THE MISTRESS (EDITED)

CHAPTER ONE

"Misma, no matter what happen, promise me that you will never leave by my side." Ito ang laging sinasabi sakin ni Davy pag hinahatid ako nito pauwi sa bahay ko.

"I promise Davy." Nakangiti kong ani dito.

Yinakap ako ng mahigpit nito na siya 'ng ikangiti ko, isa to sa mga naging gusto ko kay Davy I'm his fiance, hindi pa namin na pag-uusapan kong kailan ang kasal ang gusto kasi muna namin eh yong makaipon at makapundar ng bahay at negosyo.
-
-
-

Mahal namin ang isa't-isa, para nga kaming dalawang mag-amo ehh kong na 'san yong amo nandon yong aso.

Natatawa ako habang na iisip ko yong mga pangako namin sa isa't-isa. Ngayon kasi mag-isa ko nalang naaalala yon, kasal na siya magkakaroon na nga nang anak ehh. . .

Mahal na mahal ko si Davy, ni kahit maging kabet pinatos ko na.

Na balik ako sa kasalukoyan ng makaramdam na mahigpit na pagkakahawak sa braso ko, tiningala ko ito at ganon nalang yong takot ko ng makita ang nanlilisik na tingin ni Davy, bakit ang aga yata ata niya ngayon? Hindi 'pa ako nakapagluto ng kahit na ano, kahit nga paghugas wala pa, tangina magagalitan na naman ako nito.

"Ano Misma, nag day-dream kana naman ba?" Nakakalokong tanong nito sakin.

"Ilang beses kong kailangan ulitin sayo? Na pag-uuwi ako kailangan malinis ang buong bahay! May nakahandang pagkain! Yun na nga lang yong magagawa mo hindi mo pa nagawa! Kahit kailan hanggang sa pakikinig kalang!!" Galit  na sigaw nito kasabay ng pagbitaw ng masasakit na mga salita ang pagsampal nito sakin, dahilan upang mapahiga ako sa aking higaan.

"Kong gusto mong mag-tagal ang pagsasama natin, gawin mo ang lahat ng pinapagawa ko sayo." Mahinahon na ang pagkakasabi nito pero, ramdam ko ang diin ng bawat salita na lumalabas sa bibig nito.

"Sorry Davy, hindi na mauulit, " kanda utal kong sabi dito.

"Di 'yan ka magaling Misma, di 'yan sa mga hindi mo uulitin pero inulit mo!" Nagsisimula ng magsituluan ang luha ko na kanina ko 'pa pinipigilan.

"Kumilos kana, ano 'pang tinutunganga mo di 'yan? " Naging mabilis naman ang naging kilos ko ng magsimulang itaas ni Davy, ang kaliwang braso nito.

"Baba na Davy," para akong si flash, na nagmamadali makababa ng hagdan para makapunta ng kusina sa pagmamadali ko pa eh, natapilok 'pa ako hindi kona lamang ininda ang sakit.

Mas importanteng makapagluto ako bago matapos maligo si Davy at bumaba.

Inihanda kona ang rice cooker, at nagsimula narin akong magluto para mas mapabilis ang pagtapos nang aking ginagawa habang, niluluto ko yong sinigang ay naghuhugas na 'din ako para hindi masayang yong oras ko kakahintay, mabuti na lamang naging mabuti yong kinalabasan ng niluto kong baboy na sinigang.

Mabilis ko inayos ang mesa at naghain na, nadidinig kona yong yapak ng tsinelas ni Davy kaya mas binilisan kona ang pagkuha ng sabaw, hindi ko nalang ininda ang paso ko dahil sa pagmamadali na matapos lamang ang paghahain ko.

"Davy kain na." Pilit kong inayos ang pagsasalita para di manlang mautal sa harapan niya.

Kahit naka panbahay lang ito ang gwapo parin, ang tangos ng ilong, kiray na makakapal mga pilik mata na kong makapikit kay ganda tignan ang mga labing una kong nahalikan.

"Tutunganga kana lang ba di'yan?" Na balik kaagad ako sa wisyo marinig ko ang boses nito nagsisimula na naman'g tumaas.

Ano kaba naman self, tulala ka talaga pag nakikita mo si Davy. Ang gwapo naman kasi kahit sino mapapatingin talaga dito sa mga muscle 'pa lang nito ulam na, ehem. . .

Nandito lang ako sa gilid ng lababo naghihintay kong may iuutos pa'ba si Davy sakin.

Na miss ko yong dating Davy, yong dating ni kahit galos ayaw akong padapuin. Ngayon siya na mismo ang nagbibigay non sakin. Masakit. Sobrang sakit yong taong nangakong hindi ka sasaktan nagagawa na ngayon sayo.

Alam ko naman na mali ang mga nagawa ko, 'yon ang hiling ng mga tao na layuan ko siya.  Gustuhin ko 'mang lumaban wala akong laban don, natatakot ako na baka mapano ang kapatid ko sa probinsya kong hindi ko susundin ang pinag-uutos nito.
At 'yun ang layuan si Davy.

Dalawa nalang kami ng kapatid ko simula ng mamatay si papa sa cancer, na depressed naman si mama sanhi ng pagbagsak ng katawan at naging dahilan ng paglisan nito ng maaga sa mundo.

Inihabilin ko lang muna si Trina kay Miya ang bestfriend ko, kada linggo ako nagpapadala, may pera naman ako sa bangko na naipon ko nong mag-trabaho sa Africa, bilang witress ng Cafe.

Hindi naging madali ang lahat para makuha ko ulit si Davy, dumaan ako sa maraming karayom para makuha ulit ang pagmamahal nito.

At kahit ‘ata lumuhod at magmakaawa ako dito na bumalik ito sa dating Davy, na minahal ko noon