Instagram love story [Dutch version]

H36:)

{3 maanden later..}

Donker. Dat is wat ik zie. Het is overal donker, nergens is licht te zien. Vage geluiden hoor ik om mij heen.

Ik probeer mij te concentreren op het geluid, zonder enige succes. Het blijft gemompel. Ook voel ik niks. Ik probeer mijn hand te bewegen, ook zonder enig succes.

Ik probeer mij te focussen op de stemmen. Langzaam hoor ik de stemmen duidelijker worden.

'Het duurt veel te lang Niall' Hoor ik iemand vaag zeggen.

'Je moet geduld hebben Harry, hij zal bijkomen' Hoor ik een andere stem zeggen.

Harry! Niall! Maar wacht? Was ik niet dood? Ik was neer gevallen omdat ik niet meer kon, met Darcy op mijn schoot. Waarom leef ik nu ineens weer? Wat is er met me gebeurd?

Ik wil omhoog schieten en het vragen, maar zoals ik had verwacht lukt het niet. Maar in mijn hand krijg ik weer een beetje gevoel. Ik voel een warme hand in de mijne.

Mijn hand krijgt een warme tinteling. Nu probeer ik weer mijn hand te bewegen. Nu wel met succes. Ik kan een klein kneepje in zijn hand voor elkaar krijgen.

'Niall zag je dat!' Hoor ik iemand enthousiast zeggen. Volgens mij is het Harry. Maar hoe hij hier is gekomen en waar ik ben, weet ik niet.

'Wat?'

'Hij kneep in mijn hand! Ik voelde het! Haal een dokter!' Roept hij enthousiast.

Ik hoor iets op de vloer vallen en hoor de deur open en dicht gaan. 'Lou.. word alsjeblieft wakker' Hoor ik iemand vlak naast mij zeggen. Eigenlijk hoop ik dat het Harry is, ik wil hem zeggen dat ik van hem hou, ook al heb ik dat al gedaan.

Mijn ogen probeer ik open te krijgen. En met veel moeite lukt het. Mijn ogen open ik langzaam en verder dan een kiertje lukt het mij niet. Nu ik mijn ogen open heb, moet ik zeggen dat ik mij beroerd voel. Heel zwak en misselijk.

Ik kijk langzaam naar rechts en zie tot mijn verbazing Harry zitten. Hij was het toch wel! 'Harry..' komt er zacht uit mijn mond. Ik ben gewoon te zwak om het er duidelijk uit de krijgen. Waarom weet ik niet.

Zijn hoofd schiet mijn kant op. 'Louis!' Zegt hij blij. Tranen vormen in zijn ogen en hij omhelst mij stevig. Een kreun verlaat mijn lippen. Het doet pijn. 'Shit sorry!' Snel laat hij mij weer los.

'Je bent terug' Zegt hij snikkend. Onze ogen ontmoeten elkaar en ik blijf er lang naar staren. Wat heb ik deze jongen gemist. 'Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien' Zeg ik zacht.

'Ik was zo bang Louis, ik dacht dat ik je zou verliezen.' Zegt hij nu huilend. 'Ik hou zoveel van je lou, ik kan het niet beschrijven'

Een kleine glimlach siert op mijn lippen. 'Ik hou ook van jou Harry..' Zeg ik. Zijn gezicht komt dichterbij. Hij wrijft zacht over mijn wang en drukt zijn lippen zacht op die van mij.

Ik kus licht mee. Het doet gewoon veel pijn, maar dat boeit mij niet. De vlinders die verstopt zaten in mijn buik zijn na maanden weer terug gekomen.

Hij haalt zijn lippen van mij af en staart mij aan. Zijn ogen ontmoeten die van mij en zo zitten we daar een tijdje. Zijn ene hand in mijn hand en zijn andere nog steeds op mijn wang.

Naast ons horen we gekuch en langzaam kijk ik op. Nog steeds voel ik mij heel slap. Alle jongens staan daar vol blijdschap en tranen in hun ogen, mij aan te kijken.
_____________________

A/n: Heel erg bedankt voor de 500 reads! Hopelijk vinden jullie het boek ook nog steeds leuk! xx