Chapter 7

197 4 0
                                    

It's been a week since the last a saw Allastir at wala na kong naging balita sa kanya after that day, tinatanong ko ang ibang mga classmates nya sa ibang subject pero wala daw silang alam.

Nasa school cafeteria kame ni laura at mukang napansin ng pinsan ko ang pagiging absent minded ko kaya napikon na ata sya.

"Ano ba yan miki? Nakakainis na yang pagiging down mo, alam ko naman na down to earth ka pero mukang sobra na ata yan." Laura said.

I sigh na lalong nakapag painis sa kanya.

"That's it! I'm done! Now tell me ano ba talaga yon?" She asked.

"Si Allastir kasi... Aist hindi ko maintindihan but he's bugging me." I said

"Yeah masyadong obvious kitang kita to the point na sya na sinasampal mo na sya sa muka ko what about him ba?" Tanong nya ulit.

I sigh again. "I think he's something na hindi ko ma explain, like some guys na masyadong mysterious." I said again and i look at my food.

"Alam mo kasi miki hindi lahat ng tao kagaya mo, open ka as a open book, open ka sa lahat ng tao even though your hiding your bruises to them but your open naman in your own way ganon din siguro si Allastir maybe he act that way because it is his  own way lahat naman tayo may kanya kanyang trip sa buhay on how we express our side as a human being." Laura

"Pero bakit masyado akong naba bother sa kanya?" I asked

"Hm.. madami kasi yan pwedeng crush mo sya? Or maybe your just concern because he is your friend ganon. Or your just concern lang talaga at overthinking ang ginagawa mo may mga ganong bagay bahala ka na lang pumili alin don." She said and she starting to eat again.

Hindi ko na inisip pa ang mga sinabi ni laura inisip ko na lang na okay si Allastir kahit na ni isang information about him that he's okay ay wala ako.

Nasa bahay lang ako buong weekend dahil busy si laura sa photo shoot nya sa ibang bansa, aside from being a future CEO of their company she is also their model agree naman sya since sya din ang mamahala non kaya walang problema sa kanya.

And without her my days are boring kahit nasa videocall kame madalas mag usap tulad ngayon.

"Bakit ang sad mo nanaman?" Tanong nya saken habang naka tingin sya sa screen ng kanyang laptop.

"Nothing I'm just missed you sure ka ba na next month ka pa uuwi?" Naka pout kong tanong sa kanya.

"Oo eh and geez! Miki! Stop doing that pout of yours! Hindi yan gagana this time madami akong gagawin dito alam mo naman gaano ka busy ang company namin right?"

"Yeah i understand you cousin but haist hindi kasi ako sanay na wala ka dito. Malapit na birthday ko oh hindi ka ba talaga uuwi?" Malungkot kong tanong.

"Ano ka ba miki? Kailan ba ko nawala sa birthday mo? Excuse me? Hindi pwede yon! As in big NO NO NO! Hindi ako pwede mawala i will gonna finish this things up para free na ko okay?" She assured and i smile.

Maya maya pa ay tinawag na sya we bid our goodbyes and i love yous at namatay na ang tawag. Nakahiga lang ako sa kama ko buong gabi until someone is knocking at my window ang akala ko guni guni ko lang pero hindi pala nakakita ako ng anino kinuha ko ang baseball bat na nasa tabi lagi ng kama ko at mahigpit yong hinawakan saka dahan dahan na binuksan ang bintana ko and i was about to swing my bat when someone spoke.

"Hindi mo naman ata ako siguro papatayin di ba?" Tanong nito i open the lights on my Terrence and i saw Allastir!

Binaba ko ang bat ko at tiningnan ko sya. Basa sya ng pawis at may suot syang itim na jacket at naka t shirt din sya na itim even his pants and his shoes are all black may suot din syang gloves at kulay itim din.

"Saang libing ka ba galing?" I asked

"At bat pawis na pawis ka? Tumakbo ka ba?" Dagdag tanong ko pa but I didn't get any answers instead he just look at me and i can see his face, handsome face to be exact at habang ino obsebrahan ko sya ay nag landing ang mata ko sa bandang gilid ng tyan nya na hawak hawak nya agad kong inalis ang kamay nya and i saw a blood rushing down to his body.

"Oh my god!" I shout but he covered my mouth with his free hand.

"Sshh.. don't shout baka may maka kita saken i will gonna explain you everything but not this time i need you to help me please." He begged i nod countless time.

"Good girl." He said smile weakly.

Dinala ko sya sa kama ko at saka ako kumuha ng kunting at saka ko ginupit ang damit nya hindi naman sya nag reklamo ng matapos kong gupitin ay tumambad saken ang malaking sugat nya. Agad akong kumilos at kinuha ang first aid kit I didn't know how to treat a patient with this kind of wound but i already found myself treating his wound i even stitch it ng matapos yon ay nakita ko ng natutulog si Allastir maybe because of his wound and his tiredness kaya sya naka tulog.

I check his vitals and he's okay madaming tumatakbo sa isipan ko pero nanatili akong tahimik at binantayan sya buong mag damag at hindi ko namalayan na nakatulog din pala ako pag gising ko ay nasa higaan na ko natutulog at bago na din ang bed sheets ko wala na din ang kalat at bakas ng kahit ano na tinulugan ko si Allastir kagabi lang nag asikaso ako para sana pumasok ng pigilan ako ni mommy.

"Change your clothes miki may pupuntahan tayo." Mom command

"Saan po tayo pupunta mommy?" I asked her she just glared at me and she said. "To nikolai he's already awake and he was looking for you, i think the engagement is still on at magaling na si nikolai kaya mag handa kana we have a party to attend." Yun lang ang sinabi ni mommy saka ako iniwan i was shocked and also relieved that nikolai is already okay but shocked because the wedding is still going to happened.

----

One night mistakeOù les histoires vivent. Découvrez maintenant