"ကေလးေလးနာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ"
"ဂ်ဳံအင္ပါ ဂ်ဳံအင္နီးလို႔ေခၚလို႔ရပါတယ္ သခင္ေလး"
"အႏိုင္က်င့္လို႔ငိုတာလား ဂ်ဳံအင္ေလးက"
"ကြၽန္ေတာ့္ေမေမေပးလိုက္တဲ့ မုန္႔ေလးျပဳတ္က်သြားလို႔ပါ ေမေမကဒီေစ်းရဲ႕ဟိုးဘက္အစြန္မွာဆန္မုန္႔ေရာင္းတယ္ေလ"
"ကိုကိုထပ္ဝယ္ေကြၽးရမလား"
"ရပါတယ္ သခင္ေလးရယ္ အခုေတာင္ေက်းဇူးႀကီးလွပါၿပီ "
"အဲ့ဒါဆိုေကာင္းေကာင္းေနခဲ့ေနာ္ ကိုကိုသြားၿပီ"
ေက်ာျပင္ထဲကိုအစိမ္းေရာင္အလင္းတန္းေလးဝင္သြားသည္ကို ဂ်ဳံအင္မွလြဲ ကာကယံရွင္ဘတ္ဟြၽန္းေတာင္မသိလိုက္ပါေခ်။
"အခက္အခဲေတြကို ရဲရဲရင့္ရင့္ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ပါေစ
စိတ္ထားေကာင္းတဲ့ကိုကို"
ေကာင္ေလးကိုေက်ာခိုင္းရင္းေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီကိုၾကည့္မိေတာ့ အခိုးတလူလူနဲ႔မုန္႔ဆိုင္ေတြ..
ဘာမွန္းမသိတဲ့စာအုပ္ထဲကိုေရာက္လာၿပီး ဘာမွန္းမသိတဲ့အရာေတြကိုျပန္ရွာေနရတာကနည္းနည္းေတာ့ စိတ္ရႈပ္ဖို႔ေကာင္းသည္။ အဲ့စာအုပ္ကိုမယူလာခဲ့မိရင္အေကာင္းသား.. ႐ုပ္ေခ်ာတဲ့မင္းႀကီးနဲ႔ေတြ႕ခြင့္ရတာကလြဲလို႔ က်န္တာဘာမွမေကာင္း။
စိတ္ရႈပ္တာေတြကိုေတြးမေနေတာ့ပဲ ပါလာတဲ့အသျပာစေတြနဲ႔ ေတြ႕ကရာမုန္႔ေတြဝယ္စားပစ္လိုက္မယ္ဟုေတြးလိုက္သည္။ ဟိုမင္းႀကီးကေတာ့သတိမရလဲသူ႔မိဖုရားေတြေဘးမွာရွိေနမွာ။ သူကေတာ့တစ္ေယာက္ထဲဘာမွန္းေတာင္မသိရတဲ့ ဘယ္ကစရွာရမယ္မသိတဲ့အရာေတြကိုလာရွာေနရသည္။ ႏွလုံးသားထဲကအမွတ္တရေတြတဲ့..
ဇာတ္ကားထဲမွာေတြ႕ဖူးတဲ့ နီနီရဲရဲဒုတ္ထိုးခ်ိဳခ်ဥ္ေတြရယ္ ပူပူေႏြးေႏြးေပါက္စီျဖဴျဖဴေတြရယ္ ပန္းပုံစံအခ်ိဳမုန္႔ေတြရယ္ ဝယ္လိုက္တာလက္ႏွစ္ဖက္မွာမႏိုင္မနင္း။ ေတြ႕တာေတြထပ္မဝယ္ေတာ့ပဲ ပါးႏွစ္ဖက္မွာ ေပါက္စီပူပူကိုပလုတ္ပေလာင္းဝါးရင္း ဟိုေကာင္ေလးအေမဆိုင္ကိုသာဆက္ေလွ်ာက္လိုက္သည္။
"ဆန္မုန္႔ဝယ္ၿပီးရင္ေတာ့ ေတာ္ပါၿပီ"
ဆန္မုန္ေတြဝယ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘတ္ဟြၽန္းကဘယ္သြားရမလဲမသိတာေၾကာင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေတာင္ကုန္းေလးေပၚမွာေပါက္ေနတဲ့ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္ကိုသာ ဝယ္ထားတဲ့မုန္႔ေတြစားဖို႔ရာ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
ေခြၽးစတို႔ကပ္ေနတဲ့ဆံပင္ထဲကို လက္နဲ႔ခပ္သာသာထိုးဖြရင္း သက္ျပင္းကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္တာဟူးကနဲ
ဒီေနရာထိမုန္႔ေတြအမ်ားႀကီး သယ္လာခဲ့တာမွန္ေပမဲ့ ေလာေလာဆယ္မွာ စားခ်င္စိတ္ကမရွိေတာ့
ခ်ယ္ရီပင္ကိုသာအားျပဳမွီရင္း မ်က္လုံးတို႔ကိုအသာမွိတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ခ်န္းေယာလ္ကိုကယ္ႏိုင္ဖို႔
အရင္ဘဝကိုမွတ္မိေအာင္ ဘယ္လိုစလုပ္ရမလဲ
ဘတ္ဟြၽန္းမသိ..
