နဂါးဧကရီ၏ ​ေပ်ာ္​ရႊင္​ဖြယ္​ဇာတ္​သိမ္​း ( Myanmar translation)

Ch-4

" ရင်းယွဲ့ ဘာဖြစ်လို့လဲ?"

ရင်းယွဲ့ဟာ သူမအတွေးတွေထဲ တွေဝေနေပုံပေါ်ပြီး ပေါ်လင်ရဲ့အသံကိုကြားမိမှသာ သတိဝင်လာပြီး လှမ်းကြည့်သည်။

" ဪ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ပေါ်လင်။ အိမ်မှာလုပ်စရာလေးတွေကျန်ခဲ့တာကို သတိရသွားလို့ပါ။ ငါမြန်မြန်ထွက်လာခဲ့ရတာဆိုတော့ သိမ်းစရာရှိတာတွေကို မေ့သွားလို့။ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မစိုးရိမ်နဲ့! "

''အင်း... နင်ပြောချင်တာကို ငါခန့်မှန်းမိပါတယ် ။ ဒါနဲ့ တခုခုစားချင်လား? နောက်ကျနေပြီလေ! "

" ဒါပေါ့! ငါဆန်ပြုတ်နဲနဲယူလာခဲ့တယ်။ လူတိုင်းကို ငါမစားခင် အရင်ဝေပေးလိုက်ပါ"

ပေါ်လင်က ပင်ပန်းနေပုံပေါ်သော ရင်းယွဲ့ရှေ့က မီးပုံနားတွင် လာပြီးထိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူက သူမအတွက် ကြက်သားဆန်ပြုတ်အနည်းငယ်ပါသော ပန်းကန်လုံးလေးကိုလည်း ယူလာပေးသည်။

ရင်းယွဲ့တို့ ခရီးအလယ်လောက်ရောက်နေချိန်တွင် သူမ၏ညီမ ကျားလိက အိမ်တော်တွင် တခုခုလုပ်ဖို့ ကြံစည်နေသည်။ ကျားလိမှာ သူမပျင်းတိုင်း အိမ်တော်ထဲ လမ်းလျှောက်တတ်သည့် အကျင့်ရှိသည်။ သူမက သူမရဲ့ အသေးစားစွန့်စားမှုလေးမှာ ပါဝင်ဖို့ သူမရဲ့အစေခံ နန်ကျင်းကို အဖော်စပ်လိုက်သည်။ ရက်တွေကြာလာတာတောင်မှ သူမစိတ်ထဲ အငြိုးမပြေသေးပေ။

ရင်းယွဲ့အိမ်တော်မှာမရှိခင် ကျားလိက ရင်းယွဲ့အတွက်မကောင်းတာတခုခုလုပ်ပစ်ဖို့ပဲ တွေးတောနေသည်။ ထို့ကြောင့် နောက်တနေ့တွင် သူမနှင့် သူမ၏အစေခံ နန်ကျင်းက ရင်းယွဲ့၏ အိပ်ခန်းကိုဖျက်ဆီးရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။ ထိုအချိန်မှာပဲ အလျင်စလိုသွားရ၍ သိမ်းဆည်းမထားရသေးသော စာတချို့နှင့် ကဗျာတို့ကို တွေ့သွားကြသည်။

" ဘုရားရေ! နန်ကျင်း ဒီမှာလာကြည့်စမ်း!''

ရင်းယွဲ့၏အိပ်မက်ဆိုးကြီးက တကယ်ဖြစ်လာလေပြီ။ လူမသိအောင် လျို့ဝှက်ထားတာကိုမှ ကျားလိကရွေးပြီးတွေ့သွားသည်။

ကျားလိသည် ထိုအချစ်ကဗျာများကိုတွေ့ချိန် အံ့သြသွားခဲ့သည်။ ဒါကယောကျာ်းတစ်ယောက်စီက စာတွေပဲ။ ရင်းယွဲ့သုံးထားတဲ့ကလောင်နာမည်ကြောင့် ထိုလူကဘယ်သူလဲတော့ ကျားလိမသိပေ။