လက္ညိဳးနဲ႔အသာထိုးၾကည့္မိေတာ့ အရင္ေခတ္ကအဝတ္ေလွ်ာ္ရင္သုံးတဲ့ဘုတ္ျပားႀကီးအတိုင္းပဲ။အဝတ္ေတြတင္ေလွ်ာ္ၿပီး လွိမ့္ရင္ဂ်ီးေျပာင္ေလာက္မယ္ထင္သည္။

အနီစက္ေတြကခႏၶာကိုယ္မွာ တစ္စတစ္စျပန္႔လာတယ္။ ေရပတ္တိုက္ေပးေနေပမဲ့ အပူကမက်ေသးဘူး

"ေတာက္! ဒီသမားေတာ္"

ခဏတာအျပာေရာင္ေျပးယွက္သြားတဲ့ မ်က္ဝန္းၾကည္ၾကည္ကေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေလာက္ေအာင္လွလြန္းသည္။မ်က္လုံးကိုၿဖဲၾကည့္ရႏိုး မၿဖဲၾကည့္ရႏိုးေတြေဝေနစဥ္

"သမားေတာ္ေရာက္လာပါၿပီ ၾကင္ယာေတာ္ေလး"

အက်ီကိုအေပၚယံလႊမ္းၿခဳံေပးလိုက္ၿပီး

"သမားေတာ္ပဲ ဝင္ခဲ့"

ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႔ဝင္လာတဲ့ သမားေတာ္ကပိတ္႐ိုက္ခ်င္စဖြယ္။ ဒါေပမဲ့လူနာကပိုအေရးႀကီးေနတာေၾကာင့္စိတ္ကိုေလ်ာ့ခ်လိုက္ရေတာ့သည္။

"ၾကင္ယာေတာ္ေလး မိဖုရားငယ္ကဝင္ခြင့္"

"ဝုန္း.."

"မင္းႀကီးအဟင့္"

ဂါဝန္ကားကားနဲ႔မိဖုရားငယ္က ဘတ္ဟြၽန္းေရပတ္တိုက္ထားတဲ့ေရဇလုံကိုခလုတ္တိုက္သြားတာေၾကာင့္ ေရေတြကၾကမ္းျပင္မွာျပန္႔လ်က္

"ဒီမွာ ဝင္ခြင့္ေတာင္းရတယ္ဆိုတာနားမလည္ဘူးလား လူ႔က်င့္ဝတ္မရွိဘူးလား"

"အပိုေတြလာမေျပာနဲ႔ ဒါနဲ႔မင္းႀကီးနားမွာတြယ္ကပ္ေနၿပီး ႐ုပ္လွလွေလးနဲ႔ျမဴစြယိေနတာေပ်ာ္ရဲ႕လား"

"အဲ့မင္းႀကီးကိုယ္တိုင္က အသည္းအသန္ငါ့ကိုအနားေခၚထားတာေလ"

ခနဲ႔လိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္မ်က္ႏွာက ကြက္ခနဲပ်က္သြားရသည္။ေျမာက္တတ္လာတဲ့မိဖုရားငယ္ရဲ႕လက္ဖဝါးကိုဆြဲစုပ္ၿပီး ဘတ္ဟြၽန္းကခပ္ေဝးေဝးကိုတြန္းပစ္လိုက္သည္။

"မင္းထိခ်င္တိုင္းထိလို႔မရဘူး ငါကဂ်ိဳဆြန္းလီေယာလ္မင္းႀကီးရဲ႕ ၾကင္ယာေတာ္ေျဗာင္ဘတ္ဟြၽန္း"

"မိဖုရားႀကီးထက္အဆင့္ျမင့္တဲ့ အမ်ိဳးသားၾကင္ယာေတာ္ကိုထိရဲသလား"

Imaginary SphereWhere stories live. Discover now