𝐒𝐢𝐥𝐞𝐧𝐜𝐞 𝐇𝐞𝐥𝐢𝐨𝐜𝐞𝐧𝐭𝐫𝐢𝐜 [[𝐓𝐀𝐄𝐊𝐎𝐎𝐊]]

1

ချည်မျှင်တစ်စကိုခပ်တင်းတင်းဆွဲလို့မရသလိုပေါ့။
ဖိအားပေးရင်းရလာတဲ့ဆက်ဆံရေးက အလွယ်တကူကျိုးပျက်တတ်တယ်။
ငါတင်းတင်းဆွဲထားမိတဲ့ချည်လေးက နောက်ဆုံးတော့ပြတ်ထွက်သွားခဲ့ပြီ။

"ဟင့်အင်း မောင်..."

"လက်မှတ်ထိုးလိုက်"

"ဟင့်အင်း မလုပ်ပါနဲ့ မောင်ရယ်"

ငါ့အတွက် ချစ်ခြင်းတရားကမောင်ဖြစ်လို့ မောင့်ကိုဗဟိုပြုပြီးလည်ပတ်နေရတဲ့ငါ့ကမ္ဘာလေးကိုတော့ ဖျက်ဆီးဖို့မတွေးလိုက်ပါနဲ့မောင် မချစ်ရင်နေပါ မရက်စက်လို့ရမလား။

မျက်ရည်ပေါက်ကြီးငယ်ကျပြလို့လည်း မောင်ဟာတုန်လှုပ်မယ့်လူမဟုတ်တာကို သူအသေအချာကိုသိနေပါပြီ။
မောင့်ပုခုံးပေါ် အားနည်းစွာမှီထားတဲ့ အနှီကောင်လေးက မောင့်လက်ကိုအသာလှုပ်ရင်း မလုပ်ဖို့တားဆီးနေပုံကိုကြည့်ပြီး သူပိုနာကျင်ရသည်။

"မောင်.. မင်းဘာလုပ်လုပ် ငါအပြစ်မတင်တာမို့ မကွာရှင်းလို့မရဘူးလားဟင်"

နောက်ဆုံးအနေနှင့် သူ့မာနနှင့်သိက္ခာတွေကိုခဝါချပြီးတောင်းဆိုမိတဲ့စကား။
မျက်နှာထားတင်းတင်းနှင့်မောင်က သူ့ကိုမကြည်သလိုသာကြည့်သည်။

"မင်းနှင့်မကွာရှင်းရင် ယွန်းအူကဘာဖြစ်သွားမလဲ"

ယောက်ျားသားချင်းအတူတူတောင် မောင့်စိတ်ဝင်စားမှုကိုအပြည့်အဝသိမ်းပိုက်ထားတဲ့ထိုကောင်လေးကို သူတကယ်မနာလိုဖြစ်မိသည်။
ရင်ဘတ်ကတင်းကြပ်နေသည့်တိုင် မျက်ရည်တို့ကားထွက်မလာ။
မောင်ဟာ ယောက်ျားတွေကိုမနှစ်သက်ခြင်းမဟုတ်ပါပဲ သူ့ကိုမှခါးသီးနေခြင်းသာ။
မောင့်ကိုချစ်ရတာက ဝဋ်ကြွေးတစ်ခုဆိုရင်တောင် သူကတော့မြတ်နိုးစွာဖက်တွယ်ထားမိဦးမှာပင်။

"ငါလက်မှတ်ထိုးရင်မောင်ပျော်မှာလား"

"အတိုင်းထက်အလွန်ပေါ့"

ထယ်ယောင်း ဝမ်းဗိုက်ကို လက်ဝါးနှင့်အသာဖိထားလိုက်သည်။
မောင်ကျေနပ်မယ်ဆိုရင်ပေါ့...။
အချို့အရာတွေကိုလည်း လျှို့ဝှက်ချက်အတိုင်းပဲရှိပါစေတော့။