SAVCIM (TAMAMLANDI)

SAVCIM (24.BÖLÜM)

Bir oyu fazla görmeyin please..

Keyifli okumalar..

~Daha çok kitleye ulaşmamız için kitabı okuma listenizde eklemeyi unutmayın :)

&&&&

Bana doğru düzgün bir açıklama yapmadığı için nasıl bir yere gideceğimiz konusunda en ufak bir fikrim yoktu ve bunu Yağız'a söyleyip ağzına laf vermek istemediğim için olanları anlatabileceğim tek kişiye her şeyi anlattım ve küçücük çocuktan yardım istedim.

Evet, bu kişi Enes'ti.

"...bana kokteyle gideceğiz deyip gitti. Ben hayatımda kokteyle gitmedim. Nasıl bir yer, ne giymeliyim bilmiyorum."

Enes telefondan başını kaldırmadan "Umarım güzel kıyafetlerin vardır?" dedi.

"Var. Bak, bununla gidebilir miyim?"

Enes gözlerini üzerimdeki tişort ve pantolona çevirip elini alnına vurdu.

"Abla bu üstündekiyle seni oradan içeriye bile almazlar!"

Kaşlarımı çattım. "Niye ya çok güzel değil mi?"

"Abla kusura bakma da senin hiç mi zevkin yok?"

Başına küçük bir şaplak indirdim. "Yardım edeceksen düzgün et. Sinirlerimi bozma velet."

Saçını düzeltti ve koltuktan öfkeyle kalkıp üstüme yürüdü. "Bana öyle deme."

Yere çöküp kulağımı ona yaklaştırdım.

"Duyamadım velet? Yukarıdan sesin gelmiyor."

Ayağıma geçirdiği tekmeyle iki büklüm oldum. "Ahh.. Sen hem gıcık bir velet hem de şiddet bağımlısı bir robotsun!"

"Sen de gözleri görmeyen kör bir ablasın!"

"Benim gözlerim çok iyi görüyor bir kere!"

"He... Bana velet demenden anlaşılıyor. Sanki sen çok uzunsun!"

Dehşetle ağzım açık kaldı. "Benim boyum 1.75. Ya seninki velet?"

"Seni ilgilendirmez." Diyerek kollarını bağladıgında gözleriyle beni süzüyor. Gerçekten 1.75 olup olmadığımı anlamaya çalışıyordu. Evet, boyum 175'di ve bu halimle bile Yağız'ın yanında 1.60 gibi görünüyordum. "Hem ben büyüyünce senden daha uzun olacağım. Şu an ki boyum umrumda bile değil. Seninde umrunda olmasın lütfen."

Başımla onu anayladım. "Kesinlikle umrunda değil(!) Ve kesinlikle bana imrenerek bakmıyorsun."

Tam bana karşılık vereceği sırada bir ses kulağımı doldurdu. "Ufaklık."

Arkamdan gelen sesle başımı yavaşça o yöne çevirdiğimde Yağız kucağında Eva'yla yanıma ilerledi. Enes'in sinir bozucu gülüşüyle kollarımı bağladım.

"Velet iyi be abla. İleride sevgilimin Ufaklık yerine 'Velet' demesini tercih ederim."

"Sus be." Diyerek Yağız'ın elinden Eva'yı alıp koltuğa oturdum.

"Ne oldu Ufaklık?"

Enes gür bir kahkaha atıp telefonuyla, daha doğrusu telefonumla, ilgilenirken öfkeyle Yağız'a döndüm.

"Öyle demesene bana. Senin yüzünden iki dakikada tüm karizmam çizildi."

"Sen iyi misin?"

"İyiyim." gözlerimi Eva'dan Yağız'a çevirdim. "Savcım bu kokteyl çok mu önemli?"