Only Girl in Section Yakuza (ONGOING)

Chapter 2

Ivan's POV:

"Kami ang kaaway niyo kaya kami ang kalabanin niyo! Wag kayong mandamay ng ibang tao, lalong-lalo na si yuki na transferee student lang at walang kaalam-alam sa nangyayari sa paligid!" I shouted angrily at Matthew and gripped his collar tightly.

"Why you're so angry Forteza? You are not the one who was injured!" inis niyang turan pero agad ding napalitan ng ngisi. "Don't tell me you like that sl*t?!" nakangisi nitong tanong na siyang kinagalit ko lalo kaya walang alinlangan ko siyang sinuntok ng pagkalakas-lakas.

"Don't you ever call her a sl*t 'cause she's not like your woman a**hole!"

Ang ayaw ko sa lahat ang tawaging sl*t si yuki, wala silang karapatang tawagin nalang si yuki ng kong ano-ano. They don't know her, ni hindi nga siya nasabihan ng masasakit na salit ni tita olivia tapos tatawagin lang siyang sl*t ng gag*ong to?!

"F*ck!" galit nitong bulalas ng mahawakan ang nagdudugong ilong nito dahil sa lakas ng suntok ko.

"Tama na yan dude, puntahan nalang natin si yuki." rinig kong sabi ni Owen kaya tinangoan ko ito at binaling muli si matt.

"Remember this! Hindi siya kasali sa gulong ito kay wag niyo siyang idadamay!" mariin kong sabi, "The day she became part of your worthless section, she was already involved!" napatiimbagang ako dahil sa sinabi niya at sinuntok ulit.

"Don't you ever touch her again or el--"

"Or else what?" hamon nito.

"I will kill you!" seryoso kong turan, tsaka siya tinalikuran 'ramdam kong sumunod ang mga kaibigan ko. "We're not done yet!" rinig kong sigaw ni matt na hindi ko pinagtuunan ng pansin.

I promised Yuki that I will protect her when I return from the US, especially now that she is part of our very dangerous section 'but I failed.

(A/N: Flashback to nong nasa cafeteria pa sila kumakain.)

⁓ FLASHBACK ⁓
Kumakain lang kami sa cafeteria, nong merong isang babae ang tumatakbo sa mga kaibigan niyang malapit lang sa table namin.

'Girls halikayo!'

'Bakit ba? kumakain kami dito eh!'

'Bes meron na naman daw buninully ang section fabian, tingnan natin dali!'

'Sino ba kasi yan?'

'Ang narinig ko dun sa nag-uusap sa labas yong transferee daw.'

Rinig ko sa usapan nila kay bigla akong napatayo, "Hoy Ivan ba't ka nakatayo?" tanong ni Tyler, ako lang kasi ang nakarinig sa babae dahil busy sila sa pagkain at asaran.

Di ko siya sinagot at tumapit dun sa table ng mga babae. Bigla silang natigilan at parang naiihi sa kilig ng lumapit ako.

"Hmm hi, girls." bati ko, malapad naman silang ngumiti.

"H-hi, Ivan." utal na sabi nong babae pumasok kanina.

"Yieeee hi Ivan." kilig na sabi ng iba niyang kasama pero hindi ko pinansin at tinignan yong babae, wala akong oras makipagkamustahan sa kanila dahil masama ang kutob ko.

"May I ask kong sino yong tinutukoy mong binubully nila matthew?" tanong ko. "Ahh yong bago niyong kaklase ng babae ang tinutukoy ko." napamura nalang ako sa isip dahil sa tamang hinala ko.

Nagpasalamat ako pagkatapos tsaka lumabas.

"Cole sandali lang!" tawag ng mga kaibigan ko at dali-daling sumunod sakin.

"San ka ba pupunta?" hinihingal nilang tanong. "To yuki." tipid kong sagot habang palinga-linga pa rin hanggang sa may nakita akong tumatakbong estudyante kaya sinundan ko ito.

Nakarating kami sa field area at maraming nagkukumpulang estudyante dun.

"Bakit tayo nandito?" tanong ni James, "Mukhang may nagkakagulo dun oh," turo ni William sa nagkukumpulan.

"Tara na!" sabi ko sa kanila kaya napakunot mga noo nila. "Kailan ka pa naging tsismoso?!" Ashton asks in a sarcastic tone.

"Pwede ba?! sumunod nalang kayo sakin, tanong kayo ng tanong eh!" inis kong turan at nakisingit kami sa mga nagkukumpulang estudyante.

"TABI!" sigaw ko sa kanila, agad naman sila tumabi. Yong kabang nararamdaman ko kanina ay mas dumoble pa ngayon, kakakita lang namin ulit kahapon tapos may mangyayari na agad na masama sa kanya!

Nong nasa pinakaharap na kami nakita namin si yuki na pinalilibutan ng grupo nila matthew.

"Hindi ba si yuki yun?!" gulat na tanong ni james na nasa tabi ko. "Oo nga!"

"Tsk... akala ko ba nasa garden siya kasama nila sasha?!" kunot noong tanong ni cloud.

