| Bölümler Tamamlandı | Konu Değiştirildi |
| WattpadFantasyTR / Aşk Ateşiyle Kavrulan Fantastikler okuma listesinde. |
Bir gece vakti tanışan iki yetişkin. Biri kedi ruhu, biri de kuzgun bedenine sahip güzel sesli siren ruhu. Geçmişleriyle birbirle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4. BÖLÜM
Arkama yaslanarak elimdeki dosyayı masanın üzerine bıraktım. Bu sırada çalan telefona baktığımda ablamın aradığını gördüm. Aramayı meşgule atıp gözlerimi kapattım. Ablam günlerdir beni arayıp duruyor. Ama benim ona yanıt vermek gibi bir niyetim yok. Onun yüzünden tatilim yarım gün bile sürmeden bitti.
Ablamın bana şaka yaptığını sanıyordum ama o gerçekten de annemi aradı. Ve o da özel uçağıyla bulunduğum şehre gelip evime büyük bir sürprizle geldi. Sırf bu yüzden akşama kadar annemin devamlı olarak nasihatlarını dinlemek zorunda kaldım. Ve tabi diken üzerinde oturup durdum.
En çok, ablam dün geceki olayı ağzından kaçırır diye korkuyla onu izledim. Ya söylerse, diye diken üstünde durdum. En sonunda ise annemin bilmem kaçıncı nasihatini yapıp gidince ben de yarını beklemeden oradan kaçtım. Ablam ise hazırlandığımı görünce beni sırıtarak izledi. Ve en son arabaya binmeden önce, 'Gecenin bedeli!' deyip kocasıyla beraber beni orada bırakıp gitti. Kısaca ablam yaptığım hatayı söylemek yerine beni bu şekilde cezaya tâbi tuttu.
Hoş bundan şikayetçi değilim. Annem ne kadar katı takılan birisi değilim dese de aşırı katı tutumu var. Ve benim evli olmadığım biriyle böyle bir şey yaptığımı duyarsa beni kesinlikle öldürürdü. Tamamen evlatlıktan reddedilirim. Annemi katı bir olarak görsem de o benim annem ve onun beni reddetmesi asla istemeyeceğim bir şey. Zaten o gece yaşadığım olağanüstü durum yüzünden kafayı yemem yetmiyor gibi doktordan bir daha reçete alamadım. Bu nedenle bir ay boyunca evden ayrılmadan sinir krizi geçirip durdum. En sonunda ise kendimi sakin tutmak ve ilaç isteğimi geri plana atmak için şirkete gelmek zorunda kaldım.
Kapı çaldığında düşüncelerimden sıyrılıp, "Gir." dedim. Çok abartı olmayan buruşmuş tene sahip yaşlı bir kadın içeriye girdi. Onu gördüğümde sakince, "Girin Gülhan Hanım, ben de sizi bekliyordum." dedim. Üzgün bir suratla kafasını salladı. Kapıyı kapatıp karşıma geçti.
"Mehir Hanım." dedi. Ona bakma şeklimi görünce konuşmak yerine kafasını eğip sustu. Onun susan haline iç çekerek ne demem gerektiğini düşündüm. Benden yaşlı biri, hitaben onu kırmamam ve bu yaştan sonra onu kovmamam gerekir. Ama şirketimde geçinemeyen insanlarla tanışmak, içimdeki vicdanı bile geri plana atıyor. Bu nedenle ses tonumu yumuşaktan çok ciddi bir tona çevirerek,
"Gülhan Hanım konuyu uzatmayacağım. Ben size defalarca kez uyardım. İş yerimizde kavga gibi sorunlu şeylerden uzak durun, diye! Siz ise burada olay çıkartıyorsunuz. Lütfen muhasebeden çıkışınızı alın!" dedim. Kafasını kaldırıp bana öylece baktı. Daha sonrada derin bir nefes alarak dudağını yaladı. Ne demesi gerektiğini bilemez bir şekilde etrafına bakındı. Ardından da bana zor durumda kaldığını göstermek istercesine dolan gözlerini gösterdi.
