İki deli,iki yaralı,iki yalnız ikiside ölüme aşık ikisininde ruhu yok kalpleri yok o kalpler o ruhlar nasıl canlanacak nasıl olacak kimse bilmiyor ölüm mezarlıklar hüzün yeridir ama kim bilir mezarlıklar iki ruhu iki kalbi yeniden nasıl canlandıraca...
Önceki bölümün krizi ile selamün aleyküm bu bölüm diğer bölüme göre uzun telafi ettim yani hadi keyifli okumalar vee bu bölümden sonra uzun süre bölüm gelmeyecek sınavlar yaklaşıyor malum sınavlardan sonraki tatilde bol bol gelecek elimden geldiğince bölüme geçebilirizzz ;)
"Bir meleği kalbimdeki mezarlığından çıkarma vakti. " Rüzgar Y. keskin
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"O dediğin için erken çünkü ben yokum. "
Bu cümle kulaklarımda yankılar yapıyordu bunu demişti sonra veda eder gibi dudaklarımı öpmüştü karşılık vermemiştim hiçbir şey yapamamıştım ki dondmuştum sonra çektip gitmişti asıl beni şoka uğratan buydu nefesim kesiliyordu nolmuştu noluyordu çığlık atmak istiyordum Neden öyle yapmıştı sahi? Bir an sevilceğime inanmıştım artık kendimi korumaktan yorulmuştum biri geldi ve artık beni koruyacak sanmıştım ama ben kimdim babam bile beni sevmemişken bu adamın sevmesini mı bekliyordum saçmalık kimse beni benden ve annemden çok sevemezdi.
Yavaşça ordan kalktım ve biraz vücudum uyuşmuştu heryerim de tutulmuştu nasıl uyuduk sahi? Ve ben nasıl birinin kollarında uyuyabildim düşünmek istemiyordum artık onu düşünmek bana işkenceden başka bişey değildi korkaktı. Ve beni tanımıyordu ben ona uzanmaya çalıştıköa o uzaklaşıyordu. Bakışlarında sevgi olmasına rağmen çok korkaktı benim korkak biri ile işim olmazdı. Ben Cesurdan bu konuda.
Eve gittiğimde mert yoktu not vardı.
"Bu iş burda bitmedi güzelim. Rüzgara veda edebilirsin."
Ona bişey mi yapacaktı? Umrumda değildi. Naparsa yapsın artık rüzgar da umrumda değildi. Kimse umrumda değildi bu saatten sonra.
Yerdeki kanları yavaşça ruhsuz bir şekilde temizledim bu ev her zaman kan görmüştü hep vardı benim annemin kanı dökülmekten kan kusmalarımız ben o günden sonra hiç kandan korkmanıştım alışmıştım artık.
Geçmişten kesit
"Küçüktü daha kız çocuğu babası gene sinirliydi neden olduğunu bilmiyordu hiçbir fikri yoktu.
Önce anneni vurmaya başladı sonra annesininn çığlığını duyan kız çocuğu hemen yerinden kalttı ve babasının elini ısırmaya başladı. Yapacak başka bir şeyi yoktu annesinin canı yanıyordu ağzından kanlar geliyordu babası bunu yaptığı için o kadar çok kızdı ki kız çocuğuna sert sert vurmaya başladı tekmeleri canını yakıuordu küçücük kızının çok yakıyordu "vuma canım yanıyor "diye haykırıyordu sonra onu bıraktı çünkü annesi engellemeye başlamıştı yine onu dövmeye başladı "halitin sürtüğü" diyordu kimdi bu halit annesinin yeniden çığlıkları yükselince zar zor kalkıp ona yerdeyi şişeyi attı durmuyordu annesinin canı yanıyordu sonra sırtına çıkıp vurmaya başladı kız çocuğu herşey nafilrydi durmayacaktı bu pis adam.
