Chapter 20: Ampon

5 0 0
                                    

Mabilis kong iniwas ang tingin ko kay Cassandra dahil tumingin sya pabalik sa akin.

Really? Ibang mag-alaga 'yan? Panong alaga naman ang ginagawa nya?

Will she give you chili if you're sick? Will she try to poison you when your stomach ache? Will she roll her eyes to you when you vomit?

I don't care though.

"Saan ka galing?!"

Mahina akong napasinghap nang may humablot sa magkabila kong braso.

Nagkaroon yata ng rainbow ang buong paligid nang salubungin ko ang mata nyang galit sa akin. Ano? ano nanamang ginawa ko?

"I ate" walang gana kong sagot kahit gustong gusto ko nang tumalon. "And where?! Bigla bigla kang umaalis! Are you even thinking?!" malakas na sigaw nya.

Biglang kumirot ang puso ko dahil sinisigawan nya 'ko.  Madaming tao ang napahinto at nabaling ang atensyon sa amin. He's holding my arms. Malapit at sinisigawan ako.
Is he mad at me? Kung galit sya sa'kin, dapat galit din ako.

Hinablot ko ang dalawa kong braso mula sa pagkakahawak nya. "Wag mo nga akong hinahawakan! Wag mo na rin akong ihatid! I hate you! Uuwi ako mag-isa!" I shout.

Nagmartsya ako papunta sa hagdan. Gusto kong yanigin ang mundo sa bigat nang mga hakbang ko. Mabilis kong sinara ang pinto at sumandal doon sa oras na nakabalik ako sa aking kwarto.

I hate him! Parehas sila ni Cassandra! I hate them both!

Nakakawala nang pagka-bad bitch ang ginawa nya kagabi!

He even smoke!

Ni wala sya sa kalahati ng mga fictional crush ko!

"Open the door"

Hindi lang yata puso ko ang tumambling nang marinig ko ang mahinang boses nya sa labas.

Pati na yata kidney, atay, utak, at lahat ng laman loob ko ang yinanig nang boses nya.

Parang tanga

Mabilis kong kinuha ang single couch na kulay brown. Kahit mabigat ay ginawa ko ang best ko para mabuhat iyon at ihagis nang malakas sa pinto.

Hinihingal akong napaupo.

My gosh! Uuwi na ako! Gustong gusto ko na

umuwi! I hate it! I hate it here!
Nagtungo ako sa mga paper bags ko at kinuha ang kahit anong dress na makita ko.

Uuwi na 'ko!

That's for real!

Ang pagkukunwari kong galit kanina ay nagkakatotoo na nga.

Nakakainis

"Okay na, ma'am" Tinapik ni Aiden ang kabayo nya at nginitian ako.

Tumapak ako sa lubid at bunuhat ang sarili kong bigat para makasampa sa kabayo.
Ayaw naman ako isakay ni Dainty eh. Okay naman na sya dahil nakakainom sya ng mga gamot. Ewan ba kung tinatamad sya o ayaw nya akong isakay.

Hindi ko pinansin ang asaran ng dalawa at nilagpasan sila.

Gusto kong manguna eh.

Pero nakakainis pa din. Ewan ko bakit nakakainis.

Lahat na lang nakakainis. Maliban kay Gian, Aiden, kay Dainty, kay Kelly. Tapos lahat na nakakainis. Para akong kontrabida na gustong wasakin ang mundo.

I groan. Madalas akong magganito. Sabi ni mama 's' daw.

Mabilis na paglingon ang ginawa ko nang makarinig ako ng malakas na pagbagsak sa lupa.

Pursuing YouWhere stories live. Discover now