Deney

10- Ceza

On bölüm olmuş. Kimsenin okumadığı ama benim hala inatla yazdığım hikayeyi okumaya hazır mısınız spmfpsmflsmflsmd

=============================

-Eylül kara ! Benimle geliyorsun !

Bu sesi duyar duymaz hemen arkama döndüm ve onu gördüm .
Anahtarlarını çaldığımız çalışan bize doğru silah doğrultuyordu .

Ben daha ne olduğunu anlamadan Deniz önüme geçip silahını çalışana doğru tuttu .

-İndir silahını !

Deniz : Bırak gidelim

-Siz gidebilirsiniz. Eylül geliyor !

Deniz : Eylülü vermem .

-İndir silahını doğru düzgün konuşalım .

Silahını indirmeden tekrar konuşmaya başladı.

Deniz : Dinliyorum .

-Eylülün yarın sabah buradan çıkması gerek ! Bu gece olmasa da yarın sabah çıkacak zaten .

Caner: İsmi okunanları ailelerine teslim etmediğinizi biliyoruz .

Aslı: Onu riske atamayız.

Arda: Bırakın kızı öldürelim diyorsun bize.

Çalışan derin bir nefes alıp sinirle konuşmaya devam etti.

-Şu binayı görüyor musunuz ?

Hepsi çalışanın diğer eli ile gösterdiği binaya bakıyordu .
Buraya çok uzak değildi . Ağaçların arkasında biraz da olsa görünüyordu .

- kurada adı çıkanları oraya götürüyoruz . Eğer çok istiyorsanız yarın gelip onu buradan alırsınız .

Deniz : İçeri gir yoksa vururum seni !

Çalışan tetiği çekti ve nişan aldı . Vurmaya hazırdı . Hemen bir şeyler yapmam gerekiyordu ! Herkes korkmuş ne diyeceğini bilemiyordu . Bende korkuyordum ama kendim için değil Deniz için.
Biraz daha dik başlı davranırsa göz göre göre vurulacaktı.. O an bir karar vermem gerektiğini fark ettim . İçeri girmem gerekiyordu, ne olursa olsun.

Eylül : Tamam dur! Geliyorum .

Beni kolu ile arkaya ittirerek bağırmaya başladı .
Deniz : Hayır! Sakın! Çıkaracağım seni buradan.

Eylül : Deniz yapma! Sizi de tehlikeye atamam .

Dolu ve sinirden kızarmış gözlerle bana bakıp konuşmaya başladı .

Deniz : Sabaha kadar çok geç olabilir..

-Söz veriyorum onu sapasağlam çıkaracağım buradan !

Denizi ilk kez bu kadar korkmuş görüyordum . Benim için korkuyordu , bana bir şey olacak diye ve bu benim için o kadar değerliydi ki .. Birinin benim için endişhelenmesine hasret kalmıştım ..
Eve geç geldiğimde veya sınavdan düşük aldığımda kimse kızmaz , kimse endişhelenmezdi . Bir çok kişi bunun çok güzel bir şey olduğunu düşünse de insana bunun kadar değersiz hissettiren bir şey yoktu...
Bu düşüncelerden sıyrılıp acil bir karar vermeye başladım . Her ne kadar benim için endişhelense de diğerlerini tehlikeye atmak istemiyordum .

Deniz in kolundan sıyrılıp koşarak çalışanın yanına gittim. Deniz ne olduğunu bile anlamamış öylece bakıyordu .

Eylül : Beni bırak. Başımın çaresine bakarım .

Deniz : Ne yaptın sen ?

Eylül : Deniz gidin lütfen !

Dolu gözlerle , yavaşça arkaya doğru adımlar atıyor, elindeki silahını asla indirmiyordu .