KARANLIKLAR ÜLKESİ

2. BÖLÜM

İNTİKAM

Lenny Parker...

Yıl: 2017

O, hayatımın en korkunç kâbusunu yaşadığım günü unutmayacağıma yemin ettim kendime. Benim ailemden söküp alan, kardeşlerimin içinde kırık bir cam parçası bırakan adamı bulup intikamımı alacaktım. O yıldan ve o yılı bana yaşatan herkesten nefret ettim.

* * *

Bugün hayatımın en mutlu günüydü. Çünkü ailecek anneme sürpriz doğum günü hazırlayacaktık. Aslında annem sürprizleri sevmezdi ama onu mutlu edeceğimiz için yapacaktık. Bunu planını yapan küçük kardeşim Mia'ydı ve bizde ona uyarak sürpriz yaptık.

Akşama yakın ben en küçük kardeşim Leo'yu anneannesinin evinden Mia'yla birlikte almaya gidiyordum. Babamda annem eve gelmeden evi süslüyordu. Leo benim ve Mia'nın üvey kardeşimizdi ama onu öz gibi severdik. Annelerimiz ayrıydı ve Leo bir yaşındayken annesini kanserden kaybetmiş ve Leo'yu annem büyütmüştü. Hafta sonları anneannesinde kalıyordu ve biz onu almaya gidiyorduk.

Mia kaldırımda hoplaya zıplaya giderken arkasından sevimli kardeşimi izliyordum. İki kardeşlerimi de kendimden bile sakınarak seviyordum ve ikisini birbirinden ayırmıyordum. Belki bu duygu ikisinin de abisi olduğum içindir.

Eve geldiğimizde büyükanne Leo'yu erkenden hazırlamış ve bizi camda gören Leo hemen kapıyı açmıştı. Mia kapı açılmadan geldiğimiz belirtmişti zaten.

" Biz gedik büyükanne." dediğinde Leo hızla kapıyı açmıştı. Koşarak yanımıza geldiğinde iki kardeşimde oyun oynamaya başlamışlardı şimdiden. Kapıda beliren büyükanne Leo ve Mia'ya baktıktan sonra bana döndüğünde yanına gittim.

" Dikkatli gidin he mi?" dediğinde başımı salladım. Elinde ki hediye kutusunu bana uzattığında konuşmaya başladı.

" Bu annenin doğum günü hediyesi. Yıllardır torunu kendi evladı gibi baktı. Ona bu hediye küçük ama ifadesi büyük." dediğinde küçük kutuyu elime aldım. Büyükanne kardeşlerime seslendiğinde ikisi de yanıma geldiler. Büyükanne iki kardeşimin de saçını okşadığında üçümüze de bakarak konuştu.

" Dikkatli gidin." dediğinde gülümseterek oradan uzaklaştık.

Eve doğru güle oynaya gittiğimizde çok mutluyduk. Kardeşlerim el ele tutuşup zıplayarak giderken ben büyükannenin anneme verdiği hediye kutusuna bakıyordum. içinde ne olduğunu merak ediyor ve kendimi açmamak için zorluyordum. Elimde ki kutuya baktığım sırada Mia'nın bana seslenmesiyle kafamı kaldırıp ona baktım.

" Abi evin önünde ki adamlar kim?" diye sorduğunda evimizin önüne baktım.

Evin önünde sırayla dizilmiş beş araba ve bir sürü adamlar vardı. Adamların tipleri siyah ve korkunçtu. Olduğumuz yerde durup kardeşlerimi yanıma alıp bir kenarda adamları seyrettik. Evden bağrış sesleri gelmeye başladığında Mia gözlerimin içine baktı. Omzuna dokunarak bir şey olmadığını söyleyerek adamlara bakınmaya devam ettim. Evde ki sesler dışarıda duyulduğunda dikkatle dinlemeye başladım.

" Sana istediğin şey burada olmadığını söyledim anlamıyor musun?" Bu ses annemin sesiydi. Bu adamlar kimse annemden olmayan bir şey istiyorlardı.

" Onu bir yerlerde sakladığını biliyorum. Yerini öyle yoksa canını çok yakarım." dedi adam anneme bağırarak. Tam eve gideceğim sırada Mia kolumdan tutmuş ve gitmemi engellemişti.