წუთიერი დუმილის შემდეგ თავი ავწიე თვალებში შევხედე გამწარებულ ალექსანდრეს და საუბარი დავიწყე
-მინდა ბედნიერი ვიყო ..
ვიცრუე..
-მერე იქნები ბედნიერი ,ჩვენ ეს საქმე მოვაგვაროთ და დამიჯერე ყველაფერი კარგად იქნება!
-შენ მე გძულვარ ..ყოველ დღე შენს სიძულვილს ვერ ავიტან..
-მოგვიწევს ერთმანეთის ატანა მენდე არც ისე რთულია ერთი თვე ჩემებთან ვიცხოვროთ მერე ცალკე გადავალთ და თავისუფლად ვიქნებით აღარ მოგვიწევს როლების თამაში ..
-გასაგებია ხვალ დილით შევხვდებით მაშინ ,წყალს დავლევ და ავალ დავიძინებ.
სამზარეულოში გავედი წყალი მოვუშვი და უჯრა ფთხილად , ფანჯარაში გავიხედე საღამოს ბინდი გადაფარვოდა ტყეს ყოველთვის მიყვარდა ბუნებაში ყოფნა..
ყველაზე მჭრელი დანა ავიღე და ტანისამოსში დავმალე..ოთახისკენ სწრაფი ნაბიჯებით გავეშურე სწრაფათ დავემშვიდობე აკოს და კარი მივიხურე .. სააბაზანოში შევედი და დანა ამოვიღე ..
-წინა ჯერზე ვერ შევძელი მაგრამ ახლა ვერავინ შემიშლის ხელს მოვკვდები და დავისვენებ ყველაფრისგან!
მუცელზე მივიდე ხელი ინსტიქტურად მაგრამ გამახსენდა რომ ჩემი პატარა აქ აღარ იყო და მაშინვე ტირილი დავიწყე და დანა ვენაზე დავიდე ძლიერად დავაწექი უკვე უნდა დამესვა როდესაც ალექსანდრე შემოვიდა დანა გამომგლიჯა და გვერდით გადააგდო..
-რას აკეთებ გოგო?!! სულ გაგიჟდი?!
-კი გავგიჟდი მაცადე საქმის დასრულება შენც დაისვენებ და მეც!
ხელში ამიტაცა და შხაპის ქვეშ შემაგდო ცივი წყალი მომასხა
-გამორთე გავიყინე გეყოფაა!
-გამოფხიზლდი?? მოხვალ გონზეე? აღარც კი გაიფიქრო ესეთი სისულელე მეორედ გაიგეე!!!
ბოლო ხმაზე მიყვიროდა ალექსანდრე
-გთხოვ გავიყინეე გეყოფა!!
