηκε παλι)
Εγω: Να μην σε νοιαζει, ξερεις που είναι;;
Αρης: Χμ καλα καλα, ε και όχι δεν ξέρω την ψα- εννοω ναι δεν την εχω δει

Ε οχι, δεν το πιστεύω

Εγω: Σου α-
Αρης: Μην λες μαλακιες απλα πρέπει εδω περα γενικα να προσέχουμε ο ενας τον άλλον και το πιο σημαντικό τα έχω με τη Λυδία
Εγω: Ναι ναι οτι πεις (τον ειρωνευτηκα)

Ξαφνικα ακουσαμε καποιος να φωνάζει μαλλον κάποια

Γεωργία: ΠΑΙΔΙΑ ΑΝΟΙΞΤΕ ΜΑΣ, ΕΧΟΥΜΕ ΚΛΕΙΔΩΘΕΙ
Μαιρη: ΑΧΙΛΛΕΑ, ΑΡΗ ΜΑΣ ΑΚΟΥΤΕ?!

Και η Μαίρη ειναι μαζι της;;

Κοιταχτηκαμε με τον Αρη και πλησιαζαμε εκει που ακουγοντουσαν οι φωνες τους

Μπαιναμε σε καποια δωμάτια λέγοντας τα ονοματα τους

Εγω: Γεωργία;;
Αρης: Μαιρη;;

Βγηκαμε απο τα δωματια που ήμασταν

Αρης: Που ειναι;;
Εγω: Μισο, ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΞΑΝΑ ΦΩΝΑΞΤΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ
Αρης: Παναγια μου, τα αυτια μού τρυπησες
Εγω: Σους να ακούσουμε
Αυτές: ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΣΤΟ ΥΠΝΟΔΩΜΑΤΙΟ

Πλησιασαμε την πορτα του υπνοδωματιου

Προσπαθήσαμε να ανοίξουμε την πορτα αλλα μάταια

Εγώ: Πάω να το πω στα παιδιά μπας και μπορούν να βοηθήσουν
Γεωργία: Οκευ μην αργήσεις

Aris's pov:

Και έφυγε

Έβαλα τα χερια στις τσέπες και έπιασα το κλειδί που έπεσε από τον Γιάννη

Το εβγαλα από την τσέπη και το έβαλα στη κλειδαριά

Πλιζ να μην κανει

Το γύριζω προς τα αριστερά και φακ τη ξεκλειδωσε

Ανοιξα την πορτα και βγήκαν τα κορίτσια

Georgia's pov:

Μαίρη: Επιτέλους, σε ευχαριστουμε Αρη
Εγω: Μισο πως μας ανοιξες
Αρης: Δεν εχει σημασία
Εγω: Τι εννο-
Αχιλλέας: Εδω ειναι παι- πως βγήκατε;; (ειπε καθως ερχόταν με τα παιδιά)
Εγω: Εμ δεν ξέρω ο Αρης μας άνοιξε
Δημήτρης: Και πως τους έβγαλες Αρη;
Αρης: Βγηκανε δεν βγήκανε, αυτό έχει σημάσια (είπε και έφυγε)