တကယ္ဆိုမင္းႀကီးက ဝင္ခြင့္ေတာင္းခံေနစရာမွမလိုပဲ အသိေပး႐ုံသက္သက္ပဲဆိုတာ ဘတ္ဟြၽန္းသိပါေလစ
"ကိုယ္ေတာ္ကို ထိုင္ခြင့္ျပဳပါဦး"
"ထိုင္ပါ"
မ်က္ႏွာတည္တည္နဲ႔ ေက်ာကိုဆန႔္လို႔ခပ္မတ္မတ္ထိုကိေနတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းကို ခ်န္းေယာလ္ကရယ္ခ်င္ေပမဲ့မရယ္ရဲ။ တစ္တိုင္းျပည္လုံးရဲ႕အရွင္သခင္ျဖစ္ေပမဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းကေတာ့ခ်န္းေယာလ္တစ္ေယာက္ထဲရဲ႕အရွင္သခင္ေလး ။ ဘတ္ဟြၽန္းကိုသာ အရွင္သခင္အျဖစ္ေတးမွတ္ၿပီး ခ်စ္ခင္ေလးစားမည္သာ
"နဖူးစည္းခြၽတ္ထားေလ အိပ္ေတာ့မွာမလား"
"မဟုတ္ဘူး ဒီတိုင္းပတ္ခ်င္လို႔"
"ကိုယ္ေတာ္လာမယ္မွန္းသိလို႔ ခြၽတ္ေပးမွာေစာင့္ေနတာမလား"
ေရွ႕တိုးလာတဲ့ လက္ဖဝါးႀကီးႀကီးကို ဘတ္ဟြၽန္းက အလ်င္အျမန္ဖယ္ထုတ္မိေတာ့ ခ်န္းေယာလ္မ်က္ႏွာက ကြက္ခနဲ..
"မႀကိဳက္ရင္လဲ မကိုင္ေတာ့ပါဘူး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာလို႔ရပါတယ္ ကိုယ္ေတာ္တူတူလာအိပ္တာ မႀကိဳက္ရင္ ခုပဲအေဆာင္ေတာ္ကို ျပန္ႂကြလိုက္ပါ့မယ္"
ဘတ္ဟြၽန္းဘက္က ဘာစကားကိုမွမေစာင့္ပဲ လီေယာလ္က ေငါက္ကနဲထကာ တံခါးကိုဖြင့္သည္။
ဒရမ္မာခင္းပုံမ်ား ဒီေခတ္ေအာ္စကာရထားတဲ့သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြေတာင္ ငိုခ်င္းခ်လို႔ရသည္။ ဘယ္သူက သူနဲ႔တူတူမအိပ္ခ်င္ဘူးလို႔ေျပာလဲ
"ဒီမွာ ဒီမွာ တူတူလာမအိပ္နဲ႔လို႔ေျပာမိလား"
လက္ကိုလဲမကိုင္ရဲတာေၾကာင့္ ေဘာင္းဘီအနားစကိုသာခပ္တင္းတင္းဆြဲဆုပ္ထားျခင္းသာ..
ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္လို႔ေျပာရင္လဲမႀကိဳက္ျပန္ ခုစကားျပန္ေျပာေနတဲ့ပုံက ရန္ေတြ႕ေနသလို ႏႈတ္ခမ္းေသးေသးေလးေတြေတာင္ ဆူထြက္ေနၿပီ ဒါေပမဲ့ မ်က္ခုံးႏွစ္ဖက္ကေတာ့ ခပ္တြန႔္တြန႔္
"လႊတ္ဦး ေျဗာင္"
"ဘာ ခင္ဗ်ားႀကီး ကြၽန္ေတာ္ကိုင္တာမႀကိဳက္တာလား"
လႊတ္လိုက္တဲ့အစကို ခ်န္းေယာလ္အလ်င္အျမန္ဖမ္းဆုပ္ယူလိုက္ရသည္။ အမွန္ေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္းကအားနဲ႔ဆြဲလိုက္ထဲက ေဘာင္းဘီသားေရႀကိဳးက ၿဗိကနဲနဲ႔ ျပဳတ္သြားၿပီျဖစ္သည္
YOU ARE READING
Imaginary Sphere
Fanfictionရာစုနှစ်သက္ကရာဇ်တွေနှစ်ပေါင်းများစွာဝေးကွာသွားခဲ့ကြပေမဲ့လည်း ကိုယ်ဒီနေရာလေးမှာပဲစောင့်နေခဲ့တယ်
Ep 14 (Zaw)
Start from the beginning
