SAVCIM (TAMAMLANDI)

SAVCIM (13.BÖLÜM)

Keyifli okumalar...

&&&&

Göz kapaklarım bana yük olmuş, tüm bedenim uyuşmuştu. Aşırı derecede uykum geliyordu ve şu an çok rahat olduğum için top atsalar uyanmaz durumdaydım.

Beynim uyanma sinyali verse bile göz kapaklar açılmayı reddederdi.

"Yenge!" Diyen Pusat'ın sesi sivri sinek gibi beni öylesine rahatsız ediyordu ki yastığıma daha çok sokulup uykulu bir şekilde mırıldandım.

"Hımm?"

Kolumdan dürtmesinden rahatsız olup yarım yamalak gözlerimi araladığımda Yağız'ın yüzünü benden birkaç santim uzakta ama burunlarımız birbirine değecek kadar da yakında bulunca dumura uğradım.

"Hassiktir!"

Kendimi panikle geri çektim ve koltuktan düşerek yeri öpmeyi başardım.

O sırada gözlerini aralayan Yağız, Pusat'a uykulu gözleriyle bakıp ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Pusat ise sırıtarak çenesinin ucuyla yerde iki büklüm acı çeken zavallı beni işaret etti.

Yağız beni görür görnez telaşlanıp yanıma eğildi. "İyi misin?!"

Başımı sallayıp gülümsedim. "İ-İyiyim, iyiyim belim kırıldı sadece."

Acıyla yüzümü buruşturduğum sırada Yağız kalkmama yardım ederek beni yavaşça koltuğa bıraktı. Bakışları Pusat'ı bulunca uykulu gözleriyle kaşlarını çattı.

"Sabahın köründe ne işin var senin?!"

Pusat kolundaki saati gösterdi. "Sabahın körü mü? Abi saat 10. Genelde mahkemeye davadan yarım saat önce gelirdin. İlk defa gecikince bir şey oldu sandım."

Yağız öfkeyle küfür savurup alnına vurdu.

"Tamam ben iki dakikaya hazırlanırım. Sağ ol kardeşim." Diyerek yukarı koşturdu. Bende sırtımı koltuğa dayayıp doğruldum. Pusat'ın imalı bakışlarını üstümde hissedince ona döndüm.

Dişlerimi sıkarak "Çıtını çıkarırsan ölürsün!" Dediğimde yarım ağız gülerek başını salladı.

Gece kesin hâlâ uyuyordur gidip uyandırayım bari.

Yavaşça ayaklandım. Pusat sanki bu anı beklermis gibi kolumu tutup beni kendine çevirdi. "Nereye yenge?!"

Pusat'a kaşlarımı çatarak döndüm. "Nereye gittiğimi ne yapacaksın?"

"Yani merak ettim de ondan."

Sakince "Kardeşimi uyandıracağım." Diyerek merdivene ilerlediğimde hızla önüme geçti.

"Sen zahmet etme ben uyandırırım!"

Ağzımı dahi açmama vakit tanımadan gidince şaşkınca arkasından bakmakla kaldım. Neyse en azından üstümü değiştereyim.

Pusat'ın arkasından ilerleyip ondan birkaç dakika sonra odaya girdiğimde Pusat bana dönse de kıyafetlerimi almak için geldiğimi görünce Gece'nin omzunu dürtüklemeye devam etti. Ben de başka bir odaya gidip kısa bir duş aldım ve üstümü değiştirip aşağı ilerlerdim. Kamar'ın sesi mutfaktan geliyordu ve her ne kadar onu görmek istemesem de Yağız'ı ikna etmeye çalıştığı konuyu merak ettiğim için hızla o tarafa yöneldim.

Kamar yerinde hayıflanarak Yağız'a bakıyordu. "Hadi ama hiç mi zamanın yok?"

Yağız sakin bir sestonuyla ona bakmadan cevap verdi. "Kamar çok istiyorsan Pusat sana yardımcı olur."