Herkes özeldir. Herkes kahramandır, âşıktır, aptaldır ve zalimdir. Herkesin anlatacak bir hikayesi vardır...
Hayallerini gerçekleştirmek için Amerika'ya taşınan Zeynep'in, hayatını düzene koymaya çalışırken, hayranı olduğu iki adam ile değişen hikay...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Randevuyu ayarladım ve beş dakika içinde orada olmalıyız." diye Zeynep'e açıkladı. Zeynep bu gergin ortamdan kurtulacağı için onu kafası ile onayladı va ayaklanmaya başladı.
Stephen, iki adama da ihtiyaç duymayacağı şekilde kadının sandalyeye yerleşmesine yardım etti. "Siz burada bekleyebilirsiniz, bizim yarım saatlik bir işimiz var sonra geleceğiz." dedi kendisini izleyen adamlara ve Zeynep diğer adamlara gülümseyerek "Görüşürüz." derken sandalyeyi dışarıya sürdü.
▪▪▪
Kapıyı arkasından çektikten sonra kıkırdadı Stephen. Zeynep meraklı bakışlarını ona çevirdiğinde "Birbirleri ile düşman gibiler ama yan yana oturuyorlar." diye açıkladı tekrar kıkırdamadan önce.
Zeynep de onunla kıkırdadıktan sonra "Neden böyleler anlamıyorum. Daha önce bir şey olmuş sanırım ama onu da hatırlayamıyorum ve sorarak da gerginliği arttırmak istemiyorum." diye omuz silkti.
Sandalyenin arkasındaki doktor yüzünde bilmiş bir gülümsemeyle "Bana olan bakışlarını da hesaba katarsak.." "Ne? Neymiş dertleri?" diye sordu hemen Zeynep. Stephen onun bu haline küçümseyici bir bakışla cevap verdi.
"Ben de seni zeki bir kadın zannetmiştim."
-
İkili bir şey söyleyemeden doktorun ve Zeynep'in odadan çıkışını izlediler. Bir süre gergin bir sessizlikten sonra Johnny aklındaki düşünceleri dökemek istediği için konuşmaya başladı.
"Geçen günlerde çok üzerinize gittim. Kusura bakmayın." dedi, yanında oturan dahinin şaşkın bakışlarla kendisine bakmasını sağlayarak. Kendisi de yüzünü ona çevirdi ve "Zeynep'in başına gelenlerde hatalı siz değildiniz. En azından ilk elden değil..." dedi.
Tony böyle bir konuşma gelmesinin şoku ile sadece kafasını salladı ve "Sorun değil." diye mırıldandı. Tanıştıkları günden berri hiç bu kadar normal ve sakin beş dakika geçirmemişlerdi.
"Zeynep benim değer verdiğim biri, çok değer verdiğim biri... Ona bir şey olmuş olma düşüncesi sinirlerime yenik düşmeme neden oldu. Ben de doğal olarak bir şuçlu aradım. Özellikle o kadının kaçtığını söylediğinizden berri sizi daha fazla suçladığımı kabul etmek zorundayım."
"Sorun değil." dedi Tony, "Muhtemelen aynı şeyi ben de yapardım ama siz de şunu unutmayın, Zeynep benim için de değerli. Ona bile bile zarar vermem."
Son cümleleri Johnny'nin gerilmesi için yetmişti. Sözlerine anlam vermeye çalışırken bir süre Tony'yi izledi ifadesiz bir yüzle. Tony ondan kazandığı bakışlardan gerildiğini hissetti. "Ben gitsem iyi olacak. Seansının ne zaman biteceği belli değil. Ben boşa kalabalık yapmayayım." diye ayaklandı dahi.
