Dit verhaal gaat over Maelyn Winston (16) en Max Carter (17) Maelyn is van LA naar Boston verhuisd, ze gaat naar een internaat samen met haar zus Zoë Winston (17) en Sem Winston (20). Ze hebben ook nog een zusje Lilly (4). Max is een van DE badboy's...
pov Maelyn: Het is de eerste dag na het weekend, ik haat maandagen ze zijn zo saai. Uhg! Vermoeied strompel ik mijn bed uit, dit weekend was niet heel speciaal in het weekend ben ik met Zoe en Sem naar onze ouders gegaan. Het was leuk ze even bij gekletst te hebben! Vandaag is er weer school, Max heeft niet echt veel meer gezegd na vrijdag op een paar hoi's en het zal wel's na. Ik weet niet echt of hij nou boos is of niet maar ach ja wat boeit het ook. Ik had mijn tas gisteren al in gepakt dus ik loop rechtstreeks door naar de douch als ik mijn kleding heb uitgekozen. Ik stap de douche in en laat de warme stralen over mijn lichaam glijden. Na 15 min draai ik de douche uit, ik stap uit het douchecabine en droog me af. Rustig kleed ik me om vandaag doe ik dit aan:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Als ik omgekleed ben loop ik naar de woonkamer, ik pak mijn tas en maak wat te eten. Ik heb besloten toch ook maar wat ontbijt voor Max te maken. Hij kan toch niet voor eeuwig boos doen? Als ik mijn eten op heb loop ik met mijn tas rustig richting de deur, als ik daar heen loop hoor ik ondertussen iemand anders de woonkamer in lopen. Dat moet Max wel zijn, ik besluit niks te zeggen en de deur uit te lopen als ik de deur bijna uit loop hoor ik een vage "Dankje," uit de keuken komen. Ik kijk de deur opening even in snel glimlach ik klein naar hem maar loop dan door. Ik zit in Aardrijkskunde, ik haat deze les altijd zo erg er is niks leuks aan. Als de les al een paar minuten bezig is zie ik Max binnen stormen, "Max Carter waarom bent u zo laat? Gaat u zich maar melden!" Zegt meneer van den Veld streng. "Nee dankje," terwijl Max dat zegt stuurt hij een kille blik naar de docent. "Vooruit dan ga zitten." Zegt hij voorzichtig je kan goed horen dat hij een beetje angstig is voor Max maar goed. Er is helaas nog maar één plek vrij en dat is natuurlijk naast mij, Aardrijkskunde is vrijwel de enige les waar ik niet echt vrienden heb. Ik zit hier dus ook altijd alleen, na een paar seconden hoor ik het stoeltje naast mij worden verschoven. Dan hoor ik plof met als gevolg een diepe zucht. "Ook lekker vrolijk," zeg ik dan maar. "Ik bepaal lekker zelf wat ik doe dus hou je kop," zegt hij chagrijnig terug. Ik besluit het maar te laten en ga werken aan mijn Aardrijkskunde huiswerk, na een tijdje voel ik dat iemand mee kijkt met wat ik doe. "Hallo maak het lekker zelf," snauw ik chagrijnig naar Max. Hij is zeker te lui om het zelf te maken, "Mevrouw Winston kunt u niet zo schreeuwen door de klas?" Vraagt meneer van den Veld aan mij. "Sorry," zeg ik terug, "Kun je je alsjeblieft op je eigen werk richten en stoppen met afkijken?" Vraag ik rustig, "Prima." Zucht hij geïrriteerd. Mijn god wat heeft dat kind een humeur vandaag, waarom moest hij nou ook naast mij komen zitten? Als de les eindelijk is afgelopen stormt Max als eerste de les uit. Ik heb echt geen idee wat er vandaag met hem aan de hand is, ik ben wel blij dat deze mega lange les is afgelopen en we eindelijk pauze hebben. Dit blokuur AK was mega saai :(
&
Met mijn tas loop ik de klas uit onderweg naar de aula. Als ik bij de aula aan ben gekomen zie ik Nora, Jace, Kacy en Luce al bij de tafel staan. Vrolijk loop ik ernaar toe, "Hoiii!" Zeg ik vrolijk tegen niemand in het bijzonder. "Heyyy!" Zeggen ze allemaal vrolijk terug. "Hoe waren jullie lessen?" Vraag ik hun. "Vreselijk echt vreselijk ik zat helemaal alleen en had wiskunde van mevrouw Hopper," zegt Nora als antwoord op mijn vraag. "Die van mij waren wel prima ik had Frans en Engels samen met Jace," zegt Kacy daarna. "Die van mij waren wel oke," antwoord Luce, "Zelfde geld voor mij!" Zegt Jace dan als laatste. We kletsen wat bij tot de bel gaat, ik zeg iedereen gedag en loop samen met Luce naar onze volgende les eindelijk even een leuke les samen met mijn beste vriend! We hebben Kunst, kunst is mijn lievelings vak + de docent is altijd super lief. Samen lopen we het lokaal in, als kind tekende ik altijd al heel graag nu nog steeds, volgens mijn moeder kon ik het ook echt goed! "Ik weet dus echt niet wat ik moet maken," zucht ik tegen Luce terwijl ik mijn teken spullen pak. "Teken mij?" Zegt hij op z'n duh-uh toon. "Mhm, ja oke dan," "yes!" Ik pak mijn spullen en begin Luce na te schetsen na een uurtje kunst ben ik klaar. "Wow Mae die is echt goed!" Zegt Luce dan als hij mijn tekening ziet. "Dankjewel," zeg ik lief terug, kletsend lopen we het lokaal uit Luce gaat de andere kant op naar Gym, ik heb Frans. Saai! :( Na nog een paar uur + een pauze is de dag eindelijk voorbij. Ik ben van plan vanavond te vragen waarom Max zo chagrijnig is. Ik plof op de bank en zet Netflix op, als ik 2 uurtjes Netflix heb gekeken besluit ik eten te maken. "Max wil je ook al eten?" Roep ik vanuit de woonkamer, "Ok." Hoor ik kill uit de slaapkamer van Max komen. Jeez die is echt chaga vandaag. Ik maak het eten en klop dan met het bord in mijn handen op zijn deur "Binnen," hoor ik vaag vanaf achter de deur. Voorzichtig loop ik zijn kamer in en zet het bord neer op zijn bureau. Rustig loop ik zijn kamer uit en eet mijn eigen eten op, als ik klaar ben zet ik mijn bord in de vaatwasser. Ik besluit maar eens te gaan vragen wat er met Max aan de hand is, niet dat ik denk dat hij het me gaat vertellen aangezien hij me haat maar het is het proberen waard. Zuchtend loop ik richting Max zijn kamer, ik klop voorzichtig aan "Wat?!" Hoor ik boos aan de andere kant van de deur. "Mag ik binnen komen?" Vraag ik zo voorzichtig mogelijk, "Waarom?" "Ik wil wat vragen." "Uhg prima!" Ik open de deur en ga voorzichtig op zijn bed zitten. Ik zie aan zijn gezicht dat er iets is het gaat niet goed en ik voel het gewoon. "Ik wilde vragen of alles wel goed gaat je leek je niet zo goed te voelen vandaag?" Vraag ik toch maar ondanks ik weet dat hij niet gaat toegeven. "Het gaat prima!" Snauwt hij terwijl hij me geen blik gunt. "Weet je het zeker? Als er iets is kan je het zeggen ik luister graag," "Ja ik weet het zeker kun je nu alsjeblieft mijn kamer uit gaan?!" Zegt hij redelijk geïrriteerd. "Tuurlijk sorry, als er iets roep maar ik luister graag en je kunt me vertrouwen :)" ik pers er een glimlach uit en loop richting de deur. "Waarom zou ik jou vertrouwen je haat me?" Roept hij naar me als ik in de deuropening sta, "Ik haat je niet alleen ben je gewoon niet altijd aardig naar mij dus lijkt het zo." "S-sorry," zei hij zo net nou sorry?! Max DE badboy zegt sorry? Huh? "Sorry?" "Ja.." "Oké kom vertel op wat is er mis Max? Er is echt iets mis dus vertel op je kan me vertrouwen echt!" "Prima." Zegt hij opnieuw chagrijnig. Ik loop opnieuw rustig richting zijn bed en ga zitten. "Nou het begint ongeveer 3 jaar geleden, ik had het nooit heel goed thuis mijn moeder was alcohol verslaafd en mijn vader stierf toen ik 4 was, ik heb nooit echt manieren geleerd ik reed al scooter op mijn 13e het ging altijd goed tot ik 14 was het was mooi weer mijn beste vriend en ik Nick we gingen naar het park we spraken daar vaak af met mij oude vrienden groep alleen mocht hij nog geen scooter rijden op zijn 14e wat redelijk logisch is alleen niet voor mij." "We waren onderweg maar zijn huis, tot er opeens een auto aan kwam gereden ik botste tegen de auto aan, ik kwam er goed mee weg maar Nick hij niet na een week kreeg ik te horen dat hij het niet had gehaald ik was er natuurlijk kapot van vandaag is de dag dag hij was overleden, ik blijf maar denken het is mijn schuld het is mijn schuld dit schuldgevoel zal altijd blijven." Daar zit ik dan in sjok van wat ik net heb gehoord. Langzaam zie ik een kleine traan over zijn wang rollen, bij alles wat er gebeurt blijf ik me meer verbazen. "Nee Max het is niet jouw fout maar de fout van die stomme auto," probeer ik hem te troosten, ik merk dat het het er niet beter op maakt dus maak ik een gestalte met mijn armen om hem een knuffel te geven. Hij accepteert het duidelijk want gelijk nadat hij het merkt trekt hij me in een knuffel. Daar zit ik dan met een huilende Max in mijn armen terwijl ik hem probeer te helpen ik zit al zo ongeveer 5 minuten nadat hij zijn verhaal heeft verteld. Nog steeds ben ik in sjok. "Gaat het een beetje?" Probeer ik voorzichtig aan hem te vragen. "Uhm ja.." zegt hij voorzichtig maar lief terug. Eigenlijk wist ik niet dat Max een softie kant heeft ik had het niet verwacht. Na een tijdje zo hebben gezeten laat hij los, "Ik denk dat ik ga slapen." Zegt hij dan. "Isgoed ik ook, weltrusten Max." "Weltrusten Mae."
dit hoofdstuk is best wel lang en ik vind hem nu al super leuk hopelijk jullie ook!❤️ sorry dat dit zo laat online komt :( Love & vote! <3
