Epilogue:The ending.
[CHEBLER]
A day past, gumawa muli ako ng desisyon na kailangan ko ng gawin ngayon.
"Tutulungan mo ako ha?" I asked to dindy.
She smiled widely and nodded.
[ZANNE]
"Good morning po! Kamusta na pakiramdam niyo, nay?" Sabi ko sa pasyente ko ngayon.
"Medyo magaan na, iha."
"Mabuti naman po kung ganun. Check ko po muna heartbeat niyo, nay."
Hindi ko pa nasisimulan ang ginagawa ko, biglang pumasok ang isa sa mga kasamahan kong nurse.
"Ako na diyan." Sabi nito.
"Ha?bakit? Kaya ko na'to."
Agad nalang siyang lumapit sa akin at inagaw ang gagawin ko.
"Pinapapunta ka sa counter. Bilis!" Anya.
I confused.
"Sigi na. Ako na bahala dito. Pumunta ka nalang do'n para malaman mo."
Nalilito man pero sinunod ko parin ang sinabi niya.
Habang naglalakad na ako dito sa may corridor, biglang nakita ko si Dindy na patakbong lumalapit sa akin.
Nakangiti ito na parang natutuwa na makita ako.
Nang makalapit siya ay agad siyang yumakap sa akin.
"Balita ko, kay Kuya Cheb ka na nakatira? Okay ka lang ba do'n?" Tanong ko.
She nodded,"Opo. Ang bait po nila sa akin doon!"
"Ate, halika po! May ipapakita ako sa inyo." Sabi niya at agad niya akong hinala pahakbang.
***
Paglabas namin ng corridor, bumungad sa akin ang hindi ko inaasahang mangyari.
Nakikita ko ang mga co-nurses ko na may mga hawak na words.
I read the words, and it says; Will you marry me?
Maraming tao na ang nakapalibot sa akin. Nakita ko din si Kuya at Papa.
Alam nila ang tungkol dito?
I also noticed Wendy and Tita Aileen.
Until I saw Cheb, walked towards me. He carries a bouquet of flowers made of paper and a chocolate.
Na parang may naalala ako...
He smiled while looked at me.
"Gusto ko lang sana humingi sayo ng sorry..."
" I'm sorry for what I said."
" Hindi ko naman ginusto na saktan ka..."
" Aaminin ko, nadala lang ako. And that's my mistake." He started.
Hindi ako nagsalita at hinihintay pa ang susunod niyang sasabihin.
"I realized na hindi ko pala kaya kapag mawala ka sa buhay ko. The Lord keep on telling me that I should not hurt the person He gave."
"Do you know what the meaning of these two I convey?" He asked.
I remember something...
"Do you remember about Mr.F?"
Bigla akong nagtaka sa sinabi niya tungkol kay Mr.F.
Until I realized...
"Y-you?" I can't believe in question.
Ngumiti siya ng marahan at tumango.
Sa tagal na panahong gusto kong malaman kung sino yung misteryosong nagbibigay sakin ng mga ganun, hindi ako makapaniwala na si Cheb ang taong yun.
Inabot niya sa akin ang bitbit niya.
"Minahal na kita noon pa man..." He said Until he kneels the right knee in front of me.
"A proper way to ask your hand..."
"Will you marry me, Suzanne Alvarez?" He said.
I felt my tears formed in my eyes. Naririnig ko din ang mga sinasabi ng mga tao sa paligid namin. They insist me to say yes.
I nodded, because he also deserve this!
Agad niyang isinuot sa akin ang singsing at yumakap sa akin.
I've just heard their claps.
I can't explain the joy I feel right now.
The pain turned into Joy. I really thank God for this!
***
[After 2 years later...]
Lives involved a tests.
God allows such things to test your faith or He just wants to unfold your character.
Yung tanong na: '
Bakit?' turned into 'Kaya pala.'
Mare-realized mo nalang lahat kung bakit hinayaan ng Diyos na mangyari yun sayo. Dahil walang ibang gusto ang Panginoon sa atin kundi ang makakabuti para sa atin.
***
Lahat ay excited, kahit ako hindi ko ma-explain ang nararamdaman ko. Pero ang alam ko lang, gusto ko ikasal kay Cheb.
Nararamdaman ko na kasama namin ang Diyos sa importanteng araw namin na ito. I feel blessed...
As I walked closer to Cheb, I could not stop being emotional.
We both waited this day.
Si Kuya at Papa ang naghatid sa akin sa altar. I also blessed for having them.
Nang makalapit na kami ay may isang salita na binitawan si Kuya kay Cheb.
"See? It's God's will." Sabi niya at nakipagkamay kay Cheb.
***
" Do you accept her as your wife?" The pastor asked to him.
Cheb looked at me,"I do."
"Suzanne, Do you accept him as you husband?"
I nodded,"I do."
Nararamdaman ko yong luhang dumadaloy sa aking pisnge.
Sa mga salitang binitawan namin, alam kong saksi ang Diyos. Alam ko na hindi pa ito nangyari sa buhay ko, pero alam ko na plano niyang mangyari ang lahat ng 'to.
Tinuruan niya ako, kung paano tanggapin yung kagustuhan Niya. Kung paano dapat magtiwala sa kanya.
At totoo ngang pag na-overcome mo lahat, may naghihintay na blessing sa dulo.
And I didn't feel that it was Compulsory Marriage. Because It is the God's will!
End.
All glory belongs to God.
Story end:April 25,2022
Author's note:
Again, this is MitsukiWinter end this story;Compulsory Marriage, Godbless you.
أنت تقرأ
Compulsory Marriage
عاطفيةThis is a story of a woman whose father arranged her to marry a man who has already agreed with the settlement decided. She knows she can't do anything about it and despite of being the opposite of her will, she reluctantly followed the request of h...
