"ခင်"
"မောင်မေးစရာရှိတယ်"
"မေးကွယ် ဘာသိချင်လဲ ခင့်အချစ်ကလေး"
"အဲ့ဒီ့တုန်းက.........တကယ် အဲ့ဒီ့လူတွေနဲ့"
"ဆက်ပြောလေ မောင်"
"ဘာဖြစ်သလဲ"
"တကယ်ဖောက်ပြန်နေခဲ့တာလား"
"ဟုတ်တယ်"
"ဘာပြောတယ်"
"ဟုတ်တယ်လို့......ထင်သလားလေ"
"မောင့်ကိုရှင်းအောင်ပြောစမ်း!ဟုတ်တာလားမဟုတ်တာလား"
"မောင်အဲ့လိုစွပ်စွဲတာကို ခင်မကြိုက်ခဲ့ဘူး......ပြီးတော့ ခင်ဖောက်ပြန်မနေခဲ့ပါဘူးမောင်"
"မောင့်အပေါ်အရိုးသားဆုံးချစ်ခဲ့တာကွယ် "
"တခုတော့ ရှိတယ် အဲ့ဒီ့အချိန်က မောင့်ကိုရွဲ့ခဲ့ မိတယ်....ခင့်ကိုဘယ်သူကမှအဲ့ဒီ့လိုမစွပ်စွဲရဲခဲ့တာ "
"ဘာလို့များလဲ မောင်ကအဲ့ဒီ့လောက် မာနကြီးတဲ့ ခင့်ကိုမှ စွပ်စွဲမိတာလေ"
"မောင့်ကို ဘာလို့ အခုထိချစ်နေသေးသလဲ တကယ်ဆို မောင်က မတန်ဘူးမဟုတ်လား"
"ခင့်မာနထက်မောင့်ကိုပိုချစ်သွားမိလို့ပေါ့ကွယ်......."
"မျက်ကွယ်အရပ်မှာ မောင့်ကိုတွေးပြီးလွမ်းနေရမယ့်အဖြစ်မျိုးတော့မလိုချင်ဘူး"
"မောင့်အနားမှာပဲ မောင်ပြောသမျှခံပါ့မယ်....အဓိဂက မောင်နဲ့အတူရှိရဖို့ပဲမဟုတ်လား ရုတ်တရပ်ဒေါသတစ်ခုအတွက်နဲ့ ခင်တို့အချစ်ကိုမရပ်တန့်ကြရအောင်။
ဒေါသတွေပျောက်သွားခဲ့ရင် မောင့်ကိုလွမ်းတဲ့စိတ်နဲ့ရူးမတက်ခံစားနေရမှာကွယ်...အဲ့ဒီ့လိုမဖြစ်ချင်ဘူး"
"မောင်....မောင့်စိတ်ကိုအတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းပါ့မယ်....မောင့်အမျိုးသမီးအတွက်မောင်ဆင်
ခြင်ပါ့မယ်"
"........မောင်ကရွဲ့တတ်သလား"
"မောင်မရွဲ့ပါဘူးနော် မောင်ကတည်ငြိမ်ရင့်ကျက်တဲ့အပျိုကြီးကို ဇနီးမယားတော်ထားရတာ"
"အခုထိကျွန်မကအပျိုကြီးပဲလားဒါဆို တခြားသူတောင်သွားပြလိုက်ရမလား"
"တောင်က မောင့်မှာလည်းပါပါတယ်ဆိုနေ"
"ဒါဖြင့် ကြည့်လှည့်မယ်လေ မောင်အနားလာခဲ့စမ်းကွယ်"