Uminit ang ulo ko ng makitang hawakan ng mariin ni matt sa mukha ni yuki,

at mas lalo pang kumulo ang dugo ko ng marahas na binitawan niya ang mukha ni yuki na muntik ng ikinatumba nito.

"Beat her up!" para akong nabingi sa narinig kong yun.

"Sh*t!!" rinig kong mura ng mga kasama ko, nang unti-unting lumalapit ang mga lalaki kay yuki ay hindi ko na napigilan ang sarili kong isigaw ang pangalan niya at puntahan namin siya.

⁓ END OF FLASHBACK ⁓

Sa sobrang pag-iisip hindi ko namalayan na nasa harap na pala kami ng clinic, kaya pumasok na kami at naabutan naming ginagamot ang sugat ni yuki ng isang nurse dito. Habang siya naman ay todo pikit ang mga mata.

Napatawa ako sa isip ng makita ang reaksyon sa mukha niya. Bigla ko tuloy naalala na takot pala siya sa dugo, 'nong minsang mga bata pa kami ng madapa siya kakatakbo at nagkaroon ng kunting sugat. Iyak siya ng iyak nun dahil ayaw niya daw makakita ng dugo at takot siya sa dugo.

Nakita ko naman si peyton na nakasandal malapit sa bintana habang nakatingin kay yuki.

'Tsk may gusto ba to kay Yuki?'

Nang maramdaman niyang may nakatingin sa kanya ay dun niya lang napansin na nandito kami, tsk!

I admit it, that's why I did that earlier 'cause I don't want anyone to hurt Yuki because I like her. Yes you read it right, nong unang nakita ko palang siya sa birthday niya ay crush ko na siya dahil sa taglay niyang ganda. Hanggang sa naging magkaibigan kami at naging close, I liked her even more because of her kindness to other people.

Nung tapos na siyang gamutin ay agad akong lumapit sa kanya.

"Are you ok now?" alalang tanong ko, "Hmm ok na ako, maliit na sugat lang naman to eh." nakangiti niyang sagot.

"Tsk... Hindi ka na pala umiiyak pag nakakita ng dugo huh?! Eh dati rati pag nasugatan ka ng sing liit na tuldok ng ballpen ay iiyak ka na at magsisigaw na, 'gamutin ko ako please takot ako sa dugo huhu." pang-aasar ko sa kanya at ginaya ang sinabi niya nung bata pa kami.

Nakarinig ako ng bungisngisan sa gilid ko at alam kong sila Owen yun.

"A-ah t-takot pa rin naman ako ng konti eh hehe." nahihiyang turan niya dahil narinig niyang nagbungisngisan ang mga kaibigan ko.

"Kita ko nga sa mukha mo kanina hahaha." agad siyang napanguso dahil sa sinabi ko kaya natatawang gunulo ko ang buhok niya.

Pagkatapos nun ay bumaling siya kay peyton na nakaupon sa isa sa hospital bed dito sa clinic habang nakapikit.

"H-hmm p-peyton?" tawag niya dito at dahan-dahan namang dumilat si peyton. "Salamat pala sa pagdala mo sakin dito." hindi makatingin sa matang turan niya.

"It just a small thing." simpleng sagot nito at pumikit ulit.

"Wag ka na munang pumasok sa first subject yuki, sasabihin nalang namin kay prof ang nangyari sayo." biglang sabi ni kiyoshi kaya napatingin kami sa kanya.

"Oo nga para makapagpahinga ka rin." sang-ayon ko.

"Ay wag na, ayos lang naman ako at ayaw ko rin lumiban kahit isang subject eh kaya papasuk ako hehe." tanggi niya at nag puppy eyes pa. "Sige na please?"

Napa buntong hininga ako, tsk kahit kailan talaga ang tigas ng ulo niya.

"Tsk.. ang tigas ng ulo mo, sige na nga!"

"Yey! Pero wait matigas naman talaga ang ulo Van ah?!" naguguluhan niyang tanong.

"Meron kayang malambot na ulo yuki pero kadalasan matigas yun hahhaha." sabi ni Tyler kaya siniko siya sa tiyan ni Chris at ako ay sinamaan siya ng tingin.

"Talaga?!" manghang turan ni yuki, "Hehehe gusto kong makita kong pano tumigas ang malambot na ulo na sinasabi mo, ilalagay ba yun sa ref para tumigas?" excited na tanong ni yuki, napa facepalm naman ako dahil sa sinabi niya.

Malilintikan talaga tong fuentes na to sakin mamaya.

"Nako! Di na kailangan i-ref yuki, hawakan mo lang yun titigas na." masayang turan niya.

"Woah ang cool! Ulo ba yan ng alien?"

"Hindi, ulo ng ahas." nakangising sabi pa ni Tyler, naguluhan naman si yuki, "Huh?"

Magsasalita pa sana si yuki ng unahan ko ito, "Pwede ba fuentes tumahimik ka?! Kong ano-ano ang pinagsasabi mo kay yuki eh! Kutungan kaya kita?!" inis kong singhal sa kanya.

