7. BÖLÜM

10.6K 424 4
                                    

Keyifli okumalar 🍂

Sabah uyandığımda saat 7'ye geliyordu. Kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Giyinme odasına geçip bir tane sporcu atleti birde tayt giydim. Bir tanede şapka takıp evden çıktım.

Bir parkın koşu yoluna geldiğimde koşmaya başladım hiç bir şey düşünmek istemediğimde koşardım.

Hızlı koşarsam astım krizimin tutacağını bildiğim için yavaş yavaş koşuyordum.

1 saat koştuktan sonra eve geri döndüm. Sıcak bir duşa girdim. Duştan çıkıp giyinmeye başladım.

Hava bu gün sıcak olduğu için siyah bir tayt, siyah bir kolsuz crop giydim. Üstünede krem bir gömlek giydim.

Bu gün Efeyi arayıp buluşmayı teklif edecektim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bu gün Efeyi arayıp buluşmayı teklif edecektim. Aşağı inip kahvaltı hazırladım bu gün hafta sonu olduğu için eve görevli kadın gelmiyordu. Bende yemek yapmayı çok sevdiğim için ara sıra ben yapardım.

Sofra hazır olduğunda Azrayı uyandırıp kahvaltı yaptık. Şimdi ben odamda ders çalışıyordum.

Efe'den...

Sabah uyandığımda saat 8'di. Kalkıp soğuk bir duşa girdim. Üstümü giyinip aşağı indim amcamlar dün akşam gitmemişti herkes kahvaltı sofrasındaydı. Ben sofraya gelince Çağlar abim

"Ooo Efe bey sabah-ı şerifleriniz hayr olsun. "  dedi.

"Seninde " dedim.

Bu sefer Baran abim konuştu
"Anlat bakalım Efe dün akşam neredeydin telefonlarına neden cevap vermedin ve neden ağladın?"

Herkes şu an susmuş bizi dinliyordu.

Bizim suçumuzdu daha doğrusu babam ve abilerimin suçuydu. Onlar nasıl hemen inanabilmişti. Biz şu an bu sofrada aile yemeği yerken ablam bir başına yemek yiyordu onunda sevgiye aile sıcaklığına ihtiyacı vardı. Bunlar aklıma geldikçe iyice sinirlendim. Bir hışımla masadan kalkıp

"Afiyet olsun ben doydum " dedim. Annem
"Oğlum ama hiç bir şey yemedin"

Cevap vermedim tam arkamı dönmüş gidiyordum ki babamın sert sesini duydum.

"Otur şu sofraya Efe ayrıca abin sana bir soru sordu" dedi .

Kalktığım yere geri oturdum. "Dün akşam dışarıdayım, telefonumun sessizdeydi sesini duymadım ve ayrıca ağlamadım. " diyip masadan geri kalktım . Hızlıca odama çıktım telefonumu elime aldığımda Selen ablamın mesaj attığını gördüm mesajın üstüne tıkladım

'Günaydın Efe buluşabilir miyiz? seninle konuşmak istiyorum. '

Evden çıkmam lazımdı yoksa abilerim beni rahat bırakmazdı.

'Tamam attığım konuma gel ' yazdım.
Altınada sessiz sakin  bir cafenin konumunu attım.

Zaten hazırdım. Telefonumu alıp aşağı indim. Herkes salonda oturuyordu

RENGÂRENKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin