Unicoad
ဇနသော်တာတစ်ယောက် အိမ်ကြီးအတွင်းကနေ့
အိမ်ဖော်တို့လုံခြုံရေးတို့၏ အလစ်၌ ကျောပိုးအိပ်လေးကိုလွယ်ကာ အိမ်အနောက်ပေါက်ကနေ့ထွက်လာခဲ့သည်။ Texi ငှားပြီး နောက် နှိုင်း ဖုန်း၏ location အား Texi သမားအားပြကာနောက်ကလိုက်စေခဲ့သည်။
နှုိင်းရဲ့ကားဟာ စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုမှာရပ်သွားခဲ့သည်။
ကားအတွင်းထဲကနှင့်ဝတ်ဆုံအပြည့်နှင့်ဦးနှိုင်းနှင့်အတူ ဝေယံပါ နောက်ကနေ့အတူပါသွားသည်။ စားသောက်ဆိုင်အတွင်းထဲသို့ဝင်သွားမှ ေဇနသည်texiအတွင်းထဲကနေ့ထွက်ကာ နောက်ကနေ့လိုက်ဝင်ခဲ့သည်။
အထဲရောက်သောအခါ နှုိင်းတို့ ဝိုင်းကို ရှင်းလင်းစွာမြင်ရမည့်ဒေါင့်တစ်နေရာကဝိုင်းမှာထိုင်ကာ maskတတ်ထားဖို့ကမမေ့ပေ။
နှုိင်းနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ Kristin ဆိုသည့်ဆံပင်အပြာရောင်နှင့်ကောင်လေးသည် နှုိင်းအားပြုံးပြလျှက်စကားတွေပြောနေလေသည် နှုိင်းရဲ့မျက်နှာကတော့ ရယ်လဲမရယ် ဒေါသလဲမဖြစ်ပဲ တည်ငြိမ်သည့် မျက်နှာအတိုင်း ဖြစ်နေသည်။
ဆံပင်အပြာရောင်နှင့် Kristinကိုမြင်လိုက်သည်နှင့် ဇနတန်းမှတ်မိခဲ့သည် ထိုဆံပင်အပြာနှင့်ကောင်လေးဟာ သူ့ရဲ့ ကျောင်းတုံးက စီနီယာ ဖြစ်ပြီး ရန်ဖတ်လဲ ဖြစ်ခဲ့သည်။
နှုိင်းက ထိုကောင်လေးနှင့်ဘာတွေပြောနေလဲဆိုတာ ဇန ကြည်ကြည်လင်လင်မကြားရပေ။
ဇန စားပွဲမှာထိုင်နေပေမယ့် ဘာမှ မ မှာရသေးသည်မို့ ဝိတ်တာလေးဟာ ဇနစားပွဲဝိုင်းသို့ရောက်လာခဲ့သည်။
"ဒီကဧည့်သည်ဘာသုံးဆောင်မလဲခင်ဗျာ"
ဇနသည်ဝိတ်တာဆီ့ကိုလဲအကြည့်မရောက်နိုင်မျက်မှန်အမဲ ကြီးနှင့် နှုိင်းတို့ ရှိရာဝိုင်းကိုကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေသည် ။ ဝိတ်တာဆီးကိုတစ်ချက်မှမကြည့်ပဲ menuကိုထောက်ပြီးပီးစားလွယ်မှာလိုက်သည်။
"ဒီဟာလေးပေး"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဧည့်သည်"
ဝိတ်တာလေးထွက်သွားသော်ညား နှုိင်းတို့ကို အကြည့်မပျတ်ပေ။
ဒေါင့်ဝိုင်းကနေ့ ဇနတစ်ယောက်ချောင်းနေသည်ကို ဝေယံသည် လျှက်တစ်ပျတ်မြင်လိုက်ရပြီး နောက် ဘေးက နှုိင်းအား နားနားတီးတိုးကပ်ကာအသိပေးလိုက်လေသည်။
