《Poyun》ဖော့ယွင် (မြန်မာဘာသာပြန်)

အပိုင်း(၄၇)-ရဲမေအလှလေးအတွက် ပေါက်စီရော?

ကျန်းထင် ယန်ရှယ်ကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီး မေးလိုက်သည်။
"ရဲမေအလှလေးအတွက် ပေါက်စီရော?"
----------------------------------------------------------------

"ခင်ဗျားရဲတိုင်ပြီးပြီမလား?"

ရှိန်းအဖေကြီးမှာ တစ်ခဏမျှ ကြက်သေသေသွားပြီး အကူအညီတောင်းသော မျက်ဝန်းတို့နှင့်မော့ကြည့်လာရာ ယန်ရှယ်က ညင်သာစွာခေါင်းညိတ်ပြလိုက်​၏။

"ဒါပေါ့၊ သေချာပေါက် တိုင်လိုက်တာပေါ့! မတိုင်လို့ဘယ်ရမလဲ? ငါတို့လိုသာမန်လူတန်းစားက ဘယ်အပေါက်ကနေ မင်းတောင်းတဲ့ ကုဋေနှစ်ဆယ်ကိုရှာပြီး ပေးရမှာတဲ့လဲ?!"

ဖုန်းတစ်ဖက်မှ ပုံဖျက်ထားသော ကျောချမ်းဖွယ်အသံကြီး ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။

"အရမ်းကောင်းတယ်။"

ရှိန်းအဖေကြီးခမျာ ဘေးကျပ်နံကျပ်ဖြစ်သွားရပြန်သည်။ အစည်းအဝေးခန်းငယ်လေးတွင် လူကိုမွန်းကျပ်စေသည်အထိ တိတ်ဆိတ်မှုကြီး လွှမ်းမိုးလာသည်။

ယန်ရှယ်သည် ဖုန်းထုတ်ကာ စကားလုံးအနည်းငယ်ကို အမြန်ရိုက်၍ ဖုန်းကိုလက်ပြန်ကိုင်ပြီးပြလိုက်​၏။ ရှိန်းအဖေကြီးလည်း မျက်လုံးကိုမှေးလျက် ဂရုတစိုက်ကြည့်ပြီး ယန်ရှယ်​၏စကားလုံးများအတိုင်း ကြက်တူရွေးနှုတ်တိုက်ရွတ်တော့သည်။

"ငါတို့၊ ငါတို့သားပြန်လာဖို့ကအဓိကပဲ မင်းကြိုက်ဈေးခေါ်လိုက်! ငါတို့တတ်နိုင်တဲ့ပမာဏဖြစ်နေသ၍ ရှိသမျှအကုန်ထုခွဲရောင်းချပြီး မင်းတို့ကိုပေးရမယ်ဆိုလည်း ရတယ်!"

"ကုဋေနှစ်ဆယ်"

တစ်ဖက်ကပြောလာသည်။

"တစ်ပြားမှမလျော့စေနဲ့။"

"ငါက ဂျက်မားလည်းမဟုတ်၊ ဝမ်ကျန့်လင်လည်းမဟုတ်ဘူးကွ။ ဖြစ်နိုင်တဲ့ပမာဏပဲတောင်းစမ်းပါကွာ။ နောက်ဆုံး သန်းဂဏန်းဖြစ်နေရင်တောင် အိမ်ရောင်း၊ကားရောင်းပြီး ရွေးမှာပါ။ အလတ်ကြီးရှိနေသေးတဲ့လူကို ကုဋေနှစ်ဆယ်ကြောင့် သွေးတက်ပြီးသေသွားစေချင်လို့လား?!"

ဟွမ်ရှင်းက စင်္ကြံဘက်မှ ခေါင်းပြူထွက်လာပြီး နည်းပညာအရာရှိများ ခြေရာခံနေပြီဖြစ်ကြောင်း လက်ဟန်အမူအရာနှင့် အချက်ပြလာသည်။