"Woah... chill dude, highblood ka eh. Nagbibiro lang naman ako hahhha." tumatawa habang nakataas ang dalawang kamay niyang sabi na animo'y dadakpin ng mga police.

"Tss, tara na nga! Kukuha pa tayo ng uniform sa loker mo, tingnan mo ang daming dugo niyang uniform mo!" singhal ko at nag pout lang siya.

Nagpasalamat muna kami sa nurse at akmang lalabas na kami ng clinic, nang tawagin nong nurse si yuki.

"Bakit po?" magalang niyang tanong, "Ibibigay ko lang sana tong ointment para jan sa sugat mo, para madaling gumaling ang sugat mo at hindi magkapeklat." nakangiting sabi ng nurse, nakangiting tinanggap din naman ito ni yuki. "Salamat po!" tsaka kami tuluyang umalis.



Someone's POV:

It's been a year since I saw her and I miss her so much.

But she can't remember anything because of that f*cking incident! After that day happened 'every night I wish to myself I was the one in that accident.

But this day came, and she's now in my front smiling. I want to hug her tight and confess my feelings towards her but I'm scared...

She might push me and say she doesn't know me.

"Tara na gutom nako eh." she said while smiling.

How I wish na ako ang dahilan ng pag ngiti niya araw-araw.

'Don't worry princess, palihim muna kitang mamahalin mula sa malayo at pag naalala muna ako... sasabihin at ipaparamdam ko sayo kong gaano kita kamahal simula mga bata palang tayo.'



Sheena's POV:

Nakabusangot lang ako habang naglalakad kami papuntang loker ko, nang makita namin sila brianna natumatakbo papunta sa gawi namin.

"Sandali!" sigaw nila at ng makalapit sila samin ay hinihingal nilang tinukod ang mga kamay nila sa tuhod.

"Oh... anong nangyari sa inyo?" kunot noo tanong ni ash.

"K-kasi a-ano k-kasi... w-wait hihinga muna ako hah!" hinihingal pa ring turan si bri, pagkatapos ng ilang segundo ay naging maayos na sila. "Ok, game na!"

"Oh, ano nga kamo ang nangyari sa inyo?" ulit ni ash, "Nabalitaan kasi namin ang nangyari kay yuki eh, kaya dali-dali kaming pumunta dito dahil sabi ng mga estudyante ay dinala siya sa clinic." paliwanag ni bri.

"Nagpaalam kasi samin si yuki na magc-cr lang daw siya, hindi na siya nagpasama dahil alam naman na daw niya kong nasaan ang cr. Pero ilang minuto na ang lumipas hindi pa rin siya bumabalik kaya napagpasiyahan namin na puntahan siya dahil nag-alala na kami." si katrina naman ang nagpaliwanag.

"Kaya yun nabalitaan namin sa mga estudyante ang nangyari." naka pout na turan ni sasha.

"Salamat sa pag-alala pero ayos lang ako." nakangiti kong sabi,

"Oh, nasaan si mia?" bigla singit na tanong ni zero ng mapansing tatlo lang sila, nagkatinginan naman silang tatlo at sabay na lumingon sa likod nila.

At nakita namin siyang prenteng naglalakad papunta samin habang nagbabasa ng libro.

"Tsk, bookworm as always."

"Wow.. huh! Ang kalma mo lang habang kami ay nagkakandarapa na kakatakbo para mapuntahan lang si yuki, just wow!" inis na singhal ni katrina ng makalapit na si mia samin.

Tiningnan lang siya nito ng walang gana tsaka bumaling sakin, napalunok naman ako. "We already warned you about Clarisse, didn't we?" seryosong sabi nito, napalunok ulit ako.

'Nako lord... ito na yong sinasabi ko kanina eh huhu.'

"Look at your uniform, it's full of blood!" singhal nito, kaya napatingin sila brianna sa uniform ko at nanlaki ang mga matang tiningnan ako.

"Ohmygoshh! What happened to you?! Bakit may dugo sa uniform mo?!" pag-alala at may halong gulat na sabay nilang tanong. "Ahh, w-wala to."

"Ano wala?! may dugo ang uniform mo tapos wala?!" inis na turan ni bri, "Alam na o-oahan ka na sakin dahil kahapon lang tayo nagkilala at feeling close kaagad ako pero kaibigan ka na namin eh at para bang matagal na tayo magkilala para makaramdam ako ng ganito." dagdag niya pa.

"Brianna stop!" malamig na sabi ni brylle sa kapatid, "No kuya!" tsaka siya bumaling ulit sakin, "Tell us kung ano ang nanyari... please." tiningnan niya ako ng nagsusumamo kaya napa buntong hininga ako.

"Oo nga, gusto din naming malaman ang nangyari eh." singit ni bryan sa usapan.

"Ok sige... Sasabihin ko na pero magpapalit muna ako ng damit at dun tayo sa cafeteria mag-usap may 30mins pa naman tayo eh, tsaka gutom pa ako." napa pout kong sabi, natawa naman sila.