ေမွးမွိတ္ထားတဲ့မ်က္ဝန္းေတြရဲ႕အာ႐ုံထဲမွာ ေပၚေနတဲ့တစ္ခုထဲေသာအာ႐ုံက မုန္႔ေတြဆီကအနံ႔ပင္
"ခ်ီးပဲ.. စိတ္ရႈပ္လိုက္တာ"
ေလျပည္ေတြတိုက္လာတာေၾကာင့္ ခပ္စင္းစင္းျဖစ္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြက ျပန္ပြင့္မလာေတာ့။ ခပ္သင္းသင္းေမႊးပ်ံေနတဲ့ ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္မွာ ဘတ္ဟြၽန္းကိုယ္ေလးကေနသားတက်။လမ္းအၾကာႀကီးေလွ်ာက္ခဲ့ရလို႔ ဘတ္ဟြၽန္းပင္ပန္းေနၿပီ။ခဏေလာက္ေတာ့ ဘာမွမစဥ္းစားပဲအိပ္လိုက္ခ်င္ပါေသးသည္။
မေျပာင္းလဲတဲ့ဘတ္ဟြၽန္းရဲ႕အက်င့္က ခုထိရွိေနတုန္းပဲ။
ပင္ပန္းလာရင္ေတြ႕တဲ့ေနရာမွာ ေခြေခြေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္တစ္ရာတုန္းကလဲ ဒီအတိုင္း..
ခုသကၠရာဇ္မွာလဲဒီအတိုင္း..ေျပာင္းလဲသြားတာဆံပင္ရွည္ရွည္ေတြမရွိေတာ့တာနဲ႔ ခ်န္းေယာလ္ကိုမခ်စ္ေတာ့တာ။
မေျပာင္းလဲခဲ့တာက ခ်န္းေယာလ္ကဘတ္ဟြၽန္းကိုခ်စ္ေနၿပီး ဘတ္ဟြၽန္းကိုအၿမဲေငးၾကည့္ေနတတ္တာပဲျဖစ္တယ္
"အိပ္ေနျပန္ၿပီလား ကိုယ္ေတာ့္ရဲ႕ေျဗာင္"
ဝိုးတိုးဝါးတားအာ႐ုံထဲက အသံတစ္ခုၾကားလိုက္ရေပမဲ့
ဘတ္ဟြၽန္းကမ်က္ခြံေတြကို ပင့္မတင္ႏိုင္ေသးဘူး။
အခုမွအိပ္ေပ်ာ္ကာစေလ ဘယ္ကေလကဝက ေႏွာင့္ယွက္ရတာလဲ။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းလာႏႈိးရင္ ဘတ္ဟြၽန္းက
တအားစိတ္ဆိုးတတ္သည္။
"မ်က္လုံးကိုျဖည္းျဖည္းဖြင့္ အလင္းစူးမယ္"
မ်က္စိေရွ႕မွာျမင္လိုက္ရတာကပါးခ်ိဳင့္ခြက္ခြက္ႀကီး
အိပ္မႈံဇုံမႊားနဲ႔ထလာတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းပုံစံေလးကအသည္းယားစရာေလးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္ကဘတ္ဟြၽန္းပါးအိအိထဲ ဖိနမ္းပစ္လိုက္သည္။
"ဖယ္စမ္း ႏိုးလာရေအာင္ခင္ဗ်ားကို ဘယ္သူနမ္းလိုက္တာလဲ လီေယာလ္"
______
Plot twist ေတြရွိတာမလို႔စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ဖတ္ေပးၾကပါေနာ္။မျပည့္စုံေသးေပမဲ့ ဒီလိုပေလာ့ေလးေရးခ်င္လို႔ပါ
YOU ARE READING
Imaginary Sphere
ספרות חובביםရာစုနှစ်သက္ကရာဇ်တွေနှစ်ပေါင်းများစွာဝေးကွာသွားခဲ့ကြပေမဲ့လည်း ကိုယ်ဒီနေရာလေးမှာပဲစောင့်နေခဲ့တယ်
Ep 11 (Zaw)
Start from the beginning
