Wish Upon A Fading Star

Chapter 20

"Who's that?" she said at kaagad naman akong kinabahan.

Then I heard that her door opened na pupunta ito sa labas.

"Damn it!" I said and I can already heard mom's footsteps kaya nagdali-dali na lang ako lumabas ng gate at nandyan na pala si Jessan sa labas ng bahay kanina pa.

"Oh teh kanin-. Huy! anoba Malia bakit tayo tumatakbo" sabay hatak ko sa kanya para magtago sa gilid.

"Just please keep your mouth shut, muntik na ako makita ni mommy"

Nang may biglang lumabas sa gate namin na nasa gili ko lang.

"May tao ba jan?" It was mom holding a flashlight at papunta na ito sa amin ni Jessan na kami naman ay nagtatago na nakadapa sa mga dahon and I can feel my mom's presence papunta rito.

"Ma'am magandang gabi po. Ano pong ginagawa ninyo jan? Mag-ingat po kayo jan kasi madilim po jan at may butas mo jan, baka ay mahulog po kayo at ang lalim nun" one of the barangay tanod said na naglilibot.

"Oh kayo lang po pala, I'm just checking lang po, para po kasing may nakapasok sa bahay namin at natumba po yung halaman"

"Nako ma'am baka aso lang po yun o hangin, ang lakas po kasi ng hangin ma'am oh"

"Baka nga po anong pero parang tao po eh, there's a footsteps po kasi patungong gate"

"Ah ganon po ba ma'am? Pwede po nating i check ang cctv sa barangay at tukuyin kung may pumasok o wala po"

Gusto ko na lang magpalamon sa lupa at baka pati mga kaibigan ko ay madamay sa pagkagalit ni mommy kapag nalaman niya ang ginagawa ko kada gabi. Sana huwag naman. Jessan, who stood by my side, was already perspiring with nervousness. We are simply awaiting mommy's response, which is critical to our friendship's survival.

"Sige na lang po manong, huwag na po baka tama po kayo. Baka aso lang po talaga, minsan kasi makaka daan sila sa gate namin kasi ang baba"

"Sigurado po kayo ma'am?"

"Opo, salamat nga po pala. Pasensya na rin po kayo sa istorbo"

"Walang anuman po ma'am, kayo rin po. Baka matutulog na po kayo gabi na rin po" manong tanod then bid his goodbyes to mommy, who promptly returned to the house.

After what happened , Jessan and I exhaled a sigh of relief.

"Teh jusko ka. Muntikan na tayong mabuking ni tita Irene dun. Huwag na lang kaya natin ituloy? Kinakabahan ako para sayo" banggit ni Jessan.

"Goodness gracious. Me too, pero tuloy na lang natin Jes. Nandito naman din ako baka kasi kapag bumalik ako mahuhuli talaga ako ni mommy. Isa pa ay may importante akong sasabihin sa inyo"

"Sure ka teh?" I just nodded and we headed to where Oliver and Keirt were.

"Oh, natagalan ata kayo?" tanong ni keirt sa amin na nasa labas ng sasakyan na si Oliver naman ay nasa loob naghihintay sa amin.

"Kwento ko na lang sa loob ng sasakyan" sambit ko at tumungo na kami.

Habang kami ay nasa biyahe ay kwenento ko sa kanila kung anong nangyare kanina.

"Mabuti na lang talaga hindi kayo nahulog sa butas" sambit ni Keirt.

"Huy muntik na nga kami mahuli mga butas pa sayo jan" sagot naman ni Jessan at bigla namang nahantong sa pagbibiruan ang usapan namin hanggang sa kinamusta ako ni Oliver.

Pagbaba namin ng sasakyan at naglalakad na kami papunta sa loob ay may biglang tinanong si Oliver sa akin.

"Were you hurt?"