Zchneider's Men Series #3: Leon-The Chick Magnate

Chapter 4

Danica was standing in front of her ob-gyn. They are seriously discussing her and the baby's situation. Mang Nikolas is waiting for Danica in her car. Mga maalalalim na buntonghininga ang pinakawalan ni Danica. This is unpleasant for a pregnant woman like her. Life is truly unjust.

Kung sino pa ang hindi kailangan ang problemang ito siya pa ang napiling bigyan. "I know this is difficult for you, Miss de Rossi, but I am advising you as your ob-gyne. I also forwarded your case to a close friend who is a General Surgeon. You can meet her whenever you want; just think about it first." Pagpapayo sa kanya ng Doktor.

The Doctor appears to be concerned about her situation, which she appreciates. Napalunok si Danica habang iniisip ang kalagayan niya mas mabuti na rin palang walang may alam ng sitwasyon niya atleast walang maawa sa kanya. She knew.

She knew she could get through this. She is a self-sufficient woman who can stand on her own. A woman who does not require a man to keep her alive; her child is her top priority right now.

Ang baby niya lang ang dapat na isipin niya. Danica was sweating because this side of the Philippines is extremely hot. Maliligo talaga sa pawis ang mga taong nakatira dito. "I'm not thinking about that right now, Doc; I just want to know if my baby is okay." Danica questioned, as if unconcerned about what the Doctor had told her.

Alam ng Doktor kung ano ang ginagawang ito ni Danica pero hindi na lamang siya nagkomento. The woman is willing to put her own life in danger in order to save her baby's life. Sino siya para pigilan ito?

Sino siya para kunan ng karapatan ang magulang na ito?

The Doctor then gave her patient a friendly smile. "Your baby is fine." Do you want to know the gender, Miss de Rossi?" She asked at Danica. Napahawak sa kamay ang babae. "Booyah! You are healthy baby that's good to know! Iyon naman ang importante 'di ba, Doc?" Ngayon lang yata nakakita ng pasyente ang Doktor na ito na kahit nasa delikadong kalagayan na ay nakukuha pa ring ngumiti kahit na peke.

"I don't want to know the gender, Doc, because I'm certain this baby is a boy." Tila siguradong-sigurado pang wika ni Danica. Bilib na bilib ang Doktor na ito sa dalaga kahit na hindi maganda ang nangyayari sa buhay nito.

Danica was certain that she would save herself for her son's sake. Hindi siya magpapatalo dahil lang sa komplikasyon na ito. She was certain she would. She may or may not be present when her child grows up, but she will assure herself that she will fight for her life.

Kahit ang anak niya nalang ang magiging dahilan ng lahat ay okay na okay na siya. Isa pa, kung mawawala man siya alam niyang hindi pababayaan ng Kuya niya ang kanyang anak. Danica thought of every possibility that what will be her future.

Hindi niya pinapalampas ang kahit na anong posibilidad na mangyayari pa sa kanya lalo pa at ang sinisigurado niya ay ang mabuhay ang anak niya.

"All right, Miss de Rossi, I'll see you next week, and maybe my friend will be with us to make sure your pregnancy is going well." Kiming ngumiti sa kanya ang Doktor na siyang ikinitango niya.

Alam ni Danica kung ano ang pinapasok niya. Whatever happens, her son will always be and always be her top priority. Magkamatayan man, ang anak niya pa din ang pipiliin niya.

Mabigat man ang desisyong gagawin niya pero ito ang nais niya, ito ang magpapasaya sa kanya. "I'll be going Doc, see you later." Pamamaalam ni Danica sa Doktora.

Inayos niya ang pagkakahawak sa bag bago umalis sa klinika ng Doktor dito sa loob ng ospital. Hinabol na lamang ng mga tingin ng Doktor ang pasyente niya at napailing.

"She will be a great mother." Bulong nito. Danica went to her car where Mang Nikolas is waiting. Agad na umalis ang matanda sa driver seat at pinagbuksan ng pintuan ng sasakyan si Danica.

"Kumusta ang baby mo, hija? Maayos ba siya? Maayos ba ang kalagayan niyong dalawa?" The old man asked. Danica genuinely smiled at the old man's worry. Naupo muna siya sa loob ng sasakyan bago sinagot ito.

"We are healthy Tatay, sabi ng Doktor kumain lang daw ako ng mga masustansyang pagkain at magiging maayos ang kalagayan namin ng baby ko," sagot ni Danica.

Her words were half-true and half-lie. Despite the fact that the baby is healthy, her condition is deteriorating. Marahil dahil sa stress at mga iniisip kaya mas lumala lang ang kalagayan niya. Danica noticed the old man sighed in relief as he shut the door and sat in the driver's seat.

"Mabuti naman, makakahinga na rin kami ng maluwag kahit papano," anito na siyang ikinangiti lang ni Danica ng peke. How she wished she was truly fine. How she wished that this nightmare would end and never return.

"Oo nga po, kaya naman punta na tayo ng palengke Tatay para makapili na rin tayo ng mga sariwa at preskong mga pagkain para sa bahay," sabi niya nalang para iwasan pa ang mahabang usapan sa kalagayan niya. The old man eagerly nodded.

"Sige, sige, mabuti pa nga at nang makapagpahinga ka kaagad pagkatapos nito." Hindi na sumagot pa si Danica sa sinabi ng matanda at isinandal nalang ang kanyang likuran sa upuan.

Tinignan nalang niya ang senaryo sa labas ng kotse habang bumibiyahe sila. She was glad she chooses this place as her getaway place. Tahimik ang lugar na ito at wala pang masyadong polusyon kahit pa sabihing probinsya na ito.

This location's local government was suitable. They provided complete facilities for their people. Kumpleto ang bawat ospital at iba pang gusali ng gobyerno sa mga gamit at pasilidad upang hindi na kailangan pang mangibang bayan ang mga mamayan nila.

Danica did a good research in this place which is good. Hindi siya mahihirapan kung sakali man na manganak siya.

"Andito na tayo,  hija," imporma sa kanya ni Mang Nikolas na siyang nagpagising sa pag-iisip niya. The market was near the ocean. Sinadya ito upang kung may mga huling isda ang mga mangingisda ay agad na diretso dito.

Danica saw foreigners surfing at the sea, some are swimming and some are sun bathing. Binuksan ni Mang Nikolas ang pintuan para sa kanya. "Salamat, 'Tay." She thanked the old man. Inalalayan pa siya nito paglabas niya sa sasakyan.

Sinalubong si Danica ng hanging mula sa dagat na agad nagpalipad sa mga hibla ng kanyang buhok. Isa pa sa gusto niya sa lugar na ito ay walang masyadong polusyon. Alagang-alaga nila ang kanilang kalikasan pati na rin ng kanilang dagat.

Napili niya dito dahil alam niyang magiging mabuti ito sa kalusugan niya pati na rin sa kalusugan ng magiging baby niya. She'll feel great here, even though she knows she'll have to deal with her problem of being left in Manila.

"Hija, ako nalang ang pipili ng mga bibilhin natin kilalang-kilala na kami ni Nana Maria mo dito kaya naman mamura tayo dito. Magpahinga ka nalang at antayin ako," wika ng matanda kay Danica na nakapikit at nakatingin sa dalaga.

She agreed. She also wanted to feel the breeze of the wind. Hobby na niya yata ito.

Mang Nikolas parked her car near the market on the pavement near the shore. When Mang Nikolas spoke to Danica, she opened her eyes.

"Okay po, Tatay." Iniabot niya sa matanda ang ilang lilibohing papel para pamalengke.

Sinigurado niyang dinagdagan niya ito upang mabili ni Mang Nikolas ang mga nais niyang pagkain. Alam na alam na ng mag-asawa kung ano ang mga kinakain niya at kung ano ang hindi.

Usually, when the food isn't available at the market. Si Nana Maria na mismo ang nag-go-grocery sa Mall sa sentro nitong siyudad, siya naman ay nanatili lang sa beach house. Ayaw niyang ipahamak ang pananahimik niya dito.

Kontento na muna siya na narito at malayo sa problema. She promised herself if she'll live and delivered her baby. Haharapin na niya ang mga naiwan niyang problema. Haharapin na niya ito sa ayaw niya man o gusto.

Danica noticed the boat and ships returning from here to there. She misses the people who genuinely care about her. Her best friends, her brother, and her niece are all missing her.

At hindi man niya sabihin sa sarili, alam niyang namimiss na din niya ang isang taong naging dahilan ng kanyang paglayo.

She misses him so much that her heart is aching... She misses him so much that his name fills all of her thoughts. She misses her so much that she doesn't realize she's crying and screaming for his name...