Compulsory Marriage

chapter 16

Chapter 16: Zanne's birthday!

   

[ZANNE]

   "Sigurado ka ba na okay ka lang dito na mag-isa, anak?"

  " Mas mabuti na din po na kasama niyo si Kuya."
"Sigurado ako na maaalagaan ka niya doon." Tugon ko.

   Lumipat ang atensyon ko sa paglabas ni Kuya mula sa kwarto. He bring those stuff of Papa, dahil napag-usapan naming tatlo na doon muna si Papa sa kanila. And that's okay for me, at alam ko na mas mababantayan siya.

  "Tara, Pa." -Kuya.

  Lumapit si Papa sa akin at niyakap niya ako bago sila umalis.

Nang kumalas siya sa pagkakayakap sa akin, may salita siyang binitawan.

  He hold my both hands and said, "P-patawarin mo ulit si Papa, ha?"

I noticed his tears started forming on his eyes...

I smiled gently." Hindi ko po kayo sinisisi sa lahat. Mahal ko po kayo, Pa..."

Muli niya akong niyakap sa pangalawang pagkakataon.

  " Alagaan mo yung sarili mo..." He said and we let go of our hugs.

  Nagsimula nang humakbang palabas ng pinto si Papa habang si Kuya ay hindi pa umaalis sa harapan ko.

I moved my gaze at him...

  "Zanne. Kung may kailangan ka, tawagan mo agad ako."

I nodded and tears.

Agad niya nilapag ang mga bag at niyakap ako...

"Mahal ka ni Kuya..." And at the same time, he kissed my forehead.

Kumalas kami sa pagkakayakap...

"Kasama mo palagi ang Diyos..." Dagdag niya at muli niyang dinala ang mga bag, at umalis.

***

After 1 month later...

Sa pagbukas ng mga mata ko, isang bagong umaga na may mahalagang araw.

Another year that God gave me. My 21 years existence. That's because of God's grace.

"Thank you, Lord..."

I got up from my bed and took my devotional note and the Bible. I keep on feeding my spiritual and didn't let my relationship with God destroy.

***

Aside from another year, I was also blessed straightway. Almost a week na ang Intership ko for being a nurse.

He's so good...

I walk at the corridor of the hospital, going to the patient who has assigned me.

Nang marating ko ang room number ng pasyente, agad ko itong binuksan at pumasok sa loob.

"Ate Zanne!" Isang masiglang boses ang sumalubong sa akin.

Isang batang babae,namely, Dindy. Siya din ang isa sa mga in-assigned sa akin na pasyente. She had dengue and was good that she was in process of healing.

  First day in my intership, I saw the child's condition was failing. But in the grace of the Lord, gradually she's healed.

  "Kamusta na yung pakiramdam natin?" Masigla kong tugon sa kanya.

She smiled widely,"Bumubuti na po yung pakiramdam ko."

  "Naaalala mo pa ba yung promise ko sayo?" Sabi ko habang hinahanda ang injection para sa kanya.