DİLVAN

B-30 MEZUNİYET

Avin kendine gelerek boğazını temizledi daha fazla duvar ve Maran arasında kalırsa yanlış şeyler olabilirdi ve bence şu an buna hiç gerek yoktu Maranla duvar arasında sıyrılıp yavaşça yatağa doğru ilerledi.

"Bugun." diye söze girdiğinde Maran bedenini karısına çevirdi. "Semihayı gördüm." Yüz ifadesi değişince Maran o an gelecek konuşmayı anladı. "Simar yine vurmuş."

Maran bıkkınca nefes vererek üzerindeki ceketi çıkardı. Şaşırmış mıydı hayır kaç defa bu evliliğin bitmesi gerektiği yaşlılara söylemiş ancak onlar bizde boşanma yoktur diyerek her seferinde olayın üzerini kapatmışlardı.

Bir kadının hayatı bu kadar basit olmamalıydı bir erkek her seferinde şiddette baş vurmamalıydı... Adamlık bu değildi.

Adamlık kadına saygı duymaktı keşke bilmeyenler bunu öğrenseydi...

"Bu evliliğin bitmesini çok istedim ama iki tarafın ailesi de araya girince pek bir şey yapamadım babamda onlardan yana durunca." Kendini suçlu hissetmişti. Maran ağaydı bu duruma dur demesi lazımdı ama Nadir ağa güçlü bir şekilde karşısında durunca Maranında eli kolu bağlanıyordu...

İki ailede gerçeği bilemelerine rağmen çocuklarının hayatından çok elalem ne der derdine düşüyordu..

Boşanmak hiçbir dilde ayıp değildir...

Kimse istemediği bir evliliği yürütmek zorunda değil kimse şiddet gördüğü bir adam sırf çocukları var diye devam etmek zorunda değil..

Hiçbir çocuk şiddettin olduğu bir ortamda büyümemeli...

"Konuşmaya çalıştım ama acelesi vardı geçti gitti." Elbise dolaba ilerlediğinde Maran üzerindeki gömleği çıkarıyordu bir yandan da karısıyla konuşuyordu..

"O zaman şöyle yaparsın avukat olacaksın ya adaletle kurtarırsın." Avin gülerek başını olumsuzca salladı. Adalet diyince ciddi duramıyordu.

"Niye güldün?" Kaşlarını çatmış sorgulayan bakışlarını Avine dikmişti.

"Adalet ne yeniliyor mu?" Maran'ın anlamsız ifadesi büyüdü. Şu an tam olarak ne dediğini anlamış değildi.

"Anlamadım?" Avin kehribar gözlerini Maran'a çevirdi.

"Koca harflerle adalet mülkün temelidir yazılıyor ama dönüp bakıyorum koca ülke de adalet diye bir şey yok." Tek kaşını kaldırdı merakla. "Var mı?" Diye sordu. Varsa bile kendisi de bilmiyordu..

Maran kaşlarını havalandırıp hafif şaşkın bir ifadeyle baktı bu sefer.. Avukat olmak isteyen karısından bunları duymak şaşırtmıştı adamı.

"Adalet yok mu?"

Avin dolabın kapağını kapatarak kocasına döndü yüzündeki gülümseme silindi yerine ciddi bir ifade aldı. "Adalet güçlünün yanında adalet arkası sağlam olanın yanında adalet suçludan yana." Gözlerini kısarak güçlü sesiyle devam etti.

"Sen hiç haklıdan ve ya güçsüzden yana olan adalet gördün mü Maran?" Maran cevapsız kaldı buna tam olarak nasıl bir cevap vereceğini bilemedi.

Adalet bu ülkeyi terk edeli çok olmuştu Avin bunun farkındaydı belkide adaleti kendisi sağlayacaktı... Sağlayamazsa bile en azından çabalayacaktı...