Fitting in [Dutch] ~ Complete

:13:

Ik staarde Dave vol ongeloof aan. Was hij serieus? Ik lachte nerveus. Hij kon niet serieus zijn. Dit zou mijn keuze moeten zijn. "U maakt een grapje, toch?" Vroeg ik nerveus. Hij moest wel een grapje maken. "Nee Nikita. Morgen om 12.00. Als je er niet bent heb je problemen." Zei hij op een kille en serieuze toon. Hij klapte zijn vleugels uit en vloog weg. 

Langzaam drong het tot me door. Ik zou mijn krachten kwijt raken. Voor altijd. Ik zakte in op de grond. In het gras. Ik hoorde mijn telefoon af gaan, maar ik negeerde het. Waarschijnlijk was het Jodie die wilde weten waar ik was. Ik keek naar boven. "Waarom." Fluisterde ik. Ik keek naar beneden. "Waarom!" Riep ik nu iets harder. "Waarom ik?" Schreeuwde ik nu. Ik hoorde iemand achter mij landen. "Shit." mompelde ik in mijzelf. Zonder mij om te draaien wist ik wie dit was. Lucifer, een van mijn broers. 

"Hallo klein zusje." Zei hij hard. "Je vraagt je vast af, wat doet mijn grote broer hier? Ik dacht dat hij het druk had met feesten in Los Angeles.". Ik draaide hem naar me toe en keek hem boos aan. Alsof ik nu zin in deze egoïst had. 

Lucifer en ik waren totaal verschillend van elkaar. Hij had zichzelf uit de hell verbannen, ik was eruit verbannen. Alhoewel hij niet ouder word, word ik wel ouder. Hij gebruikte graag zijn krachten om andere mensen te manipuleren, ik bleef liever onder de radar. Hij was de extrovert, ik de introvert. Hij een echte duivel, ik een echt mens. 

"Wat wil je Lucifer." Zei ik geïrriteerd. "Nikita, ik wil je een keuze geven. Dan heb je twee keuzes, hoe tof is dat." Ik rolde met mijn ogen. "Wat geweldig!" Zei ik sarcastisch. "Je kan er voor kiezen om die Dave je krachten te laten afpakken, om nooit meer te kunnen vliegen. Je kan er ook voor kiezen om met mij mee te gaan. Mee naar LA.". Ik keek hem bespot aan. We praatte misschien niet vaak, maar ik wist precies wat hij in LA deed. Ik hoefde niet iemand te worden die voor hem werkt door de dingen die ik kan. Niet zoals Maze. "Ik neem nog liever alles om niet meer mezelf te zijn als dat ik mee ga met jou." Hij glimlachte. "Dat dacht ik al.". Hij bleef even stil. Zijn vleugels waren wit en groot. Ooit was hij een engel, ooit. "Kom op. Je weet dat je die demon cure wilt nemen. Het is je grootste lust. Het is het enige wat je ooit hebt gewild. Er bij horen." Zei hij. "Lucifer je kan mij niet manipuleren." Zei ik droog. Ik keek weg van hem en klapte mijn kleinere zwarte vleugels uit. Hij leek te schrikken toen hij ze zag. Hij pakte mijn pols. "Kom op Nikita. Dit is het beste voor je." Zei hij nog eens. Ik zuchtte en bleef even stil terwijl ik weer op de grond ging zitten. Lucifer ging naast me zitten.

"Waarom wil je zo graag dat ik normaal ben?" Vroeg ik, met tranen in mijn ogen. "Kijk kleine zus. Ik weet dat het niet makkelijk is om jezelf aan te passen. Ik ben opgegroeid in de hemel en terecht gekomen in de hell. Jij bent hier op gegroeid met je gaves." Begon hij. "Ik, wij allemaal, weten dat je beter af bent als je je leven normaal kan gaan leiden." Ik zuchtte en begon te huilen. Lucifer sloeg zijn arm om mij heen en voor deze ene keer was het oké. 

We zaten nog even samen. "En? Ga je het doen?" Vroeg hij. Ik knikte zelfverzekerd. "Je hebt gelijk."