Το Όμορφο Καθίκι

Ένδεκα

Όταν ξημέρωσε Πέμπτη πρωί, ήξερα ότι έπρεπε να κάνουμε κάποιου είδους συζήτησης. Θα έλειπα από το γραφείο όλη μέρα την Παρασκευή, οπότε σήμερα ήταν η τελευταία μας μέρα μαζί πριν φύγει από την πόλη. Θα συναντούσε τον σύμβουλο της το πρωί και ένιωθα τον εαυτό μου να αγχώνεται όλο και περισσότερο για . . . τα πάντα. Ήμουν αρκετά σίγουρος ότι η επαφή μας στο γραφείο την προηγούμενη μέρα αποκάλυψε και στους δυο μας ότι σιγά σιγά έπαιρνε όλο και περισσότερα από μένα. Ήθελα να είμαι μαζί της όλη την ώρα και όχι μόνο όταν ήταν γυμνή και άγρια. Απλά ήθελα να είμαι κοντά της.

Τι είχε πει; Δεν θέλω να το θέλω αυτό. Αυτό δεν είναι καλό για εμένα. Μόνο όταν μας κατάλαβε η Μίνα κατάλαβα πραγματικά τι εννοούσε η Κλειώ. Μισούσα την επιθυμία μου για εκείνη γιατί ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που δεν μπορούσα να βγάλω κάτι από το μυαλό μου και να επικεντρωθώ στη δουλειά, αλλά κανείς-ούτε καν η οικογένεια μου-δεν θα με κατηγορούσε πραγματικά που με ελκύει η Κλειώ. Αντίθετα, θα ήταν για πάντα μολυσμένη με τη φήμη ότι ήταν η γυναίκα που πηδιόταν μέχρι την κορυφή. Για κάποιον τόσο λαμπρό και πειθαρχημένο όσο ήταν εκείνη, αυτή η κατάσταση θα ήταν ένα συνεχές-και οδυνηρό-αγκάθι στο πλευρό της.

Είχε δίκιο που μας έβαζε σε απόσταση. Αυτή η έλξη που νιώσαμε όταν ήμασταν μαζί ήταν εντελώς τοξική. Τίποτα καλό δεν θα μπορούσε να βγει από αυτό και αποφάσισα για άλλη μια φορά να χρησιμοποιήσω τον χρόνο χωρίς να βρίσκεται εκεί ώστε να συγκεντρωθώ. Όταν μπήκα στο γραφείο μετά το μεσημεριανό, εξεπλάγην που την βρήκα καθισμένη στο γραφείο της να δουλεύει στον υπολογιστή.

«Δεν ήξερα ότι θα ήσουν εδώ το απόγευμα,» είπα, προσπαθώντας να κρατήσω σταθερή τη φωνή μου.

«Ναι, είχα κάποιες υποχρεώσεις της τελευταίας στιγμή να ρυθμίσω για τη Θεσσαλονίκη και έπρεπε επίσης να συζητήσω την απουσία μου μαζί σας,» είπε, χωρίς να πάρει τα μάτια από τον υπολογιστή.

«Θα ήθελες να περάσεις στο γραφείο μου, τότε;»

«Όχι,» είπε γρήγορα. «Νομίζω ότι μπορούμε να το συζητήσουμε εδώ.» Με κρυφοκοίταξε με ένα σοβαρό βλέμμα που κινήθηκε προς την καρέκλα απέναντι της. «Θα θέλατε να καθίσετε, Κ. Ρουσή;»

Χμ, πλεονέκτημα γηπεδούχου. Κάθισα απέναντι της.

«Γνωρίζω ότι θα λείπετε αύριο, οπότε δεν υπάρχει λόγος να είμαι εδώ. Καταλαβαίνω ότι δεν σας αρέσει να έχετε βοηθό, αλλά κανόνισα να έχετε μια προσωρινή όσο θα λείπω για δύο εβδομάδες και έχω ήδη δώσει στη Σάρα μια λεπτομερή λίστα με το πρόγραμμα σας και τα πράγματα που θα χρειαστείτε. Αμφιβάλλω αν θα υπάρξουν προβλήματα, αλλά για κάθε περίπτωση, υποσχέθηκε να σας προσέχει.» Σήκωσε ένα φρύδι αποδοκιμαστικά και την στραβοκοίταξα ως απάντηση.