Compulsory Marriage

Chapter 14

Chapter 14: Nathan and Chebler

[PTR. MARCOS]

        Minsan hindi mo maiintindihan kung bakit nangyayari ang ganitong mga bagay.

  Para din yang mga buhay natin...

   Hindi natin alam kung anong mangyayari sa atin sa hinaharap, pero ang kailangan lang natin gawin ay magtiwala parin sa Diyos.

He knows everything.

   Nasa kasalukuyan pa lang tayo, siya nasa hinaharap na. Kaya, mas pinipili ko na hayaan ang Panginoon sa mga bagay na kagustuhan niya. Kahit hindi ko man maintindihan sa ngayon, pero sa huli, marerealize ko din.

      "Anak..."

   Napahinto ako sa pag-iimpake ng mga gamit ni papa sa may sofa, dahil pinayagan na ng doktor na makauwi siya.

   I briefly turned to him and returned the attention to the restrictions.

    "Galit ka parin ba sa'kin?"

The second time I stopped again.

    " B-bakit niyo po naman natanong yan?" I reply to him while not facing.

   " Dahil ako ang dahilan kung bakit naiipit ngayon sa sitwasyon ang kapatid mo..."
I felt him sad for his words.

  I breathe deeply before turning to him. I have not yet spoken, it seems like I feel the tears of my eyes.

  " W-wala akong karapatan na magalit..." Simula ko.

   Muli akong huminga ng malalim dahil sa pinapakalma ko ang sarili.

   "Kung hinayaan ng Diyos na mangyari ang lahat ng ito... Kung isa ito sa mga plano niya... Ano ang karapatan ko para magreklamo sa kanya?" And my tears drip.

   "Kahit subrang laki na ng kasalanan ko, nagpapasalamat parin ako sa Diyos dahil binigyan niya ako ng mga anak na katulad niyo." Napansin ko din ang pagtulo ng luha niya.

  I step along to his direction on the bed.
   

   "Wag niyo na pong sisihin ang sarili niyo. Kung ano man ang nangyayari sa buhay natin ngayon, hindi yun dahil sa kagustuhan natin kundi kasali ang lahat ng ito sa mga plano ng Diyos..." I held his arm.
   " Si Zanne ang mas nahihirapan sa sitwasyon, pa. Pero alam ko na makakaya niya."

***

    I was wearing the bagpack that Papa used at the hospital while guiding him sitting on the wheelchair. As we walked here on the corridor, we met someone in a sudden. And he looks familiar...

    Nang makalapit siya ay agad siyang nagmano kay papa.
  

     "Than² ikaw pala..." Dinig ko sa sinabi ni Papa.

Than²? Yung inaanak niya?

  Nilipat niya ang tingin sa akin at ngumiti.
" Kamusta po, kuya marcos?"

I recognized. It's Nathan Gorge.

Natagalan pa ako sa pagsalita hanggang sa sinabi ko ito, " Than² ikaw na ba yan?"
"Kailan ka pa umuwi dito sa pilipinas?" Until now, hindi parin ako makapaniwala na si Than² ngayon ang kaharap ko. Napakalaki na ng pinagbago niya.

He chuckled." Halos mag-iisang taon na po ako dito. And not yet asking, I'm also one of Zanne's instructors."

I surprised." Talaga? That's great!"