Deney

6- Tanıdık Çalışan

Öldü ...
O kadar korkuyordum ki , o an kafamın içi bomboştu ve sadece ölüp ölmediğini merak ediyordum . Fakat bir yandan da öldüğüne emindim .
Korkuyu iliklerime kadar hissetmiştim . Bu hayatta katil olmak, istediğim son şeydi ...
Bunları düşünürken aniden Denizin kolumu sıkıca tutması ile kendime geldim .

Deniz : Hemen gidelim buradan !

Eylül : İ-yi ama o ne olacak ?

Deniz : Birilerinden yardım isteriz . Gel hadi başımıza bir iş gelecek .

Eylül : Ben burda kalıyorum, sende
yardım çağırıyorsun .

Deniz : Bak kimse senin yaptığını bilmiyor. Ölmek mi istiyorsun ?

Bocalamıştım .. Gitmem gerekiyordu çünkü burada kalırsam başıma yine iş alacaktım . Denizi dinleyip onunla beraber çıktık oradan . Hemen gidip yardım getirmem gerekiyordu . Ama nasıl ? Onu orada bırakırsam kendimi asla affetmeyecektim.

Deniz : Ne oldu her şeyi anlat ! Neden ayrıldın bizden ?

Bağırıyordu çünkü o da çok korkuyordu .

Metrelerce ötemizde , benim yüzümden kanlar içinde belki de cansız yatan bir insana , üzerimizde deney uygulandığı ve en ufak bir hatamızda öldürüleceğimiz bir yerde yardım arıyorduk !
İkimiz de çaresizdik. Üstelik onu da tehlikeye atmıştım.

Deniz : Eylül ! Konuşsana !

Eylül : Ş-şey bir ip ucu bulmak için ..

Deniz :S*kerim ip ucunu! Bir sen akıllısın değil mi!

Eylül : Nereden bilebilirdim ki ..

Gözlerim dolu doluydu ve sesim de boğuk çıkıyordu .

Deniz : Ya bi s*ktir git ! Kimse ne olacağını bilemez marifet böyle bir yerde dikkatli davranmakta!

Ağlıyordum ... Salak gibi ağlıyor ve durduramıyordum .
Hemen göz yaşlarımı silmeye başladım ve o an Deniz in acımsar bakışları ile karşılaştım . Hızlı hızlı gözyaşlarımı silerek konuşmaya başladım .

Eylül : Ben gidip yardım edebilecek birilerini arayacağım .

Deniz : Ey-
Daha lafını bitirmeden , sözünü kestim ve tekrar konuşmaya başladım .

Eylül :Sende onun başında kal ve kanın akmasını önleyecek bir şeyler yap .

Denizi orada bırakıp yardım aramaya çıktım. Geldiğim yoldan geri gidiyordum.. Başına vurduğum adam da yerde öylece yatıyordu . Daha geriye gidip koridorda koşmaya başladım .
Bir yandan da "Yardım edin ,kimse var mı ?" Diye bağırıyordum .

Yaklaşık on beş dakika boyunca yardım aramıştım ama henüz karşıma biri çıkmamıştı .
Tam son çare yemekhane ye gidip , oradakilerden yardım isteyecektim ki ,koridorun başından biri seslenmeye başladı .

-Ne oldu?
Hemen arkamı dönüp titreyerek ona doğru koşmaya başladım .

Eylül :İki çalışan yaralandı .

- Nasıl ?
Hiç tereddüt etmeden cevap verdim .

Eylül : Benim yüzümden

...........

Onu yaralıların yanına götürüyordum . Yaklaşık on dakika boyunca koşuyorduk ve neredeyse gelmiştik .

-Neden vurdun ?

Eylül : Nefsi müdafaa

-Anladım . Merak etme kimsenin haberi olmayacak .
Bu çalışan nedense çok yakın geliyordu . Sanki daha önce de karşılaşmıştık .