I fell in love with my brother.

Hoofdstuk 24: ontbijt op bed.

Toen ik wakker werd kon ik nauwelijks mijn ogen opendoen, ze voelde zwaar aan.

Ook had ik knallende hoofdpijn, wat was er ookal weer gebeurd?

Oja ik had Thomas vertelt dat ik iets met sebastiaan heb gehad, en toen werd hij helemaal gek.

Ik probeer mijn ogen open te doen, eerst is het licht veel te vel en zie ik amper iets, maar na een tijdje gaat dat weg en zie ik Sebastiaan, austin, Esmee, Maria , jennifer en een onbekend meisje zitten.

Het onbekende meisje heeft lang golvend blond haar, het komt bijna tot haar kont . ze heeft blauwe ogen en is erg knap.

Ik lig weer in mijn eigen bed. als ze zien dat ik mijn ogen open heb. lopen ze allemaal ongerust naar me toe.

"Hoe voel je je?" Vraagt Sebastiaan lief aan me.

"Ik heb hoofdpijn." antwoord ik kreunend.

"Moeten we anders even naar het ziekenhuis gaan?" Vraagt Esmee bezorgt.

"Nee hoor, wat doen jullie hier." vraag ik aan Esmee, Jennifer en maria. ze wonen 45 minuten vandaan , dus ze waren waarschijnlijk niet gewoon in de buurt.

"Sebastiaan had ons gebeld en heeft verteld wat er is gebeurd, toen zijn we meteen hier naar toe gekomen." zegt jennifer.

"Wat is er gebeurd nadat ik zeg maar flauwgevallen of knock out of hoe je het noemt was?"

Dit keer beantwoorde austin mijn vraag. "Sebastiaan en ik gingen naar het zelfde feestje als jouw blijkbaar en we kwamen net aanlopen, we hebben Thomas van je afgehaald, en hebben je thuis gebracht."

"Weet je zeker dat je niet naar het ziekenhuis moet?" Vraagt maria.

Ik knik. "ja ik weet het zeker, ik heb wel trek." Het was alweer morgen omdat het licht buiten was, maar ik had geen flauw idee Hoelaat het was.

Maria, Esmee en Jennifer gingen naar beneden om eten te maken voor mij.

Pas toen viel mijn blik weer op het meisje dat al de heletijd in de kamer zat.

Ze glimlachte naar me en liep naar me toe. "Heey ik ben Zoë, de vriendin van austin."

Ik ging recht op zitten en glimlachte terug. ik stak mijn hand uit, die zij aan pakte. "Heey ik ben jasmijn."

Ze grinnikte "ja dat wist ik al." zei ze droog.

Als na 5 minuten de meiden nog steeds niet terug zijn, gaan austin en Zoë beneden kijken, waardoor ik alleen met Sebastiaan overblijf.

Hij loopt naar me toe, en gaat naast mijn bed op zijn hurken zitten, en hij aait over mijn haar. "gaat het echt?, ik was echt bang."

"Sorry dat ik je niet geloofde toen je zei dat hij gevaarlijk was." zei ik.

"Maakt niet uit ik had waarschijnlijk precies het zelfde gereageerd als jouw." zegt Sebastiaan met een glimlach.

Toen realiseerde ik me opeens dat ik waarschijnlijk een blauw oog had. "Sebastiaan geef mijn telefoon is."

Hij pakt gehoorzamend mijn telefoon uit mijn jaszak die op mijn bureaustoel lag en geeft hem aan me.

Ik druk op camera en zie dat mijn hele oog blauw is. "kut."

Op dat moment komen de andere weer binnen. "Een ontbijtje voor madame." lacht zoë.

Austin geeft het bord aan me en ik begin alles naar binnen te proppen, normaal heb ik s' morgens niet zo een trek maar nu is een uitzondering.

Als ik bijna alles op is, gaat de deurbel.
"Ik ga wel." roept austin en hij vliegt de kamer uit.

En half minuut later komt hij weer terug, hij heeft een uitdrukking op zijn gezicht die ik niet kan ontcijferen.

"Het is thomas, hij wil je spreken."

YAYY hoofdstukje.

OH MIJN GOD IK HEB AL MEER DAN 50k.

Ik heb trouwens ook een cast toegevoegd, wat vinden jullie ervan?