blue neighbourhood

2.2

"Hm, evet. Hadi git sen de eve, beklettim seni."

"Ama- peki, görüşürüz."

"Görürüşüz~"

Hyunjin, biraz yürüdükten sonra aniden aklına gelen fikirle aksi yola doğru yürüyen bedeni kolundan tutup durdurmuştu.

"Belki de seni bu gece evimde ben misafir etmeliyim, hm?"

Minho'nun gözbebekleri beklemediği şey karşısında şaşkınlıkla açılırken biraz düşünür gibi oldu. "Şey.. ama ailemin buna izin vereceğini sanmıyorum. Teyzemin evinde kalmamda bile hâlâ tereddüt ediyorlarken hem de."

"Tamam da zaten bugün için izinli değil misin?"

"Evet ama teyzemin evinde kalmak için izinliyim, senin değil."

"Of Min, benim evimde kaldığını bilmek zorunda değiller ki. Onlara teyzenlerde kaldığını söylersin."

Minho, kulağa güzel gelen fikri kabul etmek istese bile hâlâ biraz tereddütteydi. "Bilemiyorum.."

"Hadi ama.. seni ailemle tanıştırmak istiyorum. Felix'e, Han ailesiyle arasını iyi tutmasını söyleyen senken- kendi sevgilinin ailesiyle iyi geçinmen gerektiğini bilmiyor musun?"

"Ah-" Son kez sevgilisinin gözlerine baktığında farkettiği heyecan ve istek ile derin bir iç çekmişti Minho. "...peki, sen kazandın."

Yüzünde zafer gülümsemesi oluşurken sevgilisine kısa-sıkı bir sarılma verdi Hyunjin ve ikili birlikte evin yolunu tutmaya başladılar.

Ta ki yolun yarısında adımlarını aniden durduran Minho'ya dek.

"Ne var..?"

"Hyunjin?"

"Hm?"

"Üzerimde okul üniformalarım var!"

"Yani!?"

"Ailen beni ilk kez bu sıkıcı ünformalarla görmemeli. Geri dönüyorum, vazgeçtim ben."

Arkasına dönmüş yürüyen genci, sırt çantasının kolundan tutup durduran Hyunjin, gülmek ve göz devirmek arasında kalmıştı.

"Hiç bir yere gitmiyorsun Lee Minho."

"Ama-"

"Hayır yani nasıl farkında olmayabilirsin ki üzerinde sadece okul üniforması olmasına rağmen parıldayan güzelliğini. Yoksa sadece bunları benim ağzımdan duymak için blöf mü yapıyorsun?"

"Ne!? Hayır. İlk izlenim önemlidir Hyunjin, çok sıradan görünüyorum dedim sana!"

Hyunjin, çantanın kolundan çekip sevgilisinin bedenini kendine yaklaştırdığında uzun parmaklarını kahverengi tutamlara daldırıp biraz düzeltmiş ve sevgilisinin minik dudaklarına ışık hızında bir öpücük bırakıp çekilmişti. "Her zaman olduğu gibi çok mükemmelsin ve bence geç de olsa bir gün bunun farkına varacaksın. Ayrıca hiçbir itiraz kabul etmiyorum, evime geliyorsun."