vakantie om nooit te vergeten ft. bankzitters

part 8

Als ik de volgende ochtend wakker word, moet ik gelijk denken aan gisteravond. Het was zo geweldig. We hebben uren naast elkaar gelegen en gepraat. Ik heb hem alles verteld, over mijn ouders die gingen scheiden en over mijn vovrige relatie. Matthy was heel meelevend en hij kon goed luisteren. Toen we op een bepaald moment weer terug naar het huisje was het al 2:00. Toen we voor mijn huisje stonden zoende hij me nog een keer. Het was de beste avond van mijn leven. 

"Jasmijn, kom je nou eindelijk uit bed," hoor ik mijn moeder vanaf buiten de deur roepen. Ik heb eigenlijk geen idee hoe laat het is, dus ik kijk op mijn telefoon. Shit, het is al 13:00. Daar gaat mijn laatste dag hier. We gaan morgen ochtend alweer naar huis. "Ja, ik kom eruit," roep ik terug. Snel doe ik een korte broek en een shirt aan en loop de kamer uit. Aan tafel zitten Pip en mijn moeder.  Ik pak een schaaltje cornflakes en ga erbij zitten. "We hadden een beetje een discussie, want ik wil heel graag een wandeling door de bergen maken, maar je zusje wil niet mee," begint mijn moeder. Pip zit met een boos gezicht naast haar: "Ik wil gewoon nog niet naar huis, want het is hier veel te leuk." Daar ben ik het wel mee eens, ik hoef ook nog niet zo nodig naar huis. "Ja dat snap ik maar ik weet niet of er nog een plekje vrij is voor ons komende week," brengt mijn moeder daartegenin. Ik krijg ineens een idee, dus ik zeg: "Als wij nou regelen dat er een huisje is, mogen we dan nog een week blijvven?" Ik weet namelijk dat al mijn vrienden hier al vaker komen, dus misschien kunnen die ons helpen. "Als jij het regelt, dan mag dat," zucht mijn moeder.  "YES DANKJEWEL MAM," schreeuwt Pip. "Niet te vroeg juichen hoor," waarschuw ik. 

Ik heb geen idee waar iedereen is, dus ik app in de groepsapp. 

camping hoertjes

U: Eyy, waar zijn jullie ik moet fftjes wat vragen

Milo: We zijn bij het meer 

Lieke: Neem wel je bikini mee, want we gaan zo zwemmen

U: Ik ben er over 5 min

Snel loop ik naar mijn kamer om mijn bikini aan te doen en een handdoek te pakken. Als ik buiten kom, staat Pip al te springen : "Kom snel, ik moet nu weten of we blijven." "Jaja, rustig aan," zeg ik, maar stiekem heb ik zelf ook heel veel zin om nog een week te blijven. 

Eenmaal bij het meer aangekomen zie ik ze al staan. "Heyyy jongens," roep ik enthousiast. "Zo, jij bent vrolijk," zegt Raoul. "Ja, ik wilde eigenlijk wat vragen. Kennen jullie de eigenaar goed? Want onze moeder heeft gezegd dat we nog een week mogen blijven als wij regelen dat we in dit huisje kunnen." "Daarvoor moet je bij Koen zijn, die is de neef van de eigenaar," zegt Milo. "En waar is Koen, als ik vragen mag?" "Koen liep Samen met Robbie naar het winkeltje om wat lekkers te halen," zegt Lieke. Ik merk dat Pip aan mijn arm staat te trekken als teken dat ze erheen wil, dus zeg ik: "Wij lopen wel even daarheen om het te vragen. Tot zo." 

Als we bij het winkeltje aankomen en naar binnengaan, zien we niemand. "Huh wtf, ze zouden hier toch zijn," denk ik hardop. "Misschien zijn we ze net misgelopen," zegt Pip. "Ja, dat denk ik ook. Laten we terug lopen." Op de terugweg komen we Koen en Robbie tegen. "Huh, wat doen jullie hier? Jullie zouden toch naar het winkeltje gaan?" "Heyyy Jasmijn en Pip! Ja daar gaan we nu heen," zegt Robbie. Ik vind het een beetje apart, want ze waren veel eerder weggegaan dan wij. "Wij lopen wel even mee, want we moeten wat aan Koen vragen," zeg ik. Onderweg weer terug naar het winkeltje hangt er een beetje een ongemakkelijke sfeer. Ik vind het maar gek, want Koen en Robbie kennen elkaar toch al heel lang? En waarom leken ze zo betrapt toen we ze tegenkwamen?

Helemaal in mijn gedachten verzonken komen we aan bij de winkel. "Wat wilde je eigenlijk vragen?" Vraagt Koen aan mij. "Oja helemaal vergeten. Onze moeder heeft gezegd dat we nog een week extra mogen blijven als we zelf regelen dat we in het huisje mogen blijven. De anderen zeiden dat jij de eigenaar kent, dus misschien?" "Oja de eigenaar is mijn oom. Ik zou het even moeten vragen, maar ik denk dat dat wel kan," antwoord Koen. "YES JASMIJN, WE MOGEN BLIJVEN," zegt Pip uitermate blij. Ze rent snel weg om het aan haar vrienden te vertellen.

We kopen wat te drinken en te eten en lopen terug. "Hoe kwam het eigenlijk dat jullie zo veel langer deden om bij het winkeltje te komen?" Ik kan het niet uit mijn hoofd zetten, dus ik vraag het gewoon. "Oja ehhhmmm, we hadden een omweg genomen, omdat we zin hadden om een stukje te lopen," stottert Robbie. "Ik geloof er helemaal niks van,"zeg ik, "wat waren jullie echt aan het doen?" Koen zucht diep: "Als je het echt wil weten, Robbie en ik zijn samen. Isnds deze vakantie voelde ik iets speciaals en Robbie blijkbaar ook. Toen hebben we samen heel wat tijd doorgebracht en zijn er wat dingen gebeurt en nu zijn we samen." Ik schrik ervan. Niet omdat het raar is, maar omdat ik het niet had verwacht. Ze kijken allebei heel bang vovor mijn reactie. Ik besef dat ik al een minuut stil sta, dus ik zeg snel: "OMG, wat leuk! Dan hebben we naast Lieke en Raoul nog een stelletje." Ze lijken alletwee opgelucht. "Zou je het nog niet aan de anderen willen vertellen? Dat doen we wel als we er zelf klaarvoor zijn," zegt Robbie. 

Eenmaal terug bij de anderen, worden we gelijk bestormd. "Jezus, wat een ongelofelijk trek heb ik," zegt Milo. "Nou dat is ook niet heel gek als je naar die buik van je kijkt," zegt Koen. Dat had hij niet moeten doen. Milo rent naar hem toe en geeft hem een klap op zijn achterhoofd. "AU," schreeuwt Koen. "Die verdiende je," zegt Milo. Iedereen moet lachen. "Oja trouwens," roep ik zodat iedereen het hoort, "ik mag nog een week blijven." Iedereen juicht en Matthy het hardst van allemaal. 

Nou dat was nog een hoofdstuk. Ik heb waarschijnlijk corona, dus er komen nog meer hoofdstukken aan tegen verveling. Ik ga nu beginnen aan mijn Raoul fanfic, dus ga die ook zeker even lezen. Doei doei <3