I fell in love with my brother.

Hoofdstuk 34: ontsnappings plan.

Ik typ het nummer van Sebastiaan in en bel hem.

De telefoon gaat een paar keer over voordat hij opneemt.

"Hey met Sebastiaan met wie spreek ik?" Hoor ik aan de andere kant van de lijn.

"Oh mijn god, Sebastiaan kom me alsjeblieft redden." antwoord ik.

"JASMIJN? Waar ben je ik kom er nu meteen aan." schreeuwt sebastiaan opgelucht uit.

Uh kut waar zit ik eigenlijk, dit heb ik weer.

"Ik weet het niet, Thomas heeft me opgesloten in een kamer, maar ik heb wel een raam." antwoord ik.

"Uh jasmijn waarom spring je dan niet gewoon uit het raam?." Zegt Sebastiaan droog.

"Nou ik wil nog wel even leven als je het niet erg vindt hoor." antwoord ik.

"Oh ik wist niet dat het zo hoog was, als je bij het raam staat waar heb je dan uitkijk op?." Vraagt hij.

"Uhm wacht even ik ga even kijken." ik loop naar het raam en ik kijk naar buiten.

"Het is eigenlijk een stuk met gras en een hele grote boom die ergens random op het grasveld staat en na dat gras is er een soort bos Achtig iets." zeg ik.

"Oh dat ken ik niet, maar ik ga het aan de politie doorgeven , ik was al naar de politie geweest om je vermist op te geven, iedereen zoekt je niet." zegt sebastiaan.

"Ik mis je sebas, kun je me zo snel mogelijk hier uit halen?"

"Ik doe mijn best mijntje. ik ben zo blij dat je niet dood bent, ik mis jouw ook." zegt hij.

"Ik ga snel ophangen voordat Thomas het merkt. ik hou van je." zeg ik.

Ik hou ook van jouw liefste mijntje, tot snel, ik kom je zo snel mogelijk redden." antwoord sebastiaan.

"Oke oke superman, tot snel. " en met die worden hang ik op.

Ookal is het nog maar een dag ik mis iedereen al.

Priscilla, zoë, austin, Esmee, jennifer, maria.....

Sebastiaan.

Hem mis ik het meeste, zijn ogen, zijn lach, zijn humor, alles aan hem.

Misschien als Thomas besluit om me mee naar het buitenland te nemen dat ik ze nooit meer kan zien.

Er rolt een traan over mijn wang, ik wil Sebastiaan gewoon knuffelen.

Dan schiet me opeens iets te binnen, misschien ben ik al in het buitenland.

Ik kijk op Thomas telefoon en zie dat er ook een soort van navigatie opstaat.

Meteen krijg ik hoop, misschien geeft die ook wel aan waar je zelf bent.

Het is zo stom dat ik dat niet veel eerder had bedacht.

Ik klik op de app. na wat geklooi met die app, ik heb die app ook mijn telefoon maar ik heb nooit helemaal begrepen hoe het werkte.

Maar na een tijdje heb ik eindelijk mijn adres gevonden.

Ik maak een screenshot en zet snel Sebastiaan in Thomas zijn contacten.

Ik stuur de foto op WhatsApp naar Sebastiaan en zeg dat ik daar zit en dat hij niet op mijn berichtje kan reageren.

Ik verwijder het gesprek en daarna zijn contact.

Ohja, ik moet ook nog even verwijderen dat ik had gebeld, snel verwijder ik dat ook.

Ik leg de telefoon op de grond zodat het lijkt of die uit zijn zak is gevallen ofzoiets.

Ik in mijn bed liggen op mijn zij met mijn rug naar de deur.

De tranen lopen over mijn wangen alles wat ik nu nog kan doen is hopen.

Mijn redding is zo dichtbij maar misschien zo ver weg.

Sorry dit is echt een kut hoofdstuk en het duurde ook echt heel lang, ik had echt heel veel toetsen enz, ik heb alleen deze week nog school en daarna kan ik lekker veel updaten

De foto die bij dit hoofdstuk zit is jennifer, ze speelt in een van m'n lievelingsseries:).

Comment wat je van het stukje vond, ik vind jullie comments zo leukkk;)

X Anne .