Stars Above Us (Casa Avenues #1)

PROLOGUE

"Manila na 'ko. Pasundo." I said.

[Sandali lang po, Ma'am. Nasa Hospital na kami.] he said.

"Oh, talaga?! Kaya ko na mag-isa!" Pag-bawi ko.

Ayaw ko naman guluhin sila doon! One of the best moments na 'yon sa buhay nila, oh! Tsaka baka kung kailan siya umalis ay doon pa manganak 'yung wife niya. I forgot her name?! Si Amanda ba 'yon?

['Wag. Susunduin kita, late na.] He ended the call.

I chuckled. Parang bumalik ang memories ko noong nagaaral pa 'ko. They wouldn't let me commute kapag madilim na. Someone used to pick me up pa kahit saan, just to make sure that I will go home safe, and that's him... my everything.. my boyfriend.

Wala pang 30 minutes ay dumating na si Kuya dito sa Airport. I don't even know kung nandoon na ba sa condo si Dave dahil alanganin ang oras. 5 PM pa lang, e, madalas umuwi nang late 'yon.

I hope he is already there, hindi ko na kaya, gusto ko na siya yakapin.

"Good luck." Kuya said and iniwan niya na 'ko sa lobby. I don't know kung para saan 'yung good luck na 'yon, but thanks nalang siguro.

Sumimangot nalang ako at umakyat na sa taas. Hindi ko manlang nasabi na good luck din sa wife niya, friends kaya kami, kahit madalas kong nakakalimutan ang name niya. Parehas kasi kami ng taste sa mga stuff kaya I think we relate sa mga bagay-bagay.

I opened the door by using my key, dahan-dahan ko itong binuksan at tinignan ang paligid. Nakita ko ang sapatos ni Dave, but wala siya dito sa unit, nasaan 'yon? Ito naman 'yung palagi niyang ginagamit na shoes.

I went near the bedroom, may naririnig akong nagsasalita doon kaya pina-kinggan ko ang usapan. Bakit ako kinakabahan?

"E, paano ba dapat? Ganon? Pangit 'yon!" Rinig ko ang boses ni Dave.

Mukhang binaba niya na ang tawag at naramdaman ko na papalapit na siya. Hindi na ako umalis doon dahil gusto ko makita ang reaction niya.

"Puta! Babe!"

Natawa ako sa reaction niya. He is actually expecting me to go home today, pero sabi ko, hindi ko sure ang oras dahil may problema sa airline. I just want to surprise him, okay? Naalala ko 'yung nag-business trip din ako dati.

We hugged.

"Sino kausap mo sa phone?" I asked while fixing my hand bag.

"Secret. Malalaman mo bukas." He said.

Gosh! Akala ko naman ako lang ang may surprise sa kaniya, siya din pala! I cannot wait! Gusto ko na gumawa ng mga guess ko kung ano ang surprise niya sa 'kin tomorrow. House and lot? Something that will be very sentimental for the both of us?

Natulog na kami dahil pagod na 'ko. Bukas daw at around 7 PM niya sasabihin sa akin ang surprise niya. Ang tagal naman! Parang hindi na ako maka-tuloh nito dahil sa sobrang excited malaman ang sikreto niya sa akin.

The next day, wala akong pasok dahil kaka-galing nga lang namin sa business trip. Deserve namin magpa-hinga dahil sobrang napagod kami sa mga meetings and brainstorming na naganap.

Dinala ako ni Dave sa beach kung saan kami madalas pumunta noon, tuwing malungkot, stressed, pagod, dito kami nagpupunta.

Dito ko rin sinabi sa kaniya ang lahat. Bad memory.

Nang makapasok ako sa loob ng kotse niya, nakaka-miss! Ngayon nalang ulit dahil may sarili na akong sasakyan. Na-miss ko 'yung strawberry scent na naka-hang sa gitna and 'yung passenger seat na may pillow ko.

Still strawberry scent.

And... what's this?

... Begin.