ATEŞ

15'2

DURU

Sabahın erken saatlerinde telefonum bangır bangır çalmaya başladığında gözlerimi zorlukla açıp bu saatte arayan kişiye baktım .

Hande arıyor...

Telefonu açıp kulağıma götürürken Hande'nin cıvı cıvıl sesine karşı yüzümü buruşturdum .''İyi ki doğdun Duruuuuuuuu , Mutlu yıllaaar sanaaa .'' Bağırarak söylediği doğum günü şarkısına karşı hafifçe kaşlarımı çattım ve telefonu kulağımdan uzaklaştırıp tarihe baktım.12 Şubat Cumartesi. Bugün gerçekten de benim doğum günümdü .Artık 18 yaşındaydım .Artık tamamen özgürdüm.

Yatağımda doğrulup gülümsemeye başladığımda ''Teşekkür ederim '' dedim telefonun diğer ucunda cevabımı bekleyen Handeye .Uykum açıldığı için bir daha uyumayacağımı düşünerek bugün yapacağım işleri halletmeye erkenden başlayabilirdim .

''Eee ne yapacağız bugün ? Sinemaya mı gitmek istersin yoksa bir kafede oturup saatlerce dedikodu mu yapmak istersin? ''Güldüğünü anladığımda bende istemsizce güldüm .Onu çok özlemiştim ve gerçekten şuan yanında olup her şeyi eskisi gibi onunla paylaşmak istiyordum.Fakat yapamazdım .Ben olayları bildiğim halde bu kadar korkuyorsam ona anlattığım zaman yaşayacaklarını,düşüneceklerini ,her gün korkuyla bir şey olacak mı diye dışarı çıkıp çıkmamakta hatta okula gidip gitmemek gibi kararsız bırakamazdım.

Onu görmeye gerçekten ihtiyacım vardı .Birinin bizi gördüğünde yaşanacak şeyler az çok gözümün önüne geliyordu fakat dikkatli olacaktım .''Sadece seninle oturup uzun uzun sohbet etmek istiyorum ...eskiden yaptığımız gibi ''

''Tamamdır ! O zaman saat 2 gibi her zaman gittiğimiz kafe ? ''

''Olur .Benim şimdi birkaç işim var kapatmam gerekiyor görüşürüz '' Hande'nin cevabını da dinledikten sonra telefonu kapatıp yatağımın üstüne attım ve banyoya doğru ilerledim .İşimi halletikten sonra aynanın karşısına geçip dağılan saçlarımı toplayıp bir at kuyruğu yaptım.Dişlerimi de fırçaladıktan sonra banyodan çıkıp dolabımın karşısına geçtim .Dolaptan bakışlarımı çekip penceren dışarısına bakıp hava durumunu kontrol ettim .Dünki kadar rüzgar ve kar yağışı yoktu .Ne olur ne olmaz diye siyah ince boğazlı bir kazak ve yüksek bel bir jean çıkarıp hızlıca giyindim .

Makyaj aynamın karşısına geçip soğuk rüzgarlardan dolayı kuruyon cildime yoğun bir nemlendirici uygulayıp kirpiklerime biraz maskara sürdüm .Topladığım saçlarımı açıp düzleştiricimle üstünden hızlı hızlı gözüme dalgalı gelen kısımları düzleştirdikten sonra çantama telefonumu koydum .Parfümümü de sıktıktan sonra hazır olduğuma emin oldum ve yavaşça odamdan çıktım .Dünki tartışmamızdan sonra Ateş 'sen nasıl istersen ' diyip gitmişti .Babamsa bir şey dememişti ama bir ara adım seslerinden odamın önüne geldiğini anlamıştım .Biraz durduktan sonra yanıma gelmekten vazgeçip gitmişti.

Merdivenlerden yavaşça inip kapının yanındaki dolaptan siyah çizmelerimi çıkardım.Kahverengi kabanımı da üstüme geçirip hızlı bir şekilde yakalanmamak için dışarı çıktım .Sokağın başına kadar yürüdükten sonra bir taksi çağırıp okuluma sürmesini bekledim.

Okulun önüne geldiğimizde taksiciye biraz beklemesini söyleyip arabadan indim .Bomboş okulumun bahçesinde dikilirken hafif hafif kar yağmaya başlamıştı .Tam üç senem burada geçmişti .Sınav stresleri ,arkadaşlarla edilen o saçma ama bir o kadar da komik sohbetler ,kalp kırıklıkları , okul cezaları ,sevinçlerim ,ağlamalarım , hayatım boyunca en mutlu olduğum o üç sene tüm anılarıyla bu okulda saklıydı.Bana herkesten çok destek olan Hande ile burada tanışmıştım .Saydığım tüm anlarda vardı .Hatta ailemin bile yanımda olmadığı zamanlar hep o vardı .

Arkadaşlarımızla beraber aynı üniversiteye gitme hayalimiz vardı .Kimimiz aynı fakültede okuyucak ,aynı evde kalıp ev arkadaşı olacaktı.Bu sene son senemdi bu okulda ve ikinci dönem olmasına rağmen okula en fazla iki hafta gidebilmiştim .Babam sınıfta kalma durumunu müdürle konuşup halledeceğini söylemişti ama benim derdim bu değildi .Hayatım mahvolmuştu .Tek isteğim sınavıma hazırlanıp istediğim üniversiteyi kazanmaktı .Şimdi ise ...

Esen rüzgarla beraber kabanıma daha sıkı sarıldım ve okuluma son kez bakıp beni bekleyen taksiye bindim .Saat daha çok erken olduğu için kimsenin gitmeyeceğini düşünerek alışveriş merkezine gidip halletmem gereken işleri hallettim .

Handeyi beklerken kafede çok insan olmamasına sevinmiştim.Az insan az tehlike demekti.Önümdeki kahveden bir yudum alıp dışarıda uçuşan kar tanelerini izlemeye başladım .Bundan sonra daha farklı olacaktı her şey .Bu sefer kararlıydım ,beni kimsenin üzmesine , kırmasına izin vermeyecektim.