İki deli,iki yaralı,iki yalnız ikiside ölüme aşık ikisininde ruhu yok kalpleri yok o kalpler o ruhlar nasıl canlanacak nasıl olacak kimse bilmiyor ölüm mezarlıklar hüzün yeridir ama kim bilir mezarlıklar iki ruhu iki kalbi yeniden nasıl canlandıraca...
"O yarama dokunmuştu,okşamıştı ve öpmüşte. Peki bu neden yaramı iyileştirdi? " Rüzgar k.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Orda öyle öpüşürken ne kadar kaldık hiçbir fikrim yoktu ikimizde çekilmiyorduk ne o, de ben. En son nefesizlikten ölmemek için çekilen bendim o kadar güzelken çekilmek salağım ama ölecektim. O da bir adım geriye gitmişti ama elleri asla belimi bırakmıyordu gözleri gözlerimden asla ayrılmıyordu. Nefes sesleri düzensizdi benimde öyle ama aramızdaki o güzel tını birbirine karışan kalp atışlarımızdı bu sesi hiçbir şeye değişemezdin değişemezdim asıl mesele bu hislerin bu kadar kısa sürede oluşmasıydı sorgulayacaktım ama aklıma geldikçe tuhaf oluyor içimdeki bu kıpırtıyla mutlu oluyordum ve bunun değişmemesi için elimden geleni ardıma koymayacaktım o benden korkuları yüzünden kaçacak ben ise onun yakasını bırakmayacaktım.
Kafasını boynuma görmesiyle affaladım napıyosun be adam aniden hiç konuşmuyordu,hiçbir şey demiyordu sadece kokumu içine sesli bir şekilde çekiyor ufak ama derin öpücükle konduruyordu ne ara bu hale geldik,nasıl oldu hiçbir fikrim yoktu ama ağzımdan çıkan sözlerle kaskatı kesilen kişi rüzgar oldu.
"Böyle yapmaya devam ederseniz sizden hoşlanmaya başlayacağım rüzgar bey." Tam anlamıyla yine donmuştu ne dedik sanki Allah Allah hoşlantım sevgiye dönüşüyor olabilir ama şuan bunu bilmesine gerek yoktu canım. Ki ona onu sevdiğimi söylemiştim hep böyle şaşıracak mıydı?
"Ha ne lan ne diye aniden böyle şeyler söylüyorsun." O kadar sitemle söylemişti ki kahkahayı patlattım küçücük bir çocuğa dönüşmüştü gene. "Ne ya ne dedimm?" bunu dememle belimden çekip kendine bastırması bir oldu ağzımdan ufak bir inleme kaçmıştı.
"N-napıyorsun?. " off kekelemiştim.
"Biraz daha gülmeye devam ederseniz size olan sevgim aşka dönüşecek yüsra hanım."
Ağzımdan bir ha çıkmaktan başka bir şey diyemedim ne demişti o? Bıraktı beni bıraktı ve kafasıyla işaret yaptığı gibi ilerlemeye başladı neye uğradığıma gene şaşıtmayı becermişti aptal herif ya.
Denizin dalgaları daha şiddetle çarpmaya başlamasıyla ilerlemem bir oldu korkmuyordum artık ama yinede içimdeki o kötü hissler bir türlü geçmiyordu beni esir olduğum korkumdan çekip alan adama baktım beni bekliyordu gözleri uzaklara dalmış elinde eksilmeyen sigarası ile bekliyordu. Biz bu sigara yüzünden kavga etmişti ama o hala içiyordu.
İlk korkum değildi bu geçirdiği ilk korkum değildi.
Yanına ulaştığımda hala dalgınlığı üstündeydi yağmur şiddetini artırmış onu kuşatmıştı yağmura nefretle bakıyordu oysa yağmur en çok sevilmeyi hakkeden şeylerden biri değil miydi?
"Neden yağmura nefretle bakıyorsun?" yanına varmıştım ve karşısına geçtim sesimde merak vardı. "Çünkü akmayan gözyaşlarımı gizliyor. Ve ben sadece o olduğu zaman ağlayabilirim ama o bana inat gözyaşlarımı gizliyor." cevap vermeme izin vermeden yine konuşmaya başladı. Gidelim bugün dağ evinde kalalım yarın erkenden seni evine bırakırım." Üstüne gitmenin manası yoktu. "Hıhııı peki."
