Watch Me Fall Again (Epistolary)

Chapter 1

It was summer when we had a family reunion in Cebu...

"Oh duha na lang mularga na! Sakay namo!" Oh dalawa na lang aalis na! sumakay na kayo!

...when l saw him calling for passengers on the road.

Perforated slippers, torn clothes and scarred hands. That's where l first met him.

I was 8 and he was 15.

"Pst. Bata! Imong notebook nahulog." Pst. Bata! Iyong notebook mo nahulog.

Tinawag niya akong bata.

Noong una hindi pa kami nagkakaintindihan dahil iba ang lengguwahe niya pero nang manatili kami sa Cebu ng isang buwan naging malapit din kami sa isa't isa dahil magkapitbahay lang sila ni lola.

"Nasaan ba ang tatay mo? Bakit ikaw ang nagtratrabaho? Tapos may sakit pa si aling Liliene."

"Hindi ko alam. Ang sabi ni mama nasa malayo raw."

He told me that at the age of 12 he started multi-tasking, studying and working everyday for their needs. His mother was sick and he has no choice but to take responsibilities.

Akala ko sa lansangan na iikot ang buong buhay niya pera noong tumutungtong ako sa edad na sampo ay nagpakita siya sa birthday ko. Ang layo nang hitsura niya sa Zahyun na nakilala ko noon sa Cebu. Hindi na siya gusgusin, ang mamahal pa nga ng mga damit na suot niya...Doon ko nalamang nagkita na pala sila ng koreano niyang ama pagkatapos ilibing ng kaniyang ina.

"Ang laki na nang ipinagbago mo. Mayaman ka na ngayon, Zahyun."

"Kuya...mas matanda ako sa'yo dapat iyon ang itawag mo sa'kin."

Ngunit kasabay ng pagbabago sa buhay niya ay siyang pagbabago rin ng kaniyang ugali. Ayos lang sa kaniya na tawagin ko siyang Zahyun noon pero hindi na ngayon...Alam kong mas matanda siya sa akin ng pitong taon pero noong panahon na iyon alam ko sa sarili ko na hindi lang simpleng paghanga ang nararamdaman ko para sa kaniya.

"Zahyun! Ibalik mo nga sa'kin 'yang diary ko! Hoy!"

"Ano ba kasing nakasulat dito at takot na takot kang mabasa ko? May crush ka na siguro noh?"

Sinubukan kong kunin sa kaniya ang diary ko pero masyado siyang matangkad kaya ang nangyari nabasa niya lahat...Lahat ng pagtatapat na hindi ko masabi sa kaniya sa personal.

"Wag kang mahulog sa'kin, hindi ako pumapatol sa bata."

Tumatak sa puso't isip ko ang sinabi niya kaya mula no'n hindi ko na siya pinapansin. Todo iwas ako tuwing nandiyan siya. Nahihiya ako sa sarili ko na naramdaman ko iyon dati sa kaniya...dahil napakasakit niyang mahalin.

"Iniiwasan mo ba ako?"

"Hindi ba halata?...Mas mabuti pang bumalik ka na sa Cebu. Bakit mo ba pinagsisiksikan ang sarili mo dito sa Laguna? Sabi mo 'wag na kitang kulitin pero ikaw 'tong feeling close sa pamilya ko."

I didn't mean to hurt his feelings but he was the first one who hurt me. I'm just doing what he wants...to keep a distance from him.

I guess it's better for the both of us to just ignore each other and went back to what we were before.

I was 13 and he was 20 when he left.

But although we're miles apart he kept pestering me.

Zatticus Dohyun Florez reacted to your story.

Zatticus Dohyun Florez sent a message.

MESSENGER
Friday, 10:15 PM

Dohyun:

Don't you know that it's not safe for minors to wander around at this hours?

Sinong kasama mo? Bakit hindi ka pa umuuwi?

Mia:

For your information, kasama ko ang tita ko at hindi ako gumagala, nasa terrace ako ng bahay nila.

At ano bang pake mo ha? 'Wag mo'kong itulad sa'yo na magdamag may kasamang babae sa bar.

Hindi bagay sa'yo maging guro, babaero!

Dohyun:

That was too harsh of you.

It's not a bar and that girl is just a friend of mine who celebrated her birthday.

So you saw it? Are you stalking me?

Mia:

And why would l stalk an asshole like you?

Dohyun:

Maybe because you still have feelings for me.

Mia:

Correction, it's 'had' not 'have'. Past tense kasi noon 'yon, hindi na ngayon.

All these years l've been keeping a distance from him and now he came back. I don't know what's he planning this time. But one thing is for sure, l won't fall for the second time, never again.

Tama na ang minsan.