Ruhunda bir oyukla doğar her insan. Kimi onu sevgiyle kapatır, kimi içine attıklarıyla, kimi ise daima boşlukla yaşar. Ben hem hiçbirini yapmadım hem hepsini yaptım. Bazen sevdâ kaçırdım kıyılarından, bazen anlamını bile bilmediğim sızıları doldurdu...
Kitabımızı heyecanla ilerletirken fikirlerinizi merak etmiyor değiliz. Neler düşünüyorsunuz? Umarız bölümü beğenirsiniz. Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin! İyi okumalar dileriz. 💜💜
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
-VI-
Aşkı Sır Edersen Acırsın Asırlar Boyu.
Ruhunla sarılma yıldızlara, yansıman orada kalır. Sözlerin, semanın balkonipinde asılı durur, canları acır. Sessizliğin bağırır kulaklarının dibinde, herkes sustun sanır.
Bizi acıtan belki de yaralanmaya eğilimimizdi. Bu kadar kucak açmasaydık dertlere, yüz bulup da giremezlerdikoynumuza. Değer vermeseydik gereğinden çok. Görsebilseydik dil ve kalp ile de atılan oku, kanayan bizim yüreğimiz olmazdı.
Karşımda, mutluluktan dört köşe bir şekilde salınan kadının, beni öldürme isteği için iyi bir yol bulduğu kanısındaydım. O böyle, bakışlarıyla, dudaklarından dökülen kelimelerle beni zehirlerken sevdiğim adamın bizi asla görmemesi, nasıl mümkün olabiliyordu?
Somut bir savaş yok diye, ruhumdaki kesikleri görmezden mi gelecektim?
Umut Ali'ye söylemiyorsam, tek suçlu ben sayılmamalıydım. Aşkımı gömmeminsorumlusuydu annesi. Sevdâm, üzerindeki ölü toprağını atmaya çalışırken kürek kürek toprak atandı. Oydu.
Sanıyorum ki beni hiç sevmeyen kadının çocuğunun da kör olması normal sayılmalıydı. Uzun zamandır da kendimi böyle avutuyordum. Bir kadının aniden gelip de onu alabileceğini akıl etmemiştim. Etmek istememiştim. Oysa, küçüklüğünde, kaderleri bağlanmıştı birbirlerine. Ne kadar doğruydu bu devirde, olması nasıl mantıklı bulunabiliyordu? Yirmi beş sene evvel verilmişse de söz, şimdi uygulanması şart mıydı?
Düşüncelerin beni nasıl yıkabileceğini bilen birer düşman oldukları kanaatindeyken de tuzaklarına geliyordum. Bilinçli bir intihar çeşidi değil miydi?
Annem, gözlerini bir süredir Gül Hanımda tutuyorken saniyelik bana bakıp yine eski haline döndü. "Ne sözü bu bir anda Gül?"
Gül teyze, şen bir şekildeMestan'ın yanına ilerleyerek kolunu koluna sardı. "Tanıştırayım, gelinim Mestan,"
