Running with the clouds

Chapter 1.

Het is twee uur s'middags. Ik ben bezig met mijn huiswerk, terwijl ik ondertussen muziek luister. Ik vind muziek echt veel leuker dan leren. Helaas moet ik wel goed leren, want ik zit op het gymnasium, en ik ben een van die kinderen die jammer genoeg geen fotografisch geheugen heeft. Alleen heb ik echt bijna geen motivatie om iets te doen, dus hele hoge cijfer haal ik niet. En ook al zou ik een 9 gemiddeld staan, ik zou toch niet tevreden zijn. Want zo ben ik. Ontevreden. Over mezelf dan, want over anderen en dingen die andere mensen doen ben ik vaak dolenthousiast!

Als ik naar beneden loop om wat te drinken te halen, blijf ik stilstaan bij de spiegel. Ik kijk naar de grond, maar kijk dan langzaam omhoog. Hmmm, Wat ik zie maakt me niet blij. Een ''skinney-jeans'' broek (alhoewel, het is niet echt ''skinney'' want dan zou ik dun moeten zijn en dat ben ik niet. Echt niet.) met daarboven een wijde blouse en een grijs T-shirt met daarop een of andere vage smiley waarvan ik nog steeds niet weet wat het nou precies wil zeggen. En dan komen we bij het ergste gedeelte; mijn hoofd. Echt ugly! Ik heb halflang bruin haar en blauwe ogen. Ik ben best lang, namelijk 1.75. "Esther! Esther! Kom eens lieverd!'' Dat is mijn moeder. Mijn moeder is heel lief, en ik kan het heel goed met haar vinden. (Mijn vader vind ik echt vreselijk egoïstisch en een enorme zak. Tevens ben ik enigs kind en dat is echt niet zo leuk als sommige mensen denken.) Ik roep terug dat ik er aan kom en zucht eens diep. Waarom ben ik zo vreselijk?

- 15.30 - Letter to John, my boyfriend in England -
Dear John,

Hoe gaat het met je? Hoe gaat het met Molly? Vond ze de brokjes lekker die ik had opgestuurd? Ze is echt de liefste hond die je je maar kan voorstellen! Je boft echt met haar ;). Is het leuk daar? Hopelijk heb je al veel vrienden!

I miss you, John. I really do. I think about you every single day. Every hour. Every minute. Every second. Je kunt je het gewoon niet voorstellen hoe erg ik je mis. Ik vind het zo erg dat je naar Engeland moest verhuizen. Maar ik moet me sterk houden, voor jou. Ik verheug me er al op om je in de vakantie weer te zien! Op school gaat het wel goed, we hebben alleen ontzettend veel proefwerken.

Met mij als persoon gaat het goed hoor, ik ben alleen heel moe de laatste tijd, maar dat komt gewoon omdat ik nu even in een drukke periode zit. Maak je over mij maar geen zorgen ;).

Schrijf je wel terug?

Ik hou van je!

-xx- Esther