Sedulous Series 1: Aciya Reynes Ford

Cʜᴀᴘᴛᴇʀ 5

Nagising si Aciya dahil sa masamang  panaginip. Napanaginipan niya uli ang nangyari sa kanyang kuya. Panaginip na hindi niya makalimutan at nagbibigay ng sakit sa dibdib.

Unti-unting nanginginig si Aciya at unti-unting tumulo ang mga luha. Naalala niya na naman ang nangyari noon.

"Kuya! Kuya! Bakit ka pa kasi namatay" naiiyak na sambit ni Aciya. Sinabunutan niya ang kanyang sarili at inuuntog ito habang inaalala ang nangyari..

Kung gaano sya kinamumuhian ng kanyang magulang pagkatapos nun.

" Sana ikaw nalang namatay ! Di sana masaya kami !" Sigaw ng kanyang ina.

" Mamatay ka na !" Dugtong pa nito.
"No! No! No!" Iyak na iyak ni Aciya at Umiling-iling ito habang sinasabunutan parin ang sarili. Labis ang lungkot at hinagpis na nararamdaman ni Aciya.
Feeling niya ay walang tao nagmamahal sa kanya sa pagkakataon na yun.

Hina na hina na si Aciya at nahihirapan huminga dahil sa pag-iyak.
" Sana na ako na lang ang namatay!" Sabi nito.

Tumayo si Aciya sa kanyang kama na wala sa sarili. Humanap sya ng bagay.... Kinuha niya ang gunting, umupo sya sa gilid ng pader.

Umiiyak ito at sumisigaw..
Unti-unting nilapit niya ang gunting sa pulsohan at unti-unting nilaslas sa kamay.

S kabilang banda ay habang palabas si Manang Susi dahil magluluto ito ay naririnig niya ang iyak ni Aciya.

Dali dali syang tumakbo sa kung saan ang kwarto ni Aciya. Buti nalang ay bukas ito... " Aciya tigilan mo yan!" Sigaw ni Manang Susi..

Nabitawan ni Aciya ang gunting at gulat na nakita ang sariling ginawa.
Tumakbo sa kanya si Manang Susi na puno ng pag alala at awa.

Ang bata nya pa para dito.. sa isip ni Manang Susi.
Biglang  kumuha si Manang Susi ng First Aid kits. Buti nalang ay hindi ito malalim.." Ano ka ba iha! Di ba sabi ko sayo.. Hindi maging masaya ang kuya mo na makita kang ganyan." Nag-alala na sabi ni Manang Susi sa kanya.

Niyakap niya si Manang Susi at umiyak.
Hinayaan lang muna ni Manang Susi si Aciya.
Naaawa si Manang kay Aciya dahil umpisa lang ng trahedya na yun ay naging ganito na sya.

Minsan ay naririnig niya ito na sana namatay nalang sya at hindi ang kuya niya.

Pinacheck niya ito, at yun nga nagkaroon sya ng Post-traumatic Stress disorder. Ayaw na nya ito bumalik na kahit anong pilit ay ayaw talga kaya hinayaan na lamang sa kung ano ang gusto niya.

Tumahan na si Aciya, hindi na naririnig ni Manang ang iyak niya. Sinilip niya ito, nakatulog pala ito habang umiiyak.

Tinawag ni Manang ang Asawa upang buhatin si Aciya patungo sa higaan niyo para makahinga ng maayos.Iniwan na muna ni Manang Susi si Aciya.

"Nasaan na si Aciya?" Tanong ni Mia. Matalim syang tinitigan ni Feria. " Duh~ alam mo namang magkasama tayo kanina pa diba?!" Masungit na sabi ni Feria. Nag peace sign naman si Mia sa kanya.

"Nasaan na ba ang malibog na yun" nag alala na sabi ni Alish. " Oo nga kahit text wala." Sabi ni Patricia. Nagtataka sila kung bakit wala si Aciya. Kung absent ito ay tumatawag o nagtetext ito na absent sya.

Nag-alala sila ngunit wala silang magawa.
Kung pupunta naman sya nila sa kanilang bahay ay hindi naman sila papasukin.
Masyado atang privacy si Aciya pati bahay niya ayaw magpasok...

Tanghalian na ayy hindi parin gumising si Aciya. Masyado syang nahirapan at nasaktan, kahit anong paglaslas ang gagawin niya  sa awa ng diyos hindi niya pa ito kinuha.

Ang bata niya pa para dito..
Napaiyak si Manang Susi, hindi niya gusto makita na ganun si Aciya.
Masayahin at Jolly si Aciya ngunit ngayon hindi na.
Sana makahanap sya ng tao ibalik yung dating sya.

Dinamayan sya ng Asawa dahil umiyak na ito.
Pinunasan niya ang kanyang luha baka makita ito ni Aciya ay isisi yun sa sarili kung bakit sa umiyak.

Umakyat sya sa itaas upang tignan si Aciya.
Maamo at payapa ang mukha nito, napangiti si Manang Susi. Mabuti naman ay naging maganda ang tulog niya ,sa isip ni Manang.

Sinuri niya ito baka may lagnat. Hinawakan nya sa noo, mainit ito nilagnat sya.
Kumuha ng pamunas at pinunasan si Aciya.

Mabuti na lamang ay hindi ito nagising, ayaw nyang abalahin sa magandang tulog nito. Para lang ito walang problema.
Naging masaya kaunti si Manang ngunit andun parin ang pag-aalala niya lalo pat may lagnat ito.

Ⓕ︎Ⓐ︎Ⓢ︎Ⓣ︎Ⓕ︎Ⓞ︎Ⓡ︎Ⓦ︎Ⓐ︎Ⓡ︎Ⓓ︎

Nagising si Aciya,tumama sa mukha niya ang sinag ng araw.

Tumayo sya at bumangon, tinignan niya ang kamay.
"Sugat na naman" malungkot nitong sambit.

Pumasok sya sa bathroom at naligo dahil meron siyang pasok.
Pagkatapos maligo ay nagbihis na sya, tinakpan niya ang sukat gamit ang panyo. Ginawa niyang design sa kamay upang hindi ito makita at mahalata.

Ayaw niyang malaman nila kung ano ang kalagayan niya.

Bumaba na sya at kumain.
Nagpapasalamat sa sobra kay manang dahil andyan sya palagi para sa kanya at hindi sya iniiwan.
Hindi sumusuko at gagawin ang lahat para sa kanya. Gusto nyang sumuko ngunit hindi maaari, ayaw ni manang na sumuko ito at alam niyang magiging malungkot ang kuya niya.

Kaya heto sya lumalaban, hindi sumusuko at sinusubukan kalabanin ang nararamdaman.

Pagkatapos Kumain ay pumasok na sya sa paaralan. Habang naglalakad sya ay napansin niyang may nakasunod sa kanya. Nilingon niya ito, the princes.

Tinignan niya Si Davy seryoso itong nakatingin sa kanya at napansin niya naglip bite ito.
Napangiti si Aciya" Bakit pag si Davy ang kasama o kausap ko ay parang ang saya ko?" Tanong nya sarili.

Nag-iwas sya ng tingin at pinagpatuloy ang paglalakad papasok sa Room.

"Gags ka.. Malibog talga" pagtatampo na sabi ni Mia habang tumatakbo.
Wtf! Malibog talga, nakakahiya..wait bakit sya nahihiya O M G .. nahihiyang napaisip si Aciya.

Naririnig niya ang tawa nila " Bakit ka absent?" Pinagtaasan sya ng kilay ni Alish.
Paktay!! "Lagnat" she lied.
I know she's bad but that's the only way.

Nag-alala ang mga mukha nito at sinuri sya ulo hanggang paa." Mabuti naman" niyakap sya ni Feria gumaya din ang iba.

Nag group hug sila at pumasok na sa kani-kanilang subject lecture.