VELET;)

-Söz- (final)

"Ao ,yanlış bir zamanda geldim sanırım" arkadan feng' in sesi duyuldu elinde ki tabancayı onlara doğrultmus deli gibi kahkaha atıyordu "çekil oradan yibo!" Sesi birden ciddileşti yibo hala zhan' nın üzerine eğilmiş bir şekilde duruyordu eğer olurda feng tetiğe basarsa diye zhani tamamen kendi vücudu ile örtmüş resmen onun için ölümü göze almıştı. "Çekil dedim yibo!" Feng bir kez daha sert bir şekilde yiboya çekilmesi için bağırdı yibo elinde ki silaha baktı hiç düşünmeden arkasında ki adama doğrulttu boş depoda yankılanan tetik sesiyle zhan bir anlık gözlerini kapatmış. Feng'in kahkasi ile de gözlerini açmıştı "oyun bitti yibo" yibonun ateş ettiği adam sapasağlam ayakta duruyordu "siktir" yibo elindeki silahı yere firlatirken küfürler savuruyordu anlaşılan silahta mermi kalmamıştı suanlik yapicak hiç bir şey kalmamıştı bu depodan sağ çıkmak neredeyse imkansızdı yibo zhan' nin gözlerinin içine bakıp "seni seviyorum zhan-ge" zhan hafif başını kaldırıp yorgun ve dolmuş gözlerle yibo ya baktı "git yibo lütfen.." zhan farkındaydı feng kendisini öldürmeyi istiyordu ve bu depodan sadece biri sağ çıkabilirdi.

Yibo' nun toprak rengi gözlerinden bir damla yaş süzülüp zhan' nın gözüne damlamiş onun bir inciyi andıran göz yaşıyla birleşip beyaz teninde süzülüp gitmişti. "Yibo çekil dedim son kez uyarıyorum" feng' in sesi hiç olmadığı kadar ciddiydi. Yibo olduğu yerden doğrulup feng 'e doğru döndü "bırak gitsin lütfen" kızarmış ve çaresiz gözlerle adeta fenge yalvarıyordu. "3'e kadar sayıyorum" feng boşta olan elini havaya kaldırıp saymaya başladı "1" zhan yibonun elini tutmuş ona dolu gözlerle bakıyordu, " yibo git" yibo yerinden bir adım bile kıpırdamıyor onu hedef almış silaha gözlerini kırpmadan bakıyordu "sorun yok zhan-ge" "2! yibo çekil" feng çoktan 2 demişti bile silahı tutan elini saglamlastrip "elveda yibo"

"Seni seviyorum zhan-ge" depoda 2 el ard arda Silah sesi duyulmuştu fakat vurulan hedefte olan değil zhan olmuştu tam kalbinden 2 kez ard arda vurulmuştu kanlar icinde olduğu yere yığılıp kalmış son nefeslerini alıyordu yibo da onun tam tersi yere yığılmış sessizce sevdiği adamın son nefeslerini alışını izliyordu ne yapacağını bilemiyor çaresizce etrafa bakınıyordu. "Zhan-ge!" Delirmiscesine bi çığlık sesi yankılandı depoda zhanin kanlar içinde ki vücudunu ince titreyen kollarının arasına aldı "zhan-ge bırakma beni" zhanin canı çok acıyordu fakat hala gülümsüyordu " Söz vermiştim velet , seni seviyorum" son nefesiyle bunları söyleyip kendini bıraktı sevdiği adamın kollarına.

Yibo donup kalmış ne yapacağını bilmiyordu çoktan kaçmış olan feng' i umursamadan zhan 'ı tutan ellerine baktı kanlar içindeydi titriyordu "zhan-ge uyan" tüm ailesini kaybetmiş küçük bir çocuk gibi kollarında kanlar içinde yatan adama yalvarıyordu ,onu hafifçe sarstı önce, ardından küçük yakarislarla, göz yaşları kanla kaplı vücuda damladı, sonra acı dolu çığlıklar arttı ,göz yaşları, göz altlarını kurutup morartacak kadar çoğaldı. Nefesi kesilene kadar yalvardı, kollarında hareketsiz yatan bedene bir kez daha bakıp kendini toparlama ihtiyacı duydu "merak etme zhan-ge yalnız kalmayacaksın"

....*3 yıl sonra
 
Kanli ellerini yıkayıp Eski kahverengimsi deri kapaklı bir kitap alıp buruk bir gülümsemeyle arabasına bindi gaza basabildigi kadar basıyor elindeki kitabı sıkabildigi kadar sıkıyordu, dikiz aynasından morarmış, madde kullanmaktan kızarmış ve solmuş gözlerine baktı buruk bir gülümseme yerleşti yüzüne, biraz sonra hiç kimsenin bulunmadığı özenle süslenmiş mezarın başına geldi sevdiği adamın mezarını özenle suslemisti onun sevdiği çiçekleri bilmediğinden kendi sevdiği çiçeklerle suslemisti bu mezarı. Arabadan yorgun adımlarla indi kapıyı kapatma ihtiyacı bile duymamıştı. Eski defterden bir fotoğraf çıkarıp, yikadigi halde geçmemiş olan kanlı ellerinin arasına aldı. "Seni seviyorum zhan-ge" bu sözlerle birlikte solmuş gözlerinden bi kaç damla yaş süzüldü. Mezarın başına geldiğinde dizlerinin üzerine çöküp mezara kapandı.

"Zhan-ge bugün o şerefsizi ellerimle öldürdüm, bitti bebeğim " diyip silahını belinden çıkardı başına dayadı elindeki resme son kez bakıp tetiğe tüm pişmanlığı ile hırsı ile çaresizliği ile bastı. Yillar sonra ilk defa gülümsemişti sevdiğinin yanına gideceği içindi bu gülümseme. Canı bugün ayrı bi yanmıştı sanki yıllarca süren suskunluğunu bugün atmıştı belkide.. Bugün damlayan göz yaşları yıllarca süren suskunluğuna bedeldi, kelimelere dokemesede konusamasada göz yaşları bugün onun suskunlugu adına konuşmuştu. Aslında yıllar öncede canı çok yanmıştı ama bilirsiniz bazi şeyler hakkında tek kelime edilmezdi..

2 mafya' nin soğuk ve ümitsiz aşk hikayesi intihar ve ölümle sonuçlanmıştı.

Onların sonu belliydi ,onlar dışlanmış olanlardı, korkulanlardi ,merak edilenlerdi, parasına saygı duyulanlardi.. kumarda kazansalar da aşk da her zaman kaybedenlerdi.. ve bir kez daha kaybetmişlerdi...

Belkide yibo da zhan da hikayelerinin mutlu biteceğini düşünmüştu fakat unuttukları bir şey vardı;

Zaten hiç bir son mutlu bitmezdi aslında sonun mutlu biteceğini düşündüren bir bilinmezlik uğruna kendini harcayan insalardı...

Belki bu bölümde değil, bu kitap da değil ama belki de başka bir kitapta beraber olurlardı...

Sonunda final yazdım beğendiğim bir final oldu yorum yapan okuyan herkese teşekkürler